Podszepty pychy. Opowiadania ebook

Joanna Stańda "Podszepty pychy. Opowiadania"

Copyright © by Wydawnictwo Psychoskok, 2013 Copyright © by Joanna Stańda, 2013

Wszelkie prawa zastrzeżone. Żadna część niniejszej publikacji nie może być reprodukowana, powielana i udostępniana w jakiejkolwiek formie bez pisemnej zgody wydawcy.

Skład: Wydawnictwo Psychoskok Projekt okładki: Jakub Stańda

ISBN: 978-83-7900-115-6

Wydawnictwo Psychoskok ul. Chopina 9, pok. 23, 62-507 Konin tel. (63) 242

Wiarołomny innowator

– Kim jesteśmy? – Zapytał głos nagrany na nośniku cyfrowym, zwanym przez jego twórcę OVERHEAR.

Dominujący innowator przycisnął palcem pozostałe ekrany tworzące elektroniczną, kolorową tapetę na skalnej ścianie podziemnej groty. Nagła jasność ocuciła go z nostalgicznego zamyślenia, w jaki popadł po lekturze oryginalnych, autentycznych ksiąg, spisanych przez pokolenia ostatniej generacji.

OVERHEAR! Narzędzie jego pracy, formowania nowej masy społecznej, zbiorowego tworu, ulepionego na obraz i podobieństwo jego własnych idei, przemyśleń, być może urojeń. Z czego się składa nowa społeczna substancja? Z trzech generacji: ostatniej, poprzedzającej i dostosowanej. Siłą rzeczy, podział ten wynikał z zaszłości natury, porządku narzuconego przez świat przyrody. Nie miał zbyt wielkiego pola do popisu. Indywidualnym jego wkładem były nazwy tych generacji, adekwatne do planu stworzenia społeczeństwa doskonałego. Jeśli wystarczy mu czasu, stworzy generację przyszłą, stanowiącą zlepek wiedzy i dziedzictwa generacji ostatniej, doświadczeń dwóch następnych generacji oraz jego własnych zamierzeń i kreatywności.

Kształtuje zatem obecną społeczność, która za jego sprawą znalazła się w nowym wymiarze życia. Nie… planety nie zmienił, nie dojrzał biotechnologicznie do tego przedsięwzięcia, ale odmienił oblicze ziemskiej przestrzeni. Wpoił w umysły członków swojego społeczeństwa nowe nazwy, nowe wartości i nowe prawa, unikając przy tym pojęcia wolności jednostki, odrębności narodowej i jakiejkolwiek religii. Dla sprawnego jednak zarządzania tak liczną rzeszą wspólnot społecznych, wprowadził nowy podział geograficzny, poczynając od najmniejszej jednostki podziału, jego nowy świat dzieli się na sektory, tereny i przestrzenie. Sprawił, że społeczność trzech generacji zaczęła żyć nowym, własnym życiem.

OVERHEAR! Przedstawiciele ostatniej generacji krytykowali tę nazwę, jako dość banalną. Wskazującą w sposób prosty i bezpośredni na jedną z możliwych funkcji przedmiotu, zamykając przy tym drogę do szalonej wyobraźni i fantazji, którą został obdarzony każdy przedstawiciel tej generacji z osobna. „Dlaczego z góry przyjmować założenie, że dany przedmiot został skonstruowany tylko dla jednego celu? Jeśli nawet na początku tak by było, to zawsze można się zastanowić nad nowym wymiarem funkcji tego wynalazku!” – Proponowali.

Wyobraźnia! – Aksjomat odrębności i niepowtarzalności człowieka, dar, z którym człowiek się rodzi naturalnie – mawiali.

Myśl ta uległa znacznej modyfikacji u przedstawicieli generacji poprzedzającej. Z upływem dekad rezygnowali oni z używania wyobraźni, by tworzyć rzeczy „wielkie”, o kilku celach przeznaczenia, na rzecz wygody korzystania z rzeczy prostych, jednofunkcyjnych, opracowanych w laboratoriach galerii handlowych na z góry określony czas.

