Środki prawne administracji ebook

Administracja gospodarcza

Środki prawne działania administracji gospodarczej stanowią instrumenty, za pośrednictwem których osiągane są cele publicznej ingerencji w sferę gospodarki. To zarazem każde zachowanie, które w tym zakresie realizuje administracja, przy czym nie każdy ze środków w tym zakresie posiada ściśle ustaloną formę prawną. Występują w tym zakresie ogólne środki, takie jak plany gospodarcze, plany sektorowe, jak również programy.[1]

To również środki o charakterze indywidualnym, które skierowane są do konkretnych grup podmiotów lub indywidualnie, w zakresie zakazów, nakazów, jak również środki oddziaływania ekonomicznego w rodzaju parametrów finansowy, bodźców finansowych, to także rozmaite koncesje, zezwolenia, licencje, to wreszcie różne formy kar, ale także sposoby i formy współdziałania w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego.[2] Inne przykłady w tym zakresie to działania wspierające takich instytucji jak PARP, jak również pośredniczenie w systemie dysponowania środkami unijnymi na projekty wspierające różne sfery gospodarki.[3]

Z jednej strony środki te mają charakter przymusu, służą wykonywaniu prawa, a zatem przyczyniają się do tworzenia porządku i bezpieczeństwa w systemie gospodarczym[4], z drugiej zaś strony to narzędzia, które wykorzystują kategorie ekonomiczne, wpływają na motywację przedsiębiorców poprzez stwarzanie bodźców finansowych. Wśród typowych globalnych środków można wymienić ulgi systemu podatkowego, zmiany skal różnych rodzajów podatków, stopy procentowe, to również środki, takie jak subwencje, dotacje czy subsydia, skierowane na określone kategorie podmiotów życia gospodarczego, które uzyskują pomoc na przykład z uwagi na istotny wymiar społeczny[5], zwolnienia od podatku.[6]

Odnosząc się do ustroju administracji gospodarczej, trzeba przy tym podkreślić, iż jej funkcjonowanie opiera się o zasadę pluralizmu organizacyjnego. To kooperacja wielu samodzielnych podmiotów, które wykonują zadania administracji gospodarczej. Nie należąc do administracji państwa lub samorządu funkcjonują w oparciu o zasadę decentralizacji. Przykładami jej organów są Prezesi UOKiK, jak również prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej czy Urzędu Regulacji Energetyki. Przykładem mogą być funkcje, jakie przypisane są Prezesowi UOKiK, obejmujące sprawowanie kontroli przestrzegania przez przedsiębiorców przepisów ustawy, wydawanie decyzji w sprawach praktyk ograniczających konkurencję, w sprawach koncentracji przedsiębiorców oraz w sprawach praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów, a także innych decyzji przewidzianych w ustawie, przygotowywanie projektów programów rozwoju konkurencji i polityki konsumenckiej, czy nakładanie kar w przypadku naruszenia zasad w tym zakresie[7].

[1] Por. NARODOWY PROGRAM ROZWOJU GOSPODARKI NISKOEMISYJNEJ, Strategia rozwoju społeczno-gospodarczego Polski Wschodniej do roku 2020, Załącznik do uchwały nr 121 Rady Ministrów z dnia 11 lipca 2013 r., Polska 2030, Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji, Warszawa 2013.

[2] Kocowski T., Reglamentacja działalności gospodarczej w polskim administracyjnym prawie gospodarczym, Wrocław 2009 r., s. 401—443. Por. Ustawa z dnia 3 lutego 2011 r. o zmianie ustawy o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. 2011 nr 85 poz. 457), Ustawa z dnia 25 marca 2011 r. o ograniczaniu barier administracyjnych dla obywateli i przedsiębiorców (Dz. U. 2011 nr 106 poz. 622).

[3]Program Operacyjny Rozwój Obszarów Wiejskich na lata 2007 — 2013 PO ROW 2007 — 2013, Wstępny projekt W-02/IX/05, MINISTERSTWO ROLNICTWA I ROZWOJU WSI, Warszawa, wrzesień 2005 r., s. 49.

[4] Por. Chorąży K., Taras W., Wróbel A., Postępowanie administracyjne i postępowanie egzekucyjne w administracji, Zakamycze, Kraków 2002 r., s. 8—16.

[5] Por. rozporządzenie Ministra