Zakazana książka papierowa

Saga ortodoksyjnej rodziny z Europy Środkowej emigrującej po Holokauście do Stanów Zjednoczonych jest zarazem subtelnym portretem obyczajów i poruszającą opowieścią o ludziach coraz bardziej rozdartych pomiędzy wiarą, a prywatną tęsknotą. Cztery pokolenia, przedwojenna wioska w Transylwanii, potem Paryż i współczesny Williamsburg na Brooklynie… Autorka, która wychowała się we Francji w rodzinie należącej do sekty satmar, osadziła akcję w dobrze znanym sobie środowisku tej najbardziej fundamentalistycznej z sekt chasydzkich.
“Pozbawione praw obywatelskich bohaterki Markovits – mimo tego, a może dzięki temu, że pozbawiono je wolności – są przedsiębiorcze i posiadają wrodzoną duchowość.” – The New Yorker
„Powieść „Zakazana“ głęboko mnie poruszyła. Cudownie ożywia wiele zdarzeń, łącznie z epizodami historii, które uważałem za dobrze mi znane; dzięki niej wiele się jednak dowiedziałem. Przede wszystkim uwidacznia ona pociechę płynącą ze ścisłego podporządkowania się surowym wymogom religii, za które czasami płaci się jednak bolesną cenę. Gdy czytałem tę książkę po raz pierwszy, całkowicie mną zawładnęła. Teraz, przeczytawszy ją po raz drugi, czuję się mądrzejszy.” – JOHN CASEY, autor książek: nagrodzonej National Book Award „Spartina” oraz „Compass Rose”.
“Elegancka, wciągająca” – New York Times
“Ambitna, odkrywcza powieść zapowiadająca pojawienie się nowej obiecującej pisarki” – Entertainment Weekly
“Urzekająca opowieść” – People
“Zachwycająco klarowna proza” – The Telegraph
Anouk Markovits wychowała się we Francji w rodzinie należącej do sekty satmar. Nie uczęszczała do szkoły średniej, lecz pojechała uczyć się do religijnego seminarium w Anglii. W wieku dziewiętnastu lat porzuciła rodzinę, by uniknąć zaaranżowanego małżeństwa. Otrzymała na Uniwersytecie Columbia stopień licencjata w dziedzinie nauk ścisłych, magisterium z architektury na Uniwersytecie Harvarda, oraz doktorat z literaturoznawstwa w Cornell. Prawa do wydania powieści „Zakazana” kupiono do kilkunastu krajów. Jej pierwszą powieść „Pur Coton” napisaną w języku francuskim, opublikowało wydawnictwo Gallimard.