Uzyskaj dostęp do tej i ponad 250000 książek od 14,99 zł miesięcznie
Autor jest ortodoksyjnym mieszkańcem Jaworzna, broniącym małopolskich korzeni pomimo wcielenia do woj. śląskiego. Dlatego wychodzi na pole, a nie na dwór.
Od wielu lat współpracuje z lokalnym pismem oraz szefuje w JFK – Jaworznickim Festiwalu Komedii.A że na życie patrzy przez różowe okulary, stąd w felietonach dużo humoru, czasem w stylu brytyjskim, bo wychowany na Monty Pythonie. Jest zauroczony Bałkanami, nie lubi wszelakich świąt, a już sylwestra by całkiem zlikwidował.
W niniejszej książce znajdziecie 107 felietonów, które czasem na poważnie, czasem z przymrużeniem oka, opowiedzą o latach 2016-2018 z punktu widzenia autora. Dowiecie się gdzie leży Sosnowiec Europy, jak należy zachować się w Trabancie podczas deszczu, co zrobił pan Zenek, gdy nadlatywało UFO, a także czym jest „Teoria balkonu”. No i przeniesiecie się do czasów PRL-u, startującego kapitalizmu, a także do wydarzeń, które miały miejsce niedawno, lecz z perspektywy roku 2022 wydają sięoddalone o wieczność.
Ebooka przeczytasz w aplikacjach Legimi na:
Liczba stron: 2
Rok wydania: 2022
Odsłuch ebooka (TTS) dostepny w abonamencie „ebooki+audiobooki bez limitu” w aplikacjach Legimi na:
Najmojejsza
Nacja
mojemu synowi i mojej mamie,
a także mojemu tacie,
który patrzy gdzieś tam z góry
i czuwa nad nami.
Wojciech P. Knapik
Najmojejsza
Nacja
Korekta, współredakcja:
Zbigniew Adamczyk
Redakcja, skład, grafika, druk:
Best4U spółka z o.o.
Zdjęcie na okładce, koncept:
RKM - Rozrywka Kultura Miasto
Rysunki na podstawie zdjęć
z prywatnych zasobów autora
ISBN: 978-83-962718-0-8
Wszelkie prawa zastrzeżone
Jaworzno 2022
copyright © Best4U spółka z o.o.
copyright © Wojciech P. Knapik 2022
Kopiowanie, przetwarzanie, rozpowszechnianie materiałów zawartych w tej książce - w całości lub w części bez zgody autora i wydawcy jest zabronione.
Dystrybucja:
Wydawnictwo Best4U spółka z o.o.
43-600 Jaworzno, ul. św. Wojciecha 2
tel. 603 885 770
Spis treści
Patykiem po wodzie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7
Dzień menela . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10
Planeta popcorn . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 13
Przegląd okresowy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15
Nie dać się zwariować . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 17
70 minut, których nikt nie odda . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 19
Narzekanie jest słabe . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22
Reklama prawdę ci powie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24
Tu jest kiosk Ruchu, ja tu mięso mam! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26
Odmienne stany postrzegania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 29
Po prostu ręce opadają... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32
Faza gastro, czyli wielki głód . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 35
Rycerze Ortalionu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 38
Niedziela śmierdziela . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 41
Kwaśnica w Sopocie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44
Jednokomórkowcy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 47
Oby nie zabrakło energii... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 50
Cudze chwalicie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 53
Podróż sentymentalna . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56
Teoria głupoty i inne sprawy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 58
Może sypnie śniegiem czy coś... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 61
Szczenięce lata . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 64
Coś wisi w powietrzu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 71
Kapuściana promocja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 74
Nie ma żartów... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 77
Krzywizna ogóra . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 80
Dystrybucja:
Cudowne ozdrowienia. ZUS w szoku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 83
Wydawnictwo Best4U spółka z o.o.
