W życiu piękne są tylko chwile ebook

z szacunku i miłości do życia

od początku

Mądrość to umiejętność wybrania dziś tego, co będzie miało sens później. Każdego dnia uczę się żyć tak, by przestrzeń między miejscem, w którym teraz jestem, a miejscem, w którym pragnę być, inspirowała mnie, a nie przerażała.” (Tracee Ellis Ross)

Wybrałam życie. Podróżuję w przestrzeni o nazwie Życie. Każdy z nas jest po trosze wędrowcem, podróżnikiem, poszukiwaczem. Miewamy chwile, w których nie czujemy się sobą, odczuwamy brak lub przesyt. Grzęźniemy w ruchomych piaskach. Bywamy szczęśliwi i nieszczęśliwi, smutni i radośni, wypełnieni sensem i pustką. Jesteśmy kolekcjonerami wspomnień — tych, które wywołują uśmiech na naszych twarzach i tych, o których chcielibyśmy raczej zapomnieć. Tymczasem wszystkie one są częścią nas.

Katarzyna J. Siuda

obfitość

dobry dzień

słońce przywitało mnie figlarnym promykiem

który biegał zwinnie po mojej twarzy

to w oczy zaspane zaglądał

to znów włosom dodawał blasku

i gdy na poduszce cierpliwie rysował cień

i zapach parzonej kawy z kuchni dolatywał

wiedziałam

że to będzie dobry dzień

posłuchaj jej

pachnąca nadchodzącą wiosną sosna

targana wiatrami znad morza

co wielu sztormów zna tajemnicę

dziś odpoczywa pośród piaszczystych wydm

historię życia szumem opowiada

przystań na chwilę i posłuchaj

na to właśnie zasłużyła

słuchaj jak skrzypią zmęczone konary

słuchaj szumu pobliskiego morza

jej towarzystwo spróbuj docenić

patrz jak igliwie w słońcu się mieni

patrz jak wysoko nosi głowę

choć garbów przez lata narosło ze sto

może zrozumiesz po co tu wracasz

dlaczego tak dobrze ci z nią

obfitość

ofiarowałaś mi to

co najcenniejsze

swoje wnętrze mi ofiarowałaś

obdarowałaś mnie kwieciem radosnym

liliami

różami

czarnym bzem

teraz i ja pragnę

tego chcę

otwieram przed tobą bramę serca

lekko uchylam drzwi

wejdź

proszę

zapraszam

płomyk przyjaźni blado się tli

niech rozpali się płomień ogromny

tak wielki

tak mocny

ogromny

jest w nas coś

co zbliża nas

nie pozwala nam milczeć wcale

choć kpi z naszych pragnień czas

struny nasze gdzieś w głębi szarpane

każą nam kosze przyjaźni nieść dumnie

by radości jak świeżą zbierać rosę

kroplę po kropli

chwilę za chwilą

po trosze

bądź dla mnie

bądź dla mnie wszystkim czego potrzebuję

bądź drogą prostą aby dostrzec cel

bądź rozłożystym dębem bym czuła się bezpiecznie

bądź rwącą rzeką co nurtom nadaje sens

bądź mewą skrzydlatą troskliwie śledzącą ruch żagli

bądź jeszcze szumem morskich fal

bądź halnym co strzeże łanów mojego serca

bądź też błękitem mojego nieba

bądź tym wszystkim co w duszy gra

bądź więc zegarem klepsydrą bycia

lecz tak naprawdę bądź sensem mojego życia

masz takie…

masz oczy błękitne takie

nie pozwalają o sobie zapomnieć

i pięknie mówisz o muzyce

że daje radość

że ją czujesz

i o mnie mówisz tak pięknie

i niech tak będzie

masz takie dłonie

że wszystko przy nich płonie

i niech płonie

niech spali wszystko

tylko nas niech oszczędzi

co między nami urosło

niech takie zostanie

po prostu

a potem

na początku nie było Ciebie

był tylko twój głos

dobiegający gdzieś z daleka

potem spotkaliśmy się

były rozmowy

był twój cień

i kolejne spotkania