3,30 zł
Msza święta, co do istoty swej, jest powtórzeniem ofiary krzyżowej; albowiem w niej jest ten sam najwyższy Kapłan i tenże przedmiot ofiary, to jest, Jezus Chrystus; różnica zachodzi tylko w sposobie ofiarowania. I tak: Na krzyżu Jezus Chrystus sam bezpośrednio ofiarował się Bogu Ojcu, dając dobrowolnie życie swe za nas; we Mszy zaś świętej ten sam Jezus Chrystus, jako Arcykapłan nasz, ofiaruje się za nas, lecz za pośrednictwem kapłana, który jest podrzędnym ministrem i widzialnym zastępcą Chrystusa Pana. Dlatego kapłan nie sam od siebie, ale w imieniu i osobie Chrystusa, w czasie konsekracji powtarza Jego słowa, wyrzeczone na ostatniej Wieczerzy: „To jest ciało moje – ten jest kielich krwi mojej”; Na krzyżu Jezus Chrystus ofiarował się widzialnie, we własnej postaci przelewając krew i umierając za nas; we Mszy zaś świętej ofiaruje się mistycznie, to jest niewidzialnie, czyli tajemniczo i duchownie, pod postaciami chleba i wina; Na krzyżu poniósł rzeczywistą mękę i śmierć; we Mszy zaś ofiaruje się sposobem niekrwawym, to jest bez cierpień i rzeczywistej śmierci.
Ebooka przeczytasz w aplikacjach Legimi lub dowolnej aplikacji obsługującej format:
Liczba stron: 22
Abp Szymon Kozłowski
O ofierze Mszy Świętej
Armoryka
Sandomierz
Projekt okładki: Juliusz Susak
Na okładce: Juan Carreño de Miranda (1614–1685), Msza Święta (1666),
licencja public domain, źródło: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Carreno-de-miranda_Orden_de_los_Trinitarios.jpg
This file has been identified as being free of known restrictions under copyright law,
including all related and neighboring rights.
Tekst wg edycji z roku 1885.
Pisownię uwspółcześniono w niewielkim zakresie.
© Wydawnictwo Armoryka
Wydawnictwo Armoryka
ul. Krucza 16
27-600 Sandomierz
http://www.armoryka.pl/
ISBN 978-83-7639-134-2
Ofiara jest to dar z rzeczy jakiej złożony Bogu, w celu uczczenia Go, jako najwyższego naszego Pana, i na znak uznania najwyższej Jego władzy nad wszystkimi stworzeniami. Takiego rodzaju ofiary, już to krwawe, ze zwierząt i ptaków, już to niekrwawe, z chleba, wina, oliwy i rozmaitych innych owoców ziemi, składane były Bogu zaraz od początku świata; w późniejszym zaś czasie, Mojżesz, imieniem Boskim, nakazał Izraelitom je czynić z pewnymi publicznymi obrzędami.
Wszystkie ofiary Starego Zakonu, przepisane w prawie Mojżeszowym, dzieliły się: 1) Na Ofiary całopalne czyli pokłonne, przez które szczególniej oddawano najwyższą cześć Bogu i uznawano wszechwładne Jego panowanie nad wszystkimi rzeczami; 2) Na Ofiary dziękczynne, przez które szczególniej okazywano Bogu wdzięczność i składano pokorne dzięki za otrzymane od Niego dobrodziejstwa; 3) Na Ofiary wyjednawcze, przez które zanoszono prośby do Boga o nowe Jego łaski i dobrodziejstwa; 4) Na Ofiary błagalne, którymi zjednywano sobie miłosierdzie Boże o odpuszczenie grzechów i kar za nie.