Szczęsny. Chłopak, który odważył się być bramkarzem ebook i audiobook

WSTĘP

Jest takie stare piłkarskie powiedzenie, że trzeba być kompletnym świrem, żeby zostać bramkarzem. Bo kto przy zdrowych zmysłach chciałby stać przez 90 minut w jednym miejscu, rzucać się pod nogi rozpędzonych zawodników i chwytać piłkę lecącą na niego z prędkością kilkudziesięciu kilometrów na godzinę?

Inna z obiegowych prawd głosi, że w drużynie najbardziej szaleni są bramkarz i lewoskrzydłowy. I choć powiedzenie o lewoskrzydłowych (swoją drogą, dlaczego akurat lewoskrzydłowi?) z czasem zanikło, bramkarze z piętnem szaleńców pozostali. Do tego stopnia, że w Ameryce Południowej tych bardziej oryginalnych określa się mianem El Loco (wymawiaj: el loko), czyli wariat.

A teraz pytanie: czy w tym bramkarskim „szaleństwie” jest jakaś metoda, jakaś jedna cecha wspólna, oczywiście prócz faktu, że wszyscy bramkarze są wysocy?

Otóż tak, jest.

To wyjątkowa odwaga i odporność psychiczna. Odporność na stres, na porażkę oraz na rywalizację o to jedno jedyne miejsce w bramce podczas meczu. Ale także odporność na bramkarską samotność, gdyż ta, z czego rzadko zdajemy sobie sprawę, jest ogromna.

Wszystkie te cechy łączy w sobie nasz bohater. Z częścią z nich zapewne się urodził, część wypracował sobie sam. Ponieważ faktycznie, na co zwracają nam uwagę cytowane powiedzenia, bramkarz musi być inny niż reszta piłkarzy. Piłkarska drużyna to przecież on jeden i 10 pozostałych. O tym między innymi opowiada niniejsza historia. Historia chłopaka, który nie tylko świetnie broni, ale który ma także TO COŚ, co sprawia, że jako piłkarz wyrasta ponad przeciętność.

A zatem, moi drodzy, zapraszam Was do poznania niełatwych, ale jakże barwnych kolei życia...

Wojtka Szczęsnego.

Rozdział 1POCZĄTEK PEŁEN ŁEZ, czyli o tym, że nieznane są koleje losu

Niektóre historie zaczynają się dobrze i dobrze kończą. Niektóre zaczynają się dobrze i kończą źle. Jeszcze inne zaczynają się źle, a kończą dobrze. Nigdy też nie należy zapominać, że w każdej historii, która dzieje się w naszym życiu, jest element magii, choć czasem pewnie trudno nam w to uwierzyć. Opowieść, którą właśnie rozpoczynamy, znalazła swój początek w pewnych ogromnie smutnych wydarzeniach. Wydarzeniach, które zapowiadały koniec wszystkiego, a tak naprawdę okazały się wszystkiego... początkiem.

Rodzice naszego bohatera, Alicja Gracka i Maciej Szczęsny, poznali się w szkole średniej. Chodzili razem do liceum sportowego imienia Słowackiego w Warszawie. Oboje kochali sport: Alicja od dziecka trenowała piłkę ręczną, Maciej – piłkę nożną. Piękna, smukła i wysportowana blondynka z miejsca wzbudziła zainteresowanie przyszłego piłkarza. Z wzajemnością.

Szybko zostali parą. Kiedy Alicja miała 19 lat, zaszła w ciążę. Młodzi pobrali się i zamieszkali razem w jednopokojowym mieszkanku na osiedlu Za Żelazną Bramą. Alicja zdała maturę, a na świat przyszła Natalia, śliczna córeczka naszej młodej pary. Alicja całkowicie poświęciła się dziecku. Maciej tymczasem rozpoczął karierę zawodowego piłkarza. Został bramkarzem Gwardii Warszawa – klubu, w którym trenował od dziecka.

Natalka pięknie się rozwijała. Była uroczym, pogodnym dzieckiem, oczkiem w głowie młodych rodziców. A że ci marzyli o rodzeństwie dla niej, oboje bardzo się ucieszyli, kiedy okazało się, że Alicja ponownie spodziewa się dziecka.

Wszystko zdawało się układać idealnie.

Aż nadszedł tragiczny kwietniowy dzień w 1987 roku, kiedy półtoraroczna wtedy córeczka państwa Szczęs­nych zginęła w dramatycznym wypadku na placyku zabaw. Runął na nią gigantyczny metalowy trzepak do dywanów, który robotnicy na czas wymiany rur pod placykiem wyjęli z zabetonowanego chodnika i po prostu… wbili w gołą, niczym niezabezpieczoną ziemię.

