Scooby-Doo i klątwa wilkołaka - James Gelsey - ebook

Scooby-Doo i klątwa wilkołaka ebook

James Gelsey

4,1
9,99 zł

lub
-50%
Zbieraj punkty w Klubie Mola Książkowego i kupuj ebooki, audiobooki oraz książki papierowe do 50% taniej.
Dowiedz się więcej.
Opis

Tajemnicza Spółka postanawia odwiedzić Ranczo Samotnego Wilka z okazji setnej rocznicy jego istnienia. Wizyta okazuje się wspaniałą przygodą w cowboyskim stylu. Ale tylko do pierwszej pełni księżyca. Tej nocy na ranczu dochodzi do mrożących krew w żyłach zdarzeń. Najgorsze, że pojawia się przerażający wilkołak, który kradnie złote podkowy – cowboyski talizman szczęścia i bogactwa. Cała nadzieja w Scoobym-Doo i jego przyjaciołach! Ale czy młodym detektywom uda się rozwikłać emocjonującą zagadkę nawiedzanego rancza?

 

Ebooka przeczytasz w aplikacjach Legimi lub dowolnej aplikacji obsługującej format:

EPUB
MOBI

Liczba stron: 32

Oceny
4,1 (8 ocen)
3
3
2
0
0
Więcej informacji
Więcej informacji
Legimi nie weryfikuje, czy opinie pochodzą od konsumentów, którzy nabyli lub czytali/słuchali daną pozycję, ale usuwa fałszywe opinie, jeśli je wykryje.



Rozdział 1

– Hop-siup! – zawołał donośnie Kudłaty, po czym z tylnego siedzenia Wehikułu Tajemnic niespodziewanie nadleciało wielkie lasso i zacisnęło się wokół ramion siedzącej obok kierowcy Velmy. Ta, zaskoczona, wypuściła z rąk książkę, którą czytała.

–Hej, chłopaki, dajcie sobie na wstrzymanie – upomniał ich Fred. – To niebezpieczne. Mogliście przecież udusić Velmę!

–Przepraszamy – zwrócił się do Velmy Kudłaty, który miał na głowie kowbojski kapelusz. – To tylko zabawa.

–Taaak, wybacz – dodał Scooby, również wkowbojskim kapeluszu.

Velma wyplątała się ze sznurka krępującego jej ramiona izapytała:

–A tak swoją drogą, to po co wam to lasso?

–Ćwiczymy umiejętności kowbojskie. Mogą nam się przydać na ranczu – odparł Kudłaty.

Scooby wskoczył Kudłatemu na plecy izawołał radośnie:

–Ruszaj, stara szkapo!

Kudłaty zarżał zuciechy iwszyscy wybuchnęli śmiechem, tymczasem Wehikuł Tajemnic minął właśnie drewnianą bramę.

–Hej, spójrzcie na to! – Daphne przestała chichotać iwskazała stojącą tuż za bramą rzeźbę przedstawiającą ogromnego wilka. Wyrzeźbione zkamienia zwierzę miało pełne wściekłości spojrzenie iwielkie, ostre zęby.

–To właśnie od tej rzeźby pochodzi nazwa tego miejsca: Ranczo Sa­motnego Wil­ka – przeczytała Velma wprze­wodniku.

–Gdy wdzieciństwie przyjeżdżałem tu z rodzicami, wieczorami opowiadano przy ognisku różne legendy. Najlepiej zapamiętałem właśnie tę oSamotnym Wilku – powiedział Fred. – Sto lat temu, kiedy przybyli wte strony pierwsi osadnicy, było tu mnóstwo wilków. Pewnej nocy, podczas pełni księżyca, pojawił się ogromny wilk iwszystkie wilki, które gnębiły mieszkańców rancza, gdzieś za nim poszły inigdy nie wróciły. Właśnie wtedy właściciele rancza ustawili tego ogromnego wilka zkamienia, żeby zawsze strzegł ich domostwa.