Dziś wyobraźnia uznana została przez przedstawicieli generacji dostosowanej za relikt minionych czasów. Za balast uruchamiający niepotrzebnie impulsy neuronowe, powodując przy tym napięcia, frustracje i poważne w skutkach konflikty między osobnikami ostatniej generacji. Zresetowano zatem wyobraźnię ze słownika wyrazów użytecznych. Osobniki ostatniej generacji przypominają sporadycznie o niej dwóm następnym generacjom przy okazji kolejnego odkrycia, zastosowania prototypu czegoś, co po upływie zaledwie jednej dekady może znaleźć się na platformie encyklopedii prehistorii, obok hasła wyobraźnia.

– Kim jesteśmy? – Zapytał ponownie głos z OVERHEAR.

Społeczność z terenu Nowych Nadziei cisnęła się do ostatniego z sektorów rozproszonych na szerokim placu. Wszyscy pragnęli wysłuchać wskazówek innowatora. Dla przedstawicieli generacji dostosowanej były one swoistym pokarmem, radą, wskazaniem kierunku funkcjonowania przez następne tygodnie w gąszczu nowości codziennego użytku, składających się na rozciągniętą w czasie dobę technologicznej rewolucji i reformatorskich obyczajów. Codzienność życia generacji dostosowanej nabrała innego oblicza. Dzięki wrodzonej inteligencji myślicieli ostatniej generacji, kwestie materialne, które ich wcześniej gnębiły przez długie dekady, zostały podniesione do teorii nowej umowy społecznej. Dowiedli, że merkantylizm był efektem ubocznym społecznego życia tej generacji. Idea ta została udoskonalona przez uniformistów generacji przejściowej, którzy dogmat merkantylizmu zastąpili dogmatem unifikacji. Bogactwo ziemskiej przestrzeni nie zależy wyłącznie od wartości wpisanych w bankowym systemie! – Twierdzili. Wartością samą w sobie jest nie to, co zostaje wytworzone przez mieszkańców poszczególnych sektorów, terenów i przestrzeni, ale to, że jest to tworzone przez zjednoczone generacje. Przez członków wspólnoty tworzących poszczególne stopnie podziału geograficznego.

SYNERGIA! – Oto filar współczesnej jakości życia, prawda objawiona, służąca osiągnięciu przez społeczeństwo doskonałości. Współdziałanie woli ludzkiej powinno być wpisane w kod genetyczny generacji przyszłej!

Nie od razu pogodzono się z tą myślą. Osobniki z ostatniej generacji dramatycznie się temu sprzeciwiały. Godziło to w ich indywidualność, osobowość, istotę natury. Znieważono godność przyrodzoną każdemu człowiekowi. Przedstawiciele generacji poprzedzającej nie byli już tak fundamentalnie zacietrzewieni. Początkowo sprzymierzyli się z ruchem „Deficytu Tradycji”, uformowanym przez osobników ostatniej generacji, ale z czasem indywidualność, podobnie jak poprzednio wyobraźnia, traciły na znaczeniu. Comiesięczne spotkania na placu Popularyzowania Idei potęgowały w nich intelektualną gnuśność, stępiały resztki błyskotliwości. Statyczność myśli niczym złośliwy rak zaczęła toczyć ich umysły.

Przedstawiciele generacji dostosowanej nie mieli problemu z UNIFIKACJĄ. Ciepły głos innowatora płynący z OVERHEAR powtarzał im tę prawdę konsekwentnie, aż w końcu została wpisana do słownika wyrazów użytecznych na poczesnym miejscu.

– Jesteśmy rdzenną całością. Nasze prawa są podwaliną zupełnej jedności zbiorowości ludzkiej. Winniśmy sumiennie ich przestrzegać, aby stały się światłością dla wspólnot generacji przyszłej.