Dla rodziców Natalki skończył się świat. Kiedy umiera dziecko, jest to tak niesprawiedliwe, że nie ma na to żadnych słów pocieszenia, absolutnie żadnych. Ale choć państwu Szczęsnym było niewyobrażalnie źle, życie szło naprzód i dni musiały toczyć się dalej. W brzuszku pani Alicji rósł przecież dzidziuś i mama nie mogła się poddać.

Pięć miesięcy później na świat przyszedł słodki, zdrowy chłopczyk – Janek Szczęsny.

Urodził się 14 października 1987 roku.

Dokładnie tego samego dnia jego siostra skończyłaby 2 latka.

Niewiarygodne, prawda?

Los zabrał państwu Szczęsnym córeczkę, ale jakby wiedział, że się pomylił, bo w tym samym dniu, w którym 2 lata wcześniej urodziła się Natalia, ofia­rował osieroconym rodzicom Janka.

Rok po narodzinach Janka pan Maciej był już zawodnikiem Legii Warszawa, a rodzina Szczęsnych przeprowadziła się do nowo wybudowanego bloku przy ulicy Łukowskiej w dzielnicy Praga-Południe, w części, która nosi nazwę Grochów. Nie było dnia, by nie myśleli o utraconej córeczce. Marzyli, by Janek miał rodzeństwo. I wtedy właśnie do ich życia wkradła się magia. Pani Alicja ponownie zaszła w ciążę i po niecałych 3 latach od narodzin Janka – a dokładnie 18 kwietnia 1990 roku – urodził się…

Wojtek.

I tu właśnie zaczyna się opowieść o naszym bohaterze. O odważnym i dzielnym chłopcu, który, podobnie jak jego tata, a później brat, zdecydował się zostać bramkarzem.

No ale idźmy po kolei.

Rozdział 2ROZSTANIE, czyli w trójkę na Łukowskiej

Historia rodzinna Wojciecha Szczęsnego nie jest prosta. Ma wiele początków, a los nie oszczędzał w tej rodzinie nikogo. Dlatego zanim przejdziemy do pierwszych lat życia naszego bohatera, muszę powiedzieć Wam jeszcze o czymś. Otóż kiedy Wojtek miał 3 miesiące, a Janek kończył za chwilę 3 latka, pan Maciej wyprowadził się z domu i odszedł od rodziny.

Pewnie wszyscy się dziwicie, jak można opuścić 3-letniego synka i kilkumiesięczne maleństwo, zostawić śliczną, miłą żonę i sobie pójść. Niestety, jeszcze nieraz się przekonacie, że w świecie dorosłych dzieje się wiele niezrozumiałych spraw, któ-rych nawet oni sami nie potrafią sobie wytłumaczyć.

Bo w życiu z reguły jest tak: dwoje ludzi spotyka się, zakochuje się w sobie, zaczyna chodzić na randki i chce być ze sobą przez cały czas. Potem jest ślub, rodzą się dzieci i życie toczy się dalej. Niektórzy kochają się jak dotąd, cieszą się ze wspólnych obiadów, porannego pośpiechu czy wakacji nad morzem. Inni (a jest ich naprawdę niemało), przytłoczeni codzienną rutyną, zaczynają się od siebie oddalać. Stają się sobie obcy. Często też zakochują się w kimś innym i odchodzą. Tak właśnie stało się w przypadku taty naszego bohatera.

Po odejściu męża pani Alicja została z synami w mieszkaniu na Łukowskiej. Mimo trudnej sytuacji, trzymała się dzielnie. Wychowywała chłopców, spędzała z nimi czas, rozmawiała, woziła na dodatkowe zajęcia. Wielkim oparciem były dla niej obie babcie – Krystyna Gracka-Branecka i Janina Szczęsna­-Ignaczak wraz ze swoim mężem Markiem, ojczymem pana Macieja. Bez ich pomocy młoda mama nie dałaby sobie rady, ponieważ musiała bardzo dużo pracować. To na niej przede wszystkim spoczywało teraz utrzymanie siebie i synów. Alicja pracowała, jak to się mówi, na dwóch etatach – w ciągu dnia i wieczorami. A że i to nie wystarczało, podejmowała się dodatkowo opieki nad zwierzętami, co akurat cieszyło chłopców. Dzięki temu niemal przez cały czas mieli w domu jakiegoś słodkiego psiaka.

Mieszkanie rodziny Szczęsnych znajdowało się na ostatnim, 10. piętrze typowego bloku z lat 80. ubiegłego wieku. Jego centralnym punktem był jasny salon, a zapełnione książkami regały i rośliny w doniczkach sprawiały, że było w nim wyjątkowo przytulnie i domowo. Zresztą całe mieszkanie było bardzo przytulne. Mały Wojtek miał w swoim pokoju tapetę w misie i wielką kolekcję rozczulających pluszaków na półkach. W kuchni było duże okno i stół, przy którym dawało się nie tylko zebrać najbliższą rodzinę, ale też urządzić przyjęcie urodzinowe.

