Cierpliwe trwanie znakiem miłości książka papierowa

Książka „Cierpliwe trwanie…” zawiera homilie, orędzia i przesłania arcybiskupa Henryka J. Muszyńskiego, Prymasa Polski w latach 2009–2010, od historycznej chwili przyjęcia przez niego tytułu Prymasa Polski, a tym samym powrotu prymasostwa do Gniezna, do zakończenia pełnienia tej posługi. Na prezentowany zbiór składa się 52 homilie, 3 przemówienia oraz 8 orędzi i przesłań. Poprzedza je obszerny diariusz ważniejszych posług Prymasa Muszyńskiego.
Nie jest to tylko jedna z wielu książek z homiliami. Ze względu na historyczność chwili stanowi ona bardzo ciekawe studium nt. powiązania z Gnieznem posługi prymasowskiej, widzenia jej miejsca w posoborowym Kościele w Polsce. Przypomnijmy, że od czasów Prymasa Tysiąclecia, kard. Stefana Wyszyńskiego, posługa prymasa w Polsce miała wyjątkowe miejsce. Zasadność jej powrotu do Gniezna, kolebki chrześcijaństwa w Polsce, znakomicie tłumaczą słowa Jan Paweł II, który papież wypowiedział podczas pielgrzymki apo-stolskiej do Irlandii: „Prymasem jest ten, który dzierży pierwsze miejsce pośród biskupów, pasterzy ludu Bożego na tej ziemi. Prymas jest zawsze kojarzony z «początkiem» wiary i Kościoła w danym kraju. Ozna-cza to, że jest związany z dziedzictwem głównego patrona narodu” (Dublin 29.09.1979).
Jak czytamy we wstępie: „Homilie abp. Muszyńskiego, bez względu na to do kogo były kierowane, charak-teryzuje nie tylko egzystencjalna głębia, ale także prostota. Pozbawione nadętej naukowości, która uwodzi niejednego kaznodzieję i zamiast pociągać słuchacza, w rzeczywistości raczej przeszkadza w spotkaniu z Bogiem, skierowane są wprost do serca ludzi, chociaż nie omijają ich umysłów. Płyną z serca do serca, dzięki czemu słuchacz lub czytelnik odkrywa w mówiącym świadka Chrystusa zmartwychwstałego, dla którego słowo Boże spisane na kartach Biblii, w każdym czasie i we wszystkich okolicznościach ludzkiego życia, pozostaje żywe i staje się źródłem nadziei. Z tego właśnie względu po tę książkę może sięgnąć zarówno uczony teolog i duszpasterz, jak i ktoś zupełnie niewprawiony w teologii”.