Społeczność z terenu Nowych Nadziei zgodnie przytaknęła głowami. Byli oni ogromnymi zwolennikami idei UNIFKACJI. Upatrywali w niej źródło wiecznego pokoju, zgody, błogiego stanu harmonii między niedoskonałą naturą a optymalnymi potrzebami wspólnot.

Jak niedoskonała była natura, zwłaszcza ta ludzka oraz jak bardzo wypaczone były prawa, za pomocą których próbowano ujarzmić błędy tej natury, przedstawiciele generacji dostosowanej mogli się przekonać, wchodząc na platformę encyklopedii prehistorii.

Społeczność Nowych Nadziei za sprawą terenowych innowatorów poznała dogłębnie jej cztery księgi: chaosu, kursu w nieznane, strażników idei, kodów i symboli. Innowatorzy powiadają, że członkowie generacji dostosowanej swoim życiem, doświadczeniem i myślą inteligencji nabytej, tworzą piątą księgę tej encyklopedii. Jako całość stanowić będzie pięcioksiąg dla wspólnot generacji przyszłej, katalog wirtualnej czasoprzestrzeni, sekwencji epok obfitujących w nieznane, ponieważ niedoświadczone, wydarzenia, linie procedur postępowania, ład społeczny, opracowany przez poprzednie pokolenia, z przykładami ludzkiego egoizmu, nietolerancji i zaborczości, z jednej strony będzie ostrzeżeniem, a z drugiej gotową receptą życia dla członków generacji przyszłej.

KSIĘGA CHAOSU

PREFIX

Na początku była nicość, pusta otchłań, kosmiczne morze przestrzeni i czasu, pośród którego wyłoniła się opoka ludzkiego życia, Planeta Ziemia. Hulały na niej wszystkie żywioły: wiatru, deszczu i śniegu. Bujny drzewostan uginał się pod wpływem huraganów, niespokojne rzeki występowały ze swoich koryt, aby w końcu nieokreślona żadnymi granicami powierzchnia pokryła się skamieniałym lodem. Trwało to miliony lat, chociaż wówczas nie istniała jednostka czasu, zatem żadne źródła nie podają, ile czasu upłynęło na początku. Potem formowało się życie różnych gatunków roślin i zwierząt, prymitywne w swej formie i strukturze.

Mijały ery, dawne życie było zastępowane przez nowe. Potencjał nieokreślonych możliwości ginął bezpowrotnie.

Obroty koła

Pewnego dnia pojawił się człowiek, swoją siłą i rozumem początkowo mało odróżniał się od zwierzęcia. Natura jednak pokazała wyjątkowo swoją doskonałość, wyposażyła tę istotę, zwaną HOMO SAPIENS w procesy myślowe. I to był początek, punkt odniesienia. Inauguracja ulepszonego bytu.

Powierzchnia Ziemi mozolnie zmieniała swoje oblicze. Inteligencja wrodzona człowieka była siłą napędzającą obroty koła, za sprawą którego ludzkość sunęła się eterycznie do przodu. Pierwsze metody poznawcze były prostackie, zacofane, efekt skali poczynań człowieka jawił się mizernie. Upłynęło kilka epok w kosmiczny niebyt, a wyposażona w doskonały mechanizm myśli twórczej istota ludzka wciąż tkwiła w pierwszym etapie ewolucji. Potrafiła tylko zastępować jedną substancję drugą, jeden surowiec innym, używając przy tym narzędzi mało zaawansowanych. Bezbronność wobec żywiołów przyrody resetowała setki egzystencji. Sposobem na przetrwanie gatunku ludzkiego była wyłącznie naturalna prokreacja. Poziom wdrażania przez ludzkość innowacji był ujemny.

Rewizja analfabetyzmu

Połacie lasów kurczyły się, rzeki zmieniały koryta i zawracały swój bieg, niektóre wysychały nieubłaganie. Odnalezione mozolnym trudem pokłady surowców ubożały w swej ilości i jakości. Zbiory gatunków zwierząt i roślin, niższej formy istnienia, zaczęła ginąć! Zasoby pokarmu wyczerpywały się.