Zarówno przedszkole o wdzięcznej nazwie Bajkowe, jak i szkołę podstawową Janek i Wojtek mieli tuż obok swojego bloku. Po powrocie do domu pałaszowali obiad i jeszcze szybciej biegli grać w piłkę w pobliskim parku, by wyładować dziecięcą energię. A że tę mieli doprawdy niespożytą, pani Alicja starała się, żeby jak najwięcej ruszali się po szkole.

Dzięki małej różnicy wieku Janek i Wojtek mogli chodzić na te same zajęcia dodatkowe, a mama nie musiała wozić ich w dwa różne miejsca. Sprawę ułatwiał też fakt, że i wzrostem chłopcy nie odstawali zbytnio od siebie. Wojtek od małego rósł jak na drożdżach. Już jako kilkulatek niemal zrównał się ze starszym bratem, i to pomimo faktu, że Janek wcale do niskich nie należał (dziś mierzy 1,85 metra wzrostu, Wojtek – 1,96 metra).

Tu mała dygresja: kiedy między rodzeństwem jest niewielka różnica wieku, rodzice często traktują dzieci jak bliźniaki. Wiecie – te same ubrania, te same zajęcia dodatkowe, te same fryzury… Czasami to jest fajne, a czasami nie. I wtedy właśnie rodzą się braterska rywalizacja, kłótnie czy inne animozje. Bo fajnie jest być starszym bratem i być dla młodszego bohaterem, ale kiedy małolat staje się oczkiem w głowie rodziców, to coś zaczyna uwierać. Z drugiej strony, fajnie jest mieć starszego brata, ale już nosić po nim ubrania i słuchać się go, kiedy nie ma dorosłych – o nie!

Ale do tego tematu jeszcze wrócimy.

Szczęsny. Chłopak, który odważył się być bramkarzem

Copyright © Yvette Żółtowska-Darska 2024

Copyright © for the Polish edition by Wydawnictwo SQN 2024

Koncepcja graficzna całości i wybór zdjęć – Yvette Żółtowska-Darska

Projekt okładki – Paweł Szczepanik / BookOne.pl

Projekt stron fotograficznych – Piotr Dziurian, Natalia Patorska

Ilustracje – Anna Wizgird-Todorov

Zdjęcia na okładce – Getty Images

Redakcja – Grzegorz Krzymianowski

Korekta – Dominik Leszczyński, Grzegorz Krzymianowski

Skład i łamanie – Natalia Patorska

Zdjęcia – archiwa rodzinne Alicji Szczęsnej oraz Mariny i Wojciecha Szczęsnych, Getty Images, PAP, Shutterstock, Yvette Żółtowska-Darska, Tygodnik Ciechanowski (wkładka, s. 5, górne)

All rights reserved. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Książka ani żadna jej część nie może być przedrukowywana ani w jakikolwiek inny sposób reprodukowana czy powielana mechanicznie, fotooptycznie, zapisywana elektronicznie lub magnetycznie, ani odczytywana w środkach publicznego przekazu bez pisemnej zgody wydawcy.

Drogi Czytelniku,

niniejsza książka jest owocem pracy m.in. autora, zespołu redakcyjnego i grafików.

Prosimy, abyś uszanował ich zaangażowanie, wysiłek i czas. Nie udostępniaj jej innym, również w postaci e-booka, a cytując fragmenty, nie zmieniaj ich treści. Podawaj źródło ich pochodzenia oraz, w wypadku książek obcych, także nazwisko tłumacza.

Dziękujemy!

Ekipa Wydawnictwa SQN

Wydanie I tej edycji, Kraków 2024

ISBN mobi: 9788383300641

ISBN epub: 9788383300658

Wydawnictwo SQN pragnie podziękować wszystkim, którzy wnieśli swój czas, energię i zaangażowanie w przygotowanie niniejszej książki:

Produkcja: Kamil Misiek, Joanna Pelc, Joanna Mika, Grzegorz Krzymianowski, Natalia Patorska, Katarzyna Kotynia

Design i grafika: Paweł Szczepanik, Marcin Karaś, Agnieszka Jednaka, Julia Siuda

Promocja: Piotr Stokłosa, Łukasz Szreniawa, Aleksandra Parzyszek, Paulina Gawęda, Szymon Gagatek, Barbara Chęcińska, Małgorzata Folwarska, Marta Ziębińska, Kamila Piotrowska

Sprzedaż: Tomasz Nowiński, Patrycja Talaga

E-commerce: Tomasz Wójcik, Szymon Hagno, Marta Tabiś, Marcin Mendelski, Jan Maślanka, Anna Rasiewicz

Administracja: Klaudia Sater, Monika Kuzko, Małgorzata Pokrywka

finanse: Karolina Żak

Zarząd: Przemysław Romański, Łukasz Kuśnierz, Michał Rędziak

www.wsqn.pl

www.sqnstore.pl

www.labotiga.pl