–Niektórzy ludzie wierzyli nawet, że ich wybawca nie był wilkiem, tylko wilkołakiem – dodała Velma. – Krążą też opowieści otym, że dusza tego wilkołaka została uwięziona wkamiennej figurze itak długo, jak wniej pozostanie, ranczo będzie bezpieczne.

–Co za potworna historia – jęknął Kudłaty. – To miejsce przestaje mi się podobać.

– Nie panikuj – zwrócił się do niego Fred. – To tylko stare bajdy. Poza tym nie ma tu nic strasznego. Byłem tu wiele razy jako dzieciak inigdy nic mi się nie stało.

–Fred, uważaj! – zawołała Daphne.

Fred zahamował gwałtownie, bo przed maską samochodu nagle pojawił się jakiś człowiek. Nieznajomy wyglądał naprawdę strasznie: miał pociągłą twarz obardzo ostrych rysach iszopę potarganych włosów sterczących spod kapelusza. Wręku trzymał coś, co przypominało wielki młotek.

–Ratunku! – zawył Scooby irazem zKudłatym wskoczyli pod siedzenie.

Nieznajomy patrzył zza szyby Wehikułu Tajemnic na sparaliżowanych strachem podróżników. Jego szare jak kamień oczy rzucały dzikie błyski.

–Dziś jest pełnia księżyca – przemówił. – Lepiej stąd zmykajcie, zanim wilkołak dobierze się wam do skóry.

Po tych słowach zaczął się powoli cofać, nie spuszczając wzroku zsiedzących wsamochodzie członków Tajemniczej Spółki. Gdy odszedł już spory kawałek, nagle odwrócił się ipobiegł wlas.

–O rety! – zawołała Velma. – Kto to był?

–Nie mam pojęcia – odparł Fred. – Nigdy go tu nie widziałem.

–Czy już sobie po-po-poszedł? – wyksztusił Kudłaty, wychylając głowę spod siedzenia.

–Tak, możecie wyjść – powiedziała Daphne.

–Hej, chyba jeszcze nie jest za późno, żeby zawrócić? – zapytał Kudłaty. – Ja iScooby właśnie sobie przypomnieliśmy, że musimy koniecznie pojechać gdzie indziej.

–To znaczy gdzie? – zainteresowała się Daphne.

–Gdziekolwiek, byle nie było tam wilkołaków! – zawołał Kudłaty.

Fred wrzucił bieg iWehikuł Tajemnic ruszył wdalszą drogę.

–Nie dajmy się zwariować – powiedział Fred. – Nie powinniśmy się przejmować bredniami jakiegoś pomyleńca.

–No tak, więc jednak jest już za późno – jęknął Kudłaty przerażonym głosem.

–Jeśli teraz zawrócimy, stracicie kolację – przypomniała Daphne.

–I ognisko, na którym mamy piec kiełbaski – dodała Velma.

–Kiełbaski? – zapytał Scoo­by zrozmarzonymuśmiechem.

Kudłaty iScooby popatrzyli na siebie, po czym nachylili się iszeptali coś przez chwilę.

–Postanowiliśmy, że lepiej będzie, jeśli jednak zostaniemy na ognisku – oświadczył głośno Kudłaty.

–Co sprawiło, że tak nagle zmieniliście decyzję? – zapytała Velma zudawanym zdziwieniem.

–Wilkołak – odparł Kudłaty.

Velma, Daphne iFred, tym razem naprawdę zaskoczeni, spojrzeli na przyjaciół.

–No bo jeśli dzisiejszej nocy rzeczywiście pojawi się tu wilkołak, obudzony po stuletnim śnie – wyjaśnił Kudłaty – to będzie bardzo głodny. Ajak będzie głodny, to zajmie się pożeraniem przygotowanych na kolację przysmaków, anas, ognisko ikiełbaski zostawi wspokoju!

Pozostali członkowie Tajemniczej Spółki wybuchnęli śmiechem.

Po chwili Fred zaparkował samochód na parkingu przeznaczonym dla gości.