Potencjał człowieka wzrósł! Przeszedł z ujemnego poziomu innowacji na poziom zerowy. Procesy myślowe ludzkiego umysłu wyszły z fazy ignorancji i weszły w fazę koncepcji.

Układ okresowy pierwiastków Mendelejewa i prawa dynamiki stały się kluczem do szyfru bogatszego świata, odsłoniły rąbka tajemnicy doskonałości natury. Pierwszy model struktury atomuJ. J. Thomsona przybliżył człowieka niczym wędrownego tułacza do sedna materii. Istota ludzka doznała olśnienia.

Nastał czas… człowiek zainteresował się swoją powłoką, miąższem, tkanką i szpikiem. Zajrzał do jądra. Poznał istotę swojego istnienia. Podjął grę we właściwym kierunku. Empiryczność podwajania, zwielokrotniania, wydłużania, doczepiania, poszerzania i nadbudowywania ludzkiego ciała szła w parze z pragmatyzmem.

Antykoncepcja i aborcja ryglowały potencjał płodności. Transplantacja komórek i narządów okazała się panaceum na zło potęgowane przez choroby. Badania prenatalne pozwalały na usunięcie ewentualnych wad kiełkującego ludzkiego bytu. Surogat mothers wypełniały braki tym, którym powszechna znajomość atomu nie mogła pomóc w naturalnej prokreacji. Opracowana biotechnologicznie metoda In vitro umożliwiała zapłodnienie pozaustrojowe. Człowiek na zerowym poziomie innowacji doszedł do zenitu chaosu. W jednakowym stopniu pragnął zniszczyć życie, co je stworzyć lub przedłużyć.

KSIĘGA KURSU W NIEZNANE

Oto on, któremu społeczność Nowych Nadziei zawdzięcza udoskonaloną codzienność. Dominujący innowator! Nie jest on synem człowieczym, któremu cząstki atomu wymykały się z rąk. Nie narodził się z macicy kobiety z ostatniej generacji. Jego embrion powstał w laboratoryjnym inkubatorze. Stworzyła go myśl ludzka za pomocą zaawansowanej technologii. Oto pierwszy z pierwszych, udana wersja klonu!

Stworzyciel połączył komórkowe jądro wyselekcjonowanego, dorosłego osobnika z komórką jajową samicy, pozbawioną takiego jądra. Rozmnożył się niepłciowo!

Nie poznał imienia swojego stworzyciela. Nie posiada również własnego. Impersonalność i pasywność stanowiły podstawę ich relacji.

Było to pewnego deszczowego poranka w środku jesieni. Za oknami Laboratorium rzęsiste krople spadały z impetem na pożółkłe liście. Ciemne obłoki przysłoniły górskie szczyty wzbijające się w oddali horyzontu, daleko za stalowymi konstrukcjami nowoczesnych budynków. Choć wiatr szarpał nerwowo metalową framugą, stworzyciel nie przejmował się tym. Jego umysł przyswajał prawdę, która w owym czasie się objawiała na jego oczach.

Cztery sztucznie powstałe zygoty z wczepionym kodem genetycznym DNA, uległy podziałowi na zarodki, a te zaś wcześniej podzielone za sprawą jego biotechnologicznej manipulacji i zamknięte w sztucznej macicy ALFA, kontynuowały fazę rozwoju embrionalnego. Żaden z zarodków nie zaginął. Zrekonstruowany materiał badawczy miał szansę przeżycia!

Stworzyciel nie mógł się z nikim podzielić swoim odkryciem. Był świadomy tego, że wstąpił na wyżyny ludzkich możliwości, inną płaszczyznę dziejów, ale jednocześnie odczuwał pustkę, a nawet strach! Natychmiast zakołatała mu myśl: „Umiejętność klonowania ludzi rozbudzi nowe aspiracje, marzenia o absolutnej mocy, totalnej zwierzchności nad wszelką formą istnienia! Zainspiruje do poprawy tego, co stworzył sam Bóg, według kryteriów, życzeń nie do końca przemyślanych i trafnych. Zostanie powołany do życia inny rodzaj człowieka, ze zmodyfikowanym kodem genetycznym. Kwestią czasu będzie to, co zrobią prawa rynku. Opłacalność wymusi klonowanie na skalę przemysłową. Zawiążą się dotąd nieokreślone grupy społeczne”.

Mimo to, stworzyciel nie zawahał się przystąpić do oceny wartości medycznej zmodyfikowanych embrionów. Za pomocą biomedycznych technik wyodrębnił najdoskonalszy z nich i przetransportował go do osobnej komory w macicy ALFA. Komorę oznaczył napisem Dominujący. Pozostałych zaś nie ruszał. Wiedział, że osiągną niższy stopień ewolucji, ale chciał się przekonać jak bardzo będą odbiegały od Dominującego. Tak oto człowiek przeszedł na dodatni poziom innowacji.

Dominujący otrzymał życie a wraz z nim idealne parametry medyczne, jego tkanki były zdrowe, a ciało wolne od zniekształceń i deformacji. Był tak bezbłędny, że wydawał się nierzeczywisty. Nie otrzymał jednak wszystkiego! Był odwzorowaniem swojego dawcy, ale nie jego kopią. Stworzyciel nie ofiarował mu pierwotnego dziedzictwa, nie było mu dane poznać źródła swojego istnienia, poskąpiono mu prawa do posiadania przodków i rodziców. Pozostałe trzy embriony, wyhodowane razem z nim w tej samej sztucznej macicy w Laboratorium, nie są również jego braćmi. Nie wiadomo, czy był nawet dzieckiem! Wszak komórkowe jądro, od którego po części pochodzi, należało już do dorosłego osobnika. Ile lat miał na początku, ile lat ma teraz? Nikt nie określił jednostki miary wieku sklonowanego człowieka. Program klonowania z góry wykluczał też uczucia i emocje. Podarowany poziom samoświadomości był ubogi, stanowczo naruszał ludzką godność. U podstaw tworzenia został obdarty z własnego Ja w wymiarze duchowym. Dominujący nie miał osobowości!

Stworzyciel wyposażył go we wszystko to, co w jego mniemaniu było najlepsze, a oszczędził mu wszystkiego, co było niepożądane. Dominujący był kwintesencją doskonałości.

KSIĘGA STRAŻNIKÓW IDEI

W około zamarła cisza. Za oknami Laboratorium zniknął warkot silników samolotów, hałas pędzących samochodów. Przestały szumieć drzewa porastające pobliskie wysokie wzgórza, nie docierał najmniejszy trzask gałęzi. Górskie potoki zastygły w bezruchu. Znieruchomiały wszystkie magiczne urządzenia wewnątrz Laboratorium. Zapanowało wszechogarniające milczenie. Historia dziejów zatrzymała się w martwym punkcie.

Dominujący wyszedł z podziemnego magazynu pełniącego od początków powstania Laboratorium rolę pradawnej biblioteki. Oczywiście stronice każdej księgi wykonane były z papieru pokrytego czarnym lub kolorowym drukiem. Trywialna forma przekazu! Nieliczne pośród nich, leżące na półkach odrębnego regału, wyglądały na bardziej zacofane. Biały pergamin zdobiły setki zdań spisanych ludzką ręką. Każdy z takich antenatów późniejszego księgozbioru oprawiony był w autentyczną skórę, ściągniętą uprzednio ze zwierząt.

Stworzyciel nie wzbraniał mu przebywania w podziemnej bibliotece. Spoglądał z politowaniem na dzieło stworzone na swój obraz i podobieństwo i kiwał przecząco głową w milczeniu. Choć wyposażył Dominującego i trzy pozostałe klony: Heliosa, Hermesa i Hefajstosa w inteligencję nabytą, to nie obiecywał sobie po nich zbyt wiele.

Dominujący zbywał to