Nie drażnij bibliotekarki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 86
43-600 Jaworzno, ul. św. Wojciecha 2
Dzień dobry, zastałem Jolkę? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 89
tel. 603 885 770
3
Wiozę torby z darami, w aucie z alufelgami... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 92
Mikołajkowa trauma w Las Vegas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 95
Linia Maginota w Ciężkowicach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 98
Poduszkowiec - geniusz zła . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 100
Porządki przed i poświąteczne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 104
Wyjątkowo smutny poniedziałek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 107
2,5 milimetra obiadu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 110
Zamiast betonu wolę tynki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 113
Psiebiśniegi na rądzie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 116
Za darmo umarło . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 119
Lepkie łapki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 122
Dobre i złe strony autobusów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 127
Życie seksualne mrówek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 130
Byle przy bezalkoholowym . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 133
Dzień Zwycięstwa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 136
Lody z mleka wściekłej krowy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 139
Alfabet 2017 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 142
Po co znaki, jeśli mam spojler . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 166
Urlop za karę . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 169
Dżem ze świni . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 172
Podmiot, orzeczenie i inne traumy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 175
Klopsztanga i glonojady . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 178
Powyłanczać poligrafię! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 181
Teoria balkonu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 184
Logika paździerza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 187
Ciężki los boskiego Adonisa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 190
Bałwan i gorol . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 193
Borówka zwana pożądaniem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 196
Grobowy szach-mat . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 199
Don Juan de Macantos . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 202
Mroczna era Mroczków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 205
4
Śniadanie u Mendelejewa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 208
Na letnich nie poszło . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 211
Na zachodzie anomalie bez zmian . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 214
Gdzie mój samochodzik, pytam? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 217
Zimowy kanapowiec – marzyciel . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 220
Wehikuł czasu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 224
Siekierezada wyborcza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 229
Prawko do poprawy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 233
Pani Marysia spowiedniczka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 235
F63.9 z prędkością 432 km/h . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 237
Samochody się nie przyjmą . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 241
Automatyczne Renia i Kasia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 244
Trudne męskie dni z GMO . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 247
Troglodyci atakują . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 250
Białe misie w jadalnym . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 253
Święcona kiełbasa Donalda . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 256
Jaworznickie Karpaty . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 259
Last Minute 500+ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 262
Mamy przechlapane . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 265
Tajemnica skarpety . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 268
Sosnowiec Europy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 271
Kultura spożycia chinkali . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 274
Albo prawda, albo pan Henio . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 277
Wojna grubych z łysymi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 280
Kody na nieśmiertelność . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 283
Drogie Panie, chodzi o to... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 286
Najmojejsza nacja stanu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 289
Instruktarz kopania na polu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 292
Kutosz lepszy niż basen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 295
Melodramatyczny lodzik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 298
Czysta złotych mandatu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 301
5
Espadryle w kolorze fuksji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 304
Kto ma bojler, ten ma władzę . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 307
Viagra po 1,99 zł za kilogram . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 310
Abonament na żarówkę . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 313
Fiutek wysokich lotów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 316
Drzewo bekonowe . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 319
Nietolerancyjny dąb Bartek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 322
Ruiny mojego miasta . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 325
Moto Wojciech . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 328
Patriotyczna parówka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 336
Pan Zenek kontra Oumuamua . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 339
Chińska lekcja wychowawcza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 342
Syndrom Popolupo . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 345
Kolumbijski tydzień . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 348
Eko bambuko . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 351
Dzban roku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 354
Pawik Jacuś nie zje karpia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 357
6
Patykiem po wodzie
To nie tak miało być.
Moja rubryka w gazecie miała nosić nazwę „Patykiem
po wodzie”, gdyż dzisiejsze gazety i to co w nich napi-
sane, jest ulotne - posłużą jutro za podpałkę, lub wyście-lą śmietniki. Tak samo z mediami społecznościowymi
– informacja krótka, zwarta i istnieje maksimum 24h.
W efekcie nazwa się nie pojawiła, ale zachowałem ją w głowie, aby wykorzystać kiedyś, co tym samym czynię.
