Nieme listy do… dla Ciebie pisane ebook

„Tęskniąc nie potrafię dotrzymać danego Ci słowa

Nie potrafię milczeć,

Znam Cię na pamięć

Twój dom, miejsca gdzie jesteś…

Tęskniąc nie potrafię nie pisać do Ciebie.

Wszystko zostaje w pamięci,

bo lęk, że Cię stracę nie pozwala mi tego wysłać.

Proszę o tak niewiele,

O ciepło Twych rąk

O Twoją obecność.

Z każdym Twym zniknięciem w mroku nocy,

umiera kawałek mnie.”

Everything my

„Będzie cierpieć sama

Nie zobaczysz jak cierpi,

jak jest rozsypana na kawałki.

Nie pokaże Ci już tęsknoty,

bólu i tego ogromu uczyć,

które były tylko dla Ciebie.

Będzie cierpieć sama.

Będzie żyć nadzieją, że nadejdzie dzień, w którym

staniesz w jej drzwiach i powiesz,

że zrozumiałeś swój błąd.

Ona nie pozwoli Ci wtedy odejść.

Padniecie sobie w ramiona,

zniknie cały świat, bo Ty będziesz przy niej.

Znikną złe sny i ból po stracie,

bo Twoja obecność wszystko zmieni.

Jej ciało odżyje na nowo,

dusza zacznie tańczyć,

czarne chmury znikną,

na niebie zaświeci dla Was słońce.

Próbowała wszystkiego byś zrozumiał,

że jest Twoim światem,

Twoją nadzieją.

Zrozumiesz, na wszystko przyjdzie czas.”

Everything my

„Podjechał samochód, ona czekała

Tam Cię ujrzała, była noc.

Burza hormonów nie dawała się skupić.

Naciśnięty hamulec, obce miejsce, On niby obcy,

a tak dobrze znany.

W pośpiechu zdejmowane ubrania, rozerwana bluzka.

Zapach potu w powietrzu.

Wzdycha on, krzyczy ona.

Tak długo czekali by znów spleść swe ręce,

by ich języki tańczyły w rytm bicia ich serc.

Oboje poczuli spełnienie,

opadli bez sił, zagmatwani w tej fizycznej miłości.

jej serce pełne szczęścia, przysięgła mu że tylko on.

Do końca życia już tylko on,

nikt nie zdobędzie jej.

Każda chwila była idealna.

Taka jaka była w jej marzeniach.

Rozstanie bolało jak wbity sztylet w serce.

Łzy niczym krew lały się strumieniami.

Do końca życia będzie czekać, aż on pojmie kim była.”

Everything my

„Znak za znakiem, życie dawało jej

Ciężko uwierzyć w nie,

Nie potrafiła liczyć się z nimi.

Znak za znakiem.

Tak bardzo chciała im ufać.

Patrzyła w telefon z nadzieją, że zadzwoni.

Telefon wciąż milczał,

Jak wierzyć znakom …???

Wypłakała już wszystkie łzy.

Ale wciąż nie potrafi przestać myśleć.

Oddała by wszystko by znów być razem.

By znaki wreszcie stały się rzeczywistością.”

Everything my

fot. Marcin

Gomułka

„Leżała w łóżku, prześcieradłem szarpał wiatr

Na podłodze leżały