Fraszki, niefraszki i piosenki z dodatkiem prozy ebook

Michał Malawski

Fraszki, niefraszki i piosenki z dodatkiem prozy

© Copyright by

Michał Malawski & e-bookowo

Projekt okładki: Michał Malawski & e-bookowo

ISBN 978-83-7859-955-5

Wydawca: Wydawnictwo internetowe e-bookowo

www.e-bookowo.pl

Kontakt: [email protected]

Wszelkie prawa zastrzeżone.

Kopiowanie, rozpowszechnianie części lub całości

bez zgody wydawcy zabronione

Wydanie I 2018

Konwersja do epub i mobi A3M Agencja Internetowa

Zamiast wstępu

Proste zajęcie

Róg stoliczka, ćwiartka kartki,

długopisik plastikowy,

strumyk myśli w miarę wartki,

krew i pot i... wiersz gotowy.

Fraszki

Imieniny

Goście przyszli, nie zawiedli,

stół obsiedli, pili, jedli,

urządzili przegląd prasy,

opłakali stan swej kasy,

powiesili psy na rządzie,

ciut stracili na wyglądzie,

obstawali przy swej racji,

korzystali z ubikacji,

wyszli chwiejnym nieco krokiem...

identycznie, jak przed rokiem.

Dzieci dzieciom

Dzieci dzieciom w czas dzieciństwa

robią nieraz straszne świństwa.

Pani za to dzieci łaje,

lecz niektórym to zostaje.

Które bardziej jest w tym sprawne,

wyżej zajdzie, będzie sławne.

Alicja 2004

Pod postacią przepięknej kobiety

Przybył przybysz z nieznanej planety.

Nie rozumie po ludzku ni słowa,

Po swojemu próbuje gardłować.

Ogromnymi, bystrymi oczami

Śledzi wszystko, co wokół się dzieje.

Macha sobie, czy grozi pięściami?

Nie wiem – ze mnie, czy do mnie się śmieje?

Kiedyś stopą grunt ziemski namaca,

Powie wtedy, co myśli, co czuje -

- szczerą prawdę, co tylko wzbogaca:

Stary bałwan, a jednak mój wujek!

Odyseja Kosmiczna 2006

Klaptopem marki Toshiba

potrząsam, jak małpa kością...

Trrrach! Pryska znienacka szyba

w gablocie z NOWOCZESNOŚCIĄ.

Apteka domowa

Wy, szczękający zębami,

przewiani zimy wiatrami,

do których was wystawiono,

wódeczki wy nie stosujcie!

Ona kosztuje zbyt słono.

Nic tak nie doda wam zdrówka,

jak prosty cukierek „krówka”.

Starość

Gdy człek starość ma na karku

Potęguje się w nim smarkul.

Wytarmosić go za uszka

i nakrzyczeć - nie uchodzi.

Nie ma sankcji na staruszka.

Nie próbujcie tego, młodzi!

Wiersze świąteczne

Wiersz wielkanocny

Pod baziami, na obrusie, w wielkanocny ranek,

cudne, świeże się spotkały baby lukrowane.

Cisza wokół, żadnych petard, zwyczaj ten upada,

za to baby nadzwyczajne - zmysłów kanonada!

Zapachniały nam wanilią, faliście przystojne,

skórką z wonnej pomarańczy tu i ówdzie strojne.

Każda ma tam jakieś wnętrze bardzo zagadkowe,

kto wie - może z rodzynkami, może kakaowe?

Cały stół swój akces zgłosił do przepysznej sprawy:

długi szpaler filiżanek, dzbanek czarnej kawy,

(trochę tu ni w pięć, ni w dziewięć) kiełbas spory wianek,

kostka masła, plastry szynki i słoiczek z chrzanem;

spodek z jajkiem gotowanym, w ćwiartki pokrojonym,

z żółtkiem w modnym wiosną bardzo odcieniu zielonym.

Mazur w poprzek sobie leży, wieśniak bez ogłady,

ciut kanciasty, ale słodki, z warstwą marmolady.

Wśród pisanek baran z cukru - ten się trzyma z boku,

ma on swoje doświadczenie z ubiegłego roku.

Stół - zjawisko! Jeść czy patrzeć - waham się bez końca.

W tle za oknem świat odżywa pod dotknięciem słońca...

Raptem Händel „Alleluja” gruchnął gdzieś za ścianą

i dopełnił obraz dźwiękiem w to świąteczne rano.

Piosenki

Kolejny dzień

(na melodię piosenki „Another day” P. McCartney’a)

Spałem, śniłem, że na krańce świata aż trafiłem.

Miejsca nie zagrzałem, pestką z procy powróciłem

w dzień, ten mój kolejny dzień.

Szybko się pozbieram,

szybko złapię rytm.

Serce swe otwieram

- będą goście!

Ktoś idzie już przez sień!

Otworzyłem zatem oczy na ten kraj uroczy.

Z czym też do mnie przyjdzie, czy mnie znowu czymś zaskoczy

dzień, mój całkiem nowy dzień?

tup, tup, tup, tup, puk, puk!

Och wstawaj, nie bądź leń!

puk, puk, puk, puk, puk, puk!

To twój kolejny dzień!

To ty? Ech ty! Znowu te twoje łzy!

Na ustach znów grymas zły

i zarzut do losu, że z ciebie kpi.

Nie, nie, nie, po trzykroć nie!

Dosyć już, proszę cię!

Z życiem brać się za bary trzeba!

Uśmiech, to stary lek.

Opatrzyłem cudze rany, łzami ochlapany,

kosz na obce śmieci, wiecznie nimi zasypany,

pień - dla kóz pochyły pień.

Muszę się pozbierać,

znowu złapać rytm.

Serce czas otwierać

- idę w goście!

Przede mną cały dzień!

Zaraz wyjdę na ulicę, uśmiech tam przemycę.

Przyda się na pewno, już ja znam tę okolicę,

cień - na ludzkich twarzach cień.

puk, puk, puk, puk, puk, puk!

Hej Świecie, zmień się zmień!

puk, puk, puk, puk, puk, puk!

Mój Kraju, zmień się, zmień!

Co rusz ktoś zły warczy i szczerzy kły.

Z ust podkowa, skurcz brwi

i zarzut do losu - że drwi, że kpi...

Nie, nie, nie! Zróbcie coś z tym!

Co to jest?! Co za styl!

W życiu fason wciąż trzymać trzeba!

Uśmiech, to dobry lek!

Powróciłem znów pod wieczór tu, skąd wyruszyłem.

Po łbie oberwałem, świata znów nie naprawiłem.

Cóż, wszak jutro też jest dzień!

Czyż nie? Powiedzcie, że

„to będzie dobry dzień”,

a będzie dobry dzień.

A będzie piękny dzień!

dodatek prozą