Felieton to forma nietrwała. W czasie, kiedy informacja powyżej 280 znaków (standard Twittera) jest nieprzy-swajalna, bo zbyt rozbudowana, porywanie się na coty-
godniowe teksty ociera się o szaleństwo, z którym nie
sposób dotrzeć do szerszego grona. Ale co poradzę, skoro jestem z tych boomerów czy po prostu oldschoolowych
osób, dla których słowo pisane, publikowane i pachnące
farbą drukarską ma znaczenie? Słowo obecnie przesta-
ło mieć wartość, liczy się obraz, najlepiej przekontrastowany, sztuczny pokazujący, jacy to jesteśmy szczęśliwi
i wspaniali. Ale nie jesteśmy. Jesteśmy szarzy i bezbarw-ni bez czytelnictwa.
To nie miało tak być.
Miały być moje kolejne urodziny, przypadające na 8
maja. W roku 2020 planowałem super fetę, wielką im-
prezę: wywiady, autografy, światła błyskających fleszy, maleńką imprezkę na 200-1200 najbardziej zaprzyjaź-nionych fanów i innych wielbicieli. Jednym słowem pod-
sumowanie lat 2016-2019, kiedy – z czystego lenistwa
– nie prowadziłem zapisków w formie dziennika, lecz,
dzięki współpracy z gazetą, publikowałem raz w tygo-
dniu na jej łamach moje wynaturzenia i spostrzeżenia.
Niestety, marzec roku 2020 zdemolował światowe ży-
cie publiczne, całkowicie wywracając kurtkę rzeczywi-
stości sfatygowaną podszewką na wierzch. Ujawniło się,
7
że podszewka dziurawa, nietrakcyjna i nie wypada pokazać się w niej publicznie.
Minęło ponad dwa lata, trzy szczepienia, ubyło włosów,
przybyło kilogramów i zamiast 16-19 zrobiło się 16-21.
Zebrane do książki felietony, wzbogacone, publikacjami
w innych mediach, rozrosły się do tego stopnia, że stanąłem przed poważniejszym wyzwaniem – co wyrzucić, co
skrócić, co jest już nieistotne? Wybierałem, przebierałem, wreszcie okazało się, że prawie wszystko ma znaczenie.
Niektórzy zapewne będą marudzić, marudów u nas do-
statek, że niektóre tematy się powtórzyły, ale to nieunik-nione – czytacie bowiem chronologiczny zapis tego, co działo się na świecie, w naszym kraju czy też w moim ro-dzinnym Jaworznie. W końcu mamy święta co roku, wa-
kacje co roku, po dniu następuje noc, a po nocy ranek
- powtarzalność jest elementem natury. Tylko życie mamy jedno, niestety, bez poprawek i korekty.
W wydawnictwie, które trzymacie Państwo w swych
rękach, zawarłem wybór tekstów z lat 2016-18. Tyle się
zmieściło. Reszta wkrótce.
Będziecie też wielokrotnie świadkami podróży sen-
tymentalnej do lat minionych – dzieciństwa, młodości i tego, co później – generalnie wydarzeń z przeszłości. Piszę o tym, co mnie drażni (chcę wierzyć, że to nie jest andropauza!), bronię swojej osobistej, najmojejszej nacji stanu. Mam nadzieję, że te krótkie historyjki sprawią, że się uśmiechniecie, może czasem zadumacie, że będzie to
przyjemnie spędzony czas w moim towarzystwie i, co nie-
mniej ważne – oderwiecie się na chwilę od śledzenia czer-wonych, żółtych albo niebieskich pasków w telewizji czy internecie. Bezcenne dla zdrowia! Miłej lektury!
Jaworzno, marzec 2022
8
Dzień menela
Czai się w okolicy wózków sklepowych. Jest zazwy-
czaj bardzo uprzejmy. Któż z nas nie spotkał się okow oko z sympatycznym, od dawna niemytym ko-smitą…
– Zzzzzzień dobry kjeeeerowniku, tak 50 grosików to bymożna?
– No, niestety nie można. – moja odpowiedź jest zazwyczaj stanowcza i jednoznaczna. W tym momencