Vice versa ebook

Janusz Gierucki

Vice versa

Opowieści behawioralne o kobietach, gejach i podróżach

Pięknie zilustrowałaBogna Otto-Węgrzyn

© Janusz Gierucki, 2023

Vice versa — to poetycki zapis doświadczeń, przemyśleń i odniesień

do osobistych, bliskich i intymnych relacji. Bez kategoryzowania ich w standardach moralnych. Są immanentnym prawem indywidualnego wyboru człowieka i nie są zdeterminowane gloryfikowanym przez moralistów podziałem płci. Zaś opowieści o podróżach — to zapis wrażeń i refleksji, wzbogaconych odniesieniami do faktów z historii, literatury i obyczajów — które zawsze są nam niezbędne aby zrozumieć inne zwyczaje i postawy.

ISBN 978-83-8351-311-9

Książka powstała w inteligentnym systemie wydawniczym Ridero

Motto: Wiersze

to małe pajęczynki myśli —

snute ukradkiem,

Spisywane przy kawie.

w tych krótkich olśnieniach których nigdy dokładnie

nie potrafimy:

ogarnąć,

zapisać,

namalować.

Wiersze to takie małe medale wrażeń.

Wręczane nam przez siebie samych

pomiędzy wychodkiem

a ścianą.

Wiersze to skrzętnie

po latach zbierane

myśli okruszki.

Corpus delicti

naszej niewdzięcznej pamięci.

Zuzannę do mojego pokoju

przemycałem skrycie,

za każdym razem

chroniąc ja przed złym spojrzeniem,

(stad nasze amory z konieczności

dotyczyły bardzo późnej pory).

Pewien problem w tym że w uniesień szczycie

Zuzanna śpiewać miała zwyczaj —

sopranem koloraturowym

(może nazbyt głośno lecz z werwą solistki)

Cóż mogłem począć aby nie krępować

jej muzycznej pasji?

Brałem w ręce gitarę i akompaniowałem…

drżąc cały o mocny sen gosposi.

Aż do pewnego dnia

kiedy o świcie —

(w muzycznym zachwycie)

w fotelu pod drzwiami!

Od tego dnia

przychodząc do mego domu

pozostało muzyczne obycie)

I to wewnętrzne przekonanie

co pewność daje —

że muzyka łagodzi obyczaje!

Joanna dbała o cnotę.

Przychodziła do mnie

okuta w pancerze.

Body, ciężkie rajstopy

aby oddać się zachłannie

hiszpańskiemu marzeniu…

Z czasem,

(nieco znużony)

nagi,

otulony jej ogromnymi piersiami…

Byłem jak Jezus.

Pomiędzy łotrami.

Zosia uwielbiała zawody hippiczne

woltyżerkę i jazdę na oklep.

Bezdroża, lasy, rowy i manowce

nie były jej obce!

z pejczem i w ostrogach.

Nie raz budziło mnie na oklep dosiąście!

Lubiła ujeżdżać mnie bardzo powoli.

Z gracją, nadzwyczaj starannie.

przestrzenie hippicznej

ekstazy…

Była mi Amazonką

Lady Godivą

I choć do dzisiaj

jeszcze noszę ślady jej ostrogi…

Chętnie Konia z Rzędem tej oddam

która Zofii nie ustąpi drogi!

Krystyna

pamiętam dobrze —

myślami często

była nieobecna…

bardziej zajmowały nas

medyczne zabawy.

Była mi pielęgniarką

i doktorem — razem

intensywnie kurując

me nieśmiałe stany.

Dnie i noce przepływały

w śnieżnobiałej aurze.

że bez żalu na strzelnicy

dla niej traciłem wzrok!

Dbałem więc o jej rozrywki

także po powrocie do domu.

z naszych ciał splecionych

w pośpiechu porzucając odzienie

Sed etiam de Revolutionibus

Orbium Coelestium —

Signum delimitationis

prawdziwego dzieła.

Zatem mając nogi spętane

resztkami odzienia —

gdy chcąc, nie chcąc

polegniesz

między łóżkiem a szafą…

Odtąd przestrzegam Jurka G. zasad:

1.Ubrania zawsze równo

w kostkę ułożone!

Teresa była prawniczką.

Więc w imieniu prawa

swego męża zdradzała.

(Kiedyś go kochała).

Musiała jednak kogoś

za swe życiowe rozterki ukarać.

A zdrada

to przelotna kara.

stało się sprawiedliwości,

rolę kata grał co chwilę inny!

Nigdy dosyć kary

dla udowodnionej winy!

gubiły nam się role

w pościeli odmętach.

Kto katem jest

a kto ofiarą.

Donata,

żyjąc w liczb świecie

sex zawsze planowała.

Punkt 8.00 — rano

Miejsce na pocałunki

wytyczały współrzędne.

Całkowałem jej geometrycznie

doskonale ciało.

A priori zakładając, że i tak nie odkryję

wszystkich tajemnic jej mobiusowego ciała..

…aż sielankę tą przerwał

mąż Donaty — cichy rzemieślnik.

(które czasem u mnie zostawiała)

aby w końcu dać dowód zdrady.

Chociaż w algebraicznym doznań

kształcie cały czas doszukiwałem się

przesłania — jak równanie rozwiązać

gdzie uczuć są same niewiadome?

To z uniwersalnego

miłosnego limes continuum — założenia

pozostały mi jedynie

z Ludolfiną P. zbliżenia..

Agata uwielbiała

wszystko, co małe:

małe samochody

małe lokomotywy

Cóż z tego…

Ten trop musiałem niestety porzucić!

Bo mąż Agaty

(choć nieuleczalnie cierpiąc

dysponował w nadmiarze

sporą siła fizyczną.

Więc tak jest i tak być musi

(czasem na tym świecie)

Przy Agacie czuję się

jak św. Franciszek.

Lecz powiem całkiem szczerze

(moje drogie dzieci)

że nad moją głową

zamiast aureoli

krążek pessarium

wciąż świeci!

Irenę?

zawsze spotykałem w bibliotece…

Chłodna (z pozoru) posągowa piękność

za literatury murem..

wychodząc przedostania

uparcie gasiła światło.

Artystyczny wizerunek

miłości do wiedzy —

pełnych mężczyzn i kobiet

w dowolnym przekładzie.

Do czasu..

kiedy pewnego wieczora

począł kształtować swe ciało

W najprzemyślniejsze figury..

Ja, chłonny wiedzy, poddawałem się

tym artystycznym wymaganiom

nadwyrężałem jak mogłem

możliwości mojej fizycznej natury..

Aż ekslibrisy — pełne pięknych

 rysunków detali jej kształtnego ciała

jak motyle poczęły wylatywać

z ksiąg…

Bo pod naszymi ciałami

zamierały rewolucje

A sens bytu stawał się

jasny, zrozumiały.

Do dziś

(choć za te literackie ideały

tylko to wspomnienie

w Ireny spojrzeniu..

Wiecznie płonące kaganki

miłosnej   oświaty.

Anna była zazdrosna.

Zawsze pilnowała

moich miłosnych wagarów.

Więc na taksówki wydawała krocie

aby śledzić mnie po całym mieście;

a wystając w nocy pod moim oknem

nabawiała się ciągłych katarów.

Leczyłem ją jak mogłem.

Pomiędzy łyżką syropu

otulałem ja swoim ciałem —

skutecznie chroniąc od chłodu!

Lecz Anna zawsze sceptycznie

przyjmowała tak oczywiste

Zaprzeczałem zawsze

z wrodzonej skromności.

Bo widzisz Aniu?

Teraz po latach

Wszystko to czyniłem

wyłącznie w dobrej wierze!

Dla Ciebie chciałem być

mężczyzny symbolem

Aby Tobie jedynej

złożyć je w ofierze.

Oczywiście, kłamałem.

Ale szczerze!

Iwona była wielbicielką jarzyn.

Mogła godzinami przebywać w ogrodzie

i pośród jego krętych ścieżek

czynić swe gusła, zaklęcia i czary.

z pasją alchemiczki

układała je w cieście.

Zważywszy, że śniadania

zwykle przygotowywała nago

jej pupkę

jak świeżą bułeczkę..

Pomiędzy pierwszym

a drugim zawałem.

Morze spermy przelałem

w walce o podległość

jej młodego ciała.

Aby pod gradem pocałunków

oznaczone symbolem

czterdzieści i cztery.

Spierzchniętych pocałunkami warg

pragnienie gasząc w kropelkach jej potu

jak słabnące drżenie ciała

powoli zwiastuje Pokój.

Od stóp aż do ramion

demarkacyjne linie wytyczyłem

a w ofensywie pocałunków przejmując inicjatywę

chytrym manewrem zajmowałem jej tylne pozycje..

..to po eksplozji zdalnie kierowanego pocałunku

w pozornej euforii zwycięstwa —

nieraz nad bojem traciłem kontrolę.

Bo cóż czynić

kiedy w nagłej szarży kawalerii

niespodziewany atak cię zaskoczy?

Z czasem, okrążony..

Zamknięty w jej udach i ramionach

(za co bezwzględnie wydawany był na mnie wyrok

egzekucyjnego plutonu pokuszeń.)

Zatem wiele razy zdążyłem tak polec

aby wreszcie po coś radośnie zmartwychwstać!

zawsze stawać na Apel

Poległych w Miłosnym Uścisku!

A w czułym wzajemnym poddaniu

takiej chcianej wojny przedstawić memoriał!

Co po wszystkie czasy sprawi

że..

non omnis moriar.

Na krakowskim rynku

ludzi karmiłem

okruchami słowa.

Gołębie puszczałem wolno.

Uwalniając z natrętnej dydaktyki.

One zaś dostojność karmienia chlebem

demonstrowały drobnymi kroczkami.

W tym dobrym trwaniu

pomiędzy chlebem a słowem

Którym w nadmiarze karmiłem M***.

Bo wiem, że to danie

zawsze smakuje zakochanym.

..z lekkim dodatkiem tej erystyki

co pomiędzy jej, a moim  językiem

 rozkosz daje.

Veronica ma w mojej pamięci

miejsce specjalne i pewne.

Zawsze była kimś więcej

niż tyko kobietą, kochanką czy żoną.

Przyjmowała mnie zawsze

kiedy „ranny” wracałem do domu

lub chory umierałem

na miłość, bez szansy.

Bo Veronica jest z moich marzeń i snów.

Żadna kobieta nie potrafi tak kochać jak Ona.

Wiec tylko dlatego mogę nadal trwać.

Bo w jej czułości, pocałunkach, objęciach i gestach

zapisane na zawsze jest..

Porta semper aperta est.

W wieczory

bez infantylizmu skazy

obficie karmiony alkoholu

miarą rozklekotanym

wehikułem uwoziłem

Muzy.

A one na tylnym siedzeniu się kochały.

W ich szeptliwym zawołaniu

drgały wspomnień etiudy.

nigdy nie uderza do głowy

gdzie klepnąwszy Bucefała

odzyskujesz spokój..

Czas na miłość ma wymiar skończony.

Bożena wysyłała męża za granicę

a my w tym czasie zwiedzaliśmy hotele.

Aby w cienistym motelowym blichtrze

naruszać ich małżeńskie tajemnice

pić wino i nie rozmawiać o sztuce.

Bo bardziej zajmował nas seks.

Przetwarzaliśmy więc

strony Kama-sutry

pomagała rycina —

niezawodnie.

Lecz któż zwycięży koszty?

Za pokój I za pościel

i uratuje męską cześć!

Krotka narada i … zgoda.

Dobraliśmy więc

do naszego grona

recepcjonistkę

aby zyskać —

stały abonament

hotelowych wnętrz.

Mówiła — zdradzam!

I zdradzała chętnie.

Namiętnie goszcząc mnie

w swoim smukłym ciele.

W trójkącie fantazyjnych, perwersyjnych zdarzeń

pomiędzy: Nantes, Nazare i st.Pere.

Potem karmiła mnie serem i frutti de mare.

A ja ją białą kiełbasą z przyprawą winiary.

Czy przelotna przyjemność mieści się w pojęciu zdrady?

A później chlebem się dzieliliśmy jak komunii płatkiem..

Trzy wieczory Monique przeznaczyła dla mnie.

A pod biegłymi jej palcami

Ja zaś gorliwie czyniłem notatki

z kunsztu ars amandi jej niedościgłego ciała.

Lecz czas szybko mija

i trzeciego świtu

byłem już jak żółto-zielona, wyciśnięta cytryna.

Cudem stawałem do odpowiedzi chełpliwie.

Ale uwzględniałem starannie wskazania Brantoma.

I Brillat-Savarina.

Kiedy powracają dawne kochanki

w pokoju rozkładają bagaże wspomnień.

Środek zajmują przemyślnie ułożone

tobołki zasuszonych uniesień.

reklamówki pełne kolorowych czasopism —

tysiąc dobrych rad na utracone marzenia..

Później długo kąpią się po podroży

aby pozbyć się, niestety

natrętnie powracającego

zapachu naftaliny..

Jaka szkoda, że dagerotypiczne opowieści

nie potrafią już wzbudzić w nas

Z której nie da się już wydobyć piosenki.

Zwłaszcza tej o pożegnaniu..