Komunikacja z klientami ebook

Istota i funkcje komunikacji

Istota komunikacji

Istota komunikacji polega na przekazywaniu informacji, pomysłów, uczuć, potrzeb i innych treści między dwoma lub więcej osobami. Komunikacja jest kluczowym elementem naszego życia codziennego, ponieważ umożliwia nam nawiązywanie kontaktów z innymi ludźmi, dzielenie się wiedzą i doświadczeniami oraz rozwiązywanie problemów i konfliktów.

Komunikacja może odbywać się na wiele sposobów, takich jak mowa, pismo, gesty, obrazy, dźwięki i inne formy komunikacji werbalnej i niewerbalnej. Istotne jest także, aby komunikacja była jasna, zrozumiała i adekwatna do sytuacji oraz celu, który chcemy osiągnąć poprzez przekazanie informacji[1].

Ważnym aspektem komunikacji jest również umiejętność słuchania i interpretowania komunikatu drugiej osoby. Tylko w ten sposób możemy zrozumieć, co osoba chce nam przekazać i jak możemy na to odpowiedzieć. Dlatego też, aby skutecznie komunikować się z innymi ludźmi, warto rozwijać swoje umiejętności słuchania, mówienia i interpretacji sygnałów niewerbalnych.

[1] Paul Watzlawick, Komunikacja międzyludzka, 1960r.

Definicje komunikacji

Komunikacja to proces przekazywania informacji, pomysłów, uczuć lub opinii między ludźmi lub organizacjami. Istota komunikacji polega na tym, że umożliwia ona komunikującym podmiotom nawiązanie kontaktu i wymianę myśli, które pomagają w lepszym zrozumieniu siebie nawzajem i osiągnięciu wspólnych celów.

Istnieje wiele definicji komunikacji, oto kilka z nich:

Według Shannon i Weaver, komunikacja to przesyłanie informacji z jednego punktu do drugiego, przy użyciu kanału transmisji informacji, którym mogą być np. dźwięk, obraz lub sygnał elektryczny.

Według Watzlawicka, Beavina i Jacksona, komunikacja to nie tylko przekazywanie informacji, ale również tworzenie relacji między ludźmi, budowanie społecznych norm i wzorców zachowań.

Według Aristotelesa, komunikacja to proces wymiany myśli i uczuć między ludźmi, który jest niezbędny do funkcjonowania społeczeństwa.

Według Ruesch i Batesona, komunikacja to proces, w którym uczestniczą zarówno nadawca, jak i odbiorca, którzy wzajemnie wpływają na siebie i tworzą znaczenia w trakcie przekazywania informacji.

Według Burlesona i Kunkela, komunikacja to proces, w którym uczestniczą co najmniej dwie osoby, które wspólnie tworzą znaczenia i budują relacje między sobą[1].

[1] David McQuail, Teoria komunikacji masowej, 1960r.

Funkcje komunikacji

Funkcje komunikacji są bardzo zróżnicowane i zależą od celów, jakie chcemy osiągnąć poprzez jej wykorzystanie. Niektóre z najważniejszych funkcji komunikacji to:

Informacyjna

Polega na przekazywaniu informacji i faktów, które pomagają lepiej zrozumieć rzeczywistość.

Wpływania na postawy i zachowania

Ma na celu zmianę postaw, opinii i zachowań ludzi.

Kulturowa

Umożliwia przekazywanie i utrzymywanie wartości, norm i tradycji w społeczeństwie.

Integracyjna

Umożliwia utrzymywanie i umacnianie relacji międzyludzkich, wzmacniając poczucie wspólnoty.

Rozrywkowa

Służy do rozrywki i relaksu, umożliwiając oderwanie się od rzeczywistości.

Perswazyjna

Ma na celu przekonywanie ludzi do określonych działań, pomysłów lub produktów.

Współpracy i koordynacji

Umożliwia koordynację działań i współpracę między ludźmi, organizacjami i instytucjami.

Terapeutyczna

Służy do łagodzenia napięć, redukowania stresu i pomocy w rozwiązywaniu problemów emocjonalnych.

Edukacyjna

Umożliwia przekazywanie wiedzy, umiejętności i doświadczeń, co jest istotne w procesie uczenia się.

Badawcza

Umożliwia prowadzenie badań i zbieranie informacji, które mogą pomóc w podejmowaniu decyzji i rozwijaniu dziedzin naukowych.

Podsumowanie

Te funkcje nie są wzajemnie wykluczające, a w rzeczywistości wiele z nich może wystąpić jednocześnie podczas jednego procesu komunikacyjnego.

Techniki komunikacji

Techniki komunikacji

Techniki komunikacji to zbiór narzędzi, sposobów i umiejętności, które pomagają w efektywnym przekazywaniu informacji między ludźmi. Oto kilka najważniejszych technik komunikacji.

Słuchanie aktywne

Polega na skupieniu się na tym, co mówi druga osoba, z zainteresowaniem i empatią, oraz potwierdzaniu, że ją słyszysz, np. poprzez użycie odpowiednich gestów i słów.

Komunikacja werbalna

Czyli sposób, w jaki mówimy, w tym nasz ton głosu, tempo, głośność i wybór słów.

Komunikacja niewerbalna

Obejmuje gesty, mimikę, postawę ciała i inne niejęzykowe sygnały, które wyrażają nasze intencje i emocje.

Pytania otwarte

Pozwalają na rozwinięcie rozmowy i uzyskanie głębszego zrozumienia, zadawane są w formie otwartej i zachęcają do dalszych wyjaśnień.

Potwierdzanie zrozumienia

Powtarzanie, co zrozumieliśmy, lub zadawanie pytań mających na celu upewnienie się, że dobrze zrozumieliśmy to, co zostało powiedziane.

Unikanie osądów i krytyki

Stawianie faktów i opinii bez emocji, skupianie się na problemie a nie na osobie.

Użycie jasnego i prostego języka

Unikanie trudnych słów i skomplikowanych zdań, wykorzystanie zrozumiałego języka dla odbiorcy.

Empatia

Zdolność do wczucia się w emocje i perspektywę drugiej osoby, co ułatwia zrozumienie jej potrzeb i motywacji.

Umiejętność negocjacji

Zdolność do osiągania porozumienia z innymi osobami, poprzez ustalenie wspólnych celów i szukanie rozwiązań, które satysfakcjonują obie strony.

Potwierdzanie pozytywnych aspektów

Zwracanie uwagi na dobre strony drugiej osoby, co zwiększa jej poczucie wartości i motywuje do dalszej współpracy.

Modele komunikacji

Wstęp

Model komunikacji to sposób opisujący proces wymiany informacji między dwoma lub więcej osobami lub grupami. Istnieje wiele różnych modeli komunikacji, ale jednym z najczęściej stosowanych jest model Shannon-Weavera.

Model Shannon-Weavera

Model ten składa się z trzech podstawowych elementów.

Nadawca

Osoba lub grupa wysyłająca wiadomość lub informację.

Kanał

Środek komunikacji, taki jak mowa, pismo lub internet.

Odbiorca

Osoba lub grupa odbierająca wiadomość lub informację.

W modelu Shannon-Weavera istnieją również dwa elementy, które mogą wpłynąć na proces komunikacji.

Szum

Zakłócenia lub błędy, które mogą wpłynąć na przekazywaną informację.

Kontekst

Otoczenie lub sytuacja, w której odbywa się komunikacja i które może wpłynąć na sposób interpretacji informacji.

PodsumowanieWażne jest również, aby zwrócić uwagę na to, że model ten zakłada, że nadawca i odbiorca posługują się tym samym kodem lub językiem, co oznacza, że obie strony muszą mieć taką samą wiedzę na temat języka, terminologii i konwencji komunikacyjnych, aby skutecznie się porozumieć.

Model Watzlawicka, Beavina i Jacksona

Model komunikacji według Watzlawicka, Beavina i Jacksona to teoria komunikacji interpersonalnej, która skupia się na tym, jak ludzie przetwarzają informacje w trakcie komunikacji między sobą[1].

Według tej teorii, komunikacja składa się z pięciu aksjomatów, które definiują sposób, w jaki przekazujemy i odbieramy informacje.

Aksjomat pierwszy

Nie można nie komunikować. Oznacza to, że niezależnie od tego, czy chcemy czy nie, zawsze komunikujemy się z innymi ludźmi za pomocą mowy, gestów, mimiki, itp.

Aksjomat drugi

Każdy komunikat posiada przynajmniej dwa poziomy dotyczący treści i odniesienia do relacji. Oznacza to, że każdy komunikat zawiera zarówno informacje na temat tego, co mówimy, jak i informacje na temat naszej relacji z drugą osobą.

Aksjomat trzeci

Komunikacja może być symetryczna lub niesymetryczna. Oznacza to, że w zależności od relacji między dwoma ludźmi, komunikacja między nimi może być równej mocy (symetryczna), lub nierówna (niesymetryczna).

Aksjomat czwarty

Komunikacja może być werbalna lub niewerbalna. Oznacza to, że komunikacja może być przekazywana za pomocą słów, ale także gestów, mimiki, tonu głosu, itp.

Aksjomat piąty

Komunikacja może być patologiczna lub zdrowa. Oznacza to, że w zależności od sposobu, w jaki komunikujemy się z innymi ludźmi, nasza relacja z nimi może być albo zdrowa, albo patologiczna.

Podsumowanie

W skrócie, model komunikacji według Watzlawicka, Beavina i Jacksona skupia się na tym, jak ludzie przekazują informacje między sobą, jakie informacje są zawarte w komunikacie oraz jak te informacje wpływają na nasze relacje z innymi ludźmi.

[1] Andrew L. Packer, Modelowanie komunikacji, 2002r.

Model komunikacji według Arystotelesa

Arystoteles, filozof grecki żyjący w IV wieku p.n.e., opracował trzy kluczowe elementy komunikacji: ethos, pathos i logos.

Ethos to wiarygodność mówcy. Aristoteles uważał, że publiczność będzie bardziej skłonna zaufać mówcy, który wydaje się być uczciwy, kompetentny i moralny.

Pathos to emocjonalne przekonywanie. Mówca powinien umieć poruszyć uczucia publiczności i pobudzić w niej emocje, takie jak radość, smutek, gniew czy strach.

Logos to logiczne przekonywanie. Mówca powinien użyć argumentów i dowodów, aby przekonać publiczność do swojego stanowiska.

Według Aristotelesa, najlepsza komunikacja wykorzystuje równoważnie te trzy elementy. Mówca powinien być wiarygodny, emocjonalny i logiczny, aby skutecznie przekonać swoją publiczność.

Model komunikacji według Ruesch i Batesona

Ruesch i Bateson zaproponowali model komunikacji składający się z pięciu elementów.

Emitter (nadawca)

Osoba lub podmiot, który inicjuje komunikację.

Message (wiadomość)

Informacja przekazywana przez nadawcę.

Channel (kanał)

Środek, za pomocą którego przekazywana jest wiadomość, na przykład mowa, gesty, pismo.

Receiver (odbiorca)

Osoba lub podmiot, który odbiera wiadomość.

Feedback (odpowiedź zwrotna)

Reakcja odbiorcy na wiadomość.

Model ten zakłada, że komunikacja to proces wymiany informacji między dwoma lub więcej ludźmi, a że każdy element może wpłynąć na sposób, w jaki wiadomość jest przekazywana i odbierana.

W ramach tego modelu, nadawca musi wybrać odpowiedni kanał i formę wiadomości, by umożliwić odbiorcy jej zrozumienie. Odbiorca musi natomiast interpretować wiadomość w oparciu o kontekst i własne doświadczenia, a następnie przekazać odpowiedź zwrotną, która z kolei może wpłynąć na kolejne etapy komunikacji.

Model komunikacji według Burlesona i Kunkela

Burleson i Kunkel w swojej koncepcji modelu komunikacji skupili się na trzech głównych elementach procesu komunikacji, a dokładniej na nadawcy, odbiorcy i treści przekazywanej wiadomości. Ich model zakłada, że komunikacja jest procesem dwustronnym, w którym obie strony uczestniczą aktywnie i wpływają na treść i efekt końcowy.