Szepty ciszy ebook

Jarosław Ryś

Szepty ciszy

Zbiór wierszy

© Jarosław Ryś, 2019

Kilka prostych słów o miłości, samotności i cierpieniu spisanych na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat. Prostym i łatwym językiem. Czasem bardzo bezpośrednim bo wyrzuconym z głębi siebie. Ten zbiór wierszy dedykowany jest tym, którzy chcą przypomnieć sobie nie tylko chwile zakochania, pierwszego zauroczenia, ale także pierwszych rozczarowań z tym związanych. Kto ma duszę romantyka i choć raz poczuł co to samotność na pewno świetnie odnajdzie się w tej lekturze.

ISBN 978-83-8155-679-8

Książka powstała w inteligentnym systemie wydawniczym Ridero

Dla ciebie mógłbym wszystko zmienić,

Każdą prośbę, najskrytsze marzenia spełnić,

Osłodzić smutek gorzkimi łzami zrozumienia,

Wynieść do boskości oczami mego uwielbienia.

Zbudowałem domek z ziarenek piasku.

Lśni on kolorami tęczy w noc księżycowego blasku

Lecz wiatr jest okrutny, nie chce mnie zrozumieć,

Roznosi piasek, nie chce przestać szumieć.

Nie ma już domku, rozpadł się na kawałki,

Próbuję go naprawić, nie zaniecham walki.

Lecz dłonie me zdrętwiałe jak młot kowala,

Całą delikatność w drobny pył rozwala.

Łzami przerażenia próbuję zatrzymać podmuch srogi,

Niestety, jest nieczuły, nie zamierza zmienić swej drogi.

Swą piersią osłaniam strzępy twego domku,

Mej cichej nadziei, życiowego wątku.

Dla ciebie już nic nie mogę zrobić.

Twego kochanego serca do siebie nakłonić.

Błądzę więc po krainie wiecznego cierpienia,

Po świecie niewiary, niekończącego się osamotnienia.

Gdy leżę tak sobie wieczorem,

Przy świetle księżyca i gwiazd,

Wspominam twe dłonie gorące,

Twój zapach, anielski blask.

I z oczu mych łzy padają

Jak liście z jesiennych drzew.

Wspomnienia tak słodkie wracają,

Twój uśmiech, cichutki szept.

Ty, którą pokochać się bałem,

Dla której poświęcić się nie chciałem,

Zmieniłaś mój dziwny świat,

Wyrosłaś jak wiosenny kwiat.

I dałaś mi to, co najpiękniejsze,

Rozmarzyłaś me smutne serce,

Mą duszę rozkochałaś w sobie,

Sprawiłaś, że myślę tylko o Tobie.

Miłość to nie słowa „Kocham Cię”,

Ani siła, która sprawia, że pragnę cię.

Kim jesteś Panno tajemnicza?

Wierna aż do ostatniego znicza,

Póki gwiazdy tańczą, ziemia wybucha,

Nie opuszczaj zgubionego ducha!

Miłość to dłoń, którą Cię dotykam,

To szczerość, do której staram się umykać,

Twe serce, w które chcę wnikać,

Miłość to prawda, szczęście, które spotykam.

Gdy przyjdziesz, by powiedzieć mi

Te słowa, które odbierają mi wszystko,

Zamykają wolność, dławią sobą,

Wyrzucają uśmiech z głębi siebie.

Zobaczysz płonące me ciało…

Silnie targane przez żywioł boskości,

Którego nie zdołam unieść, by móc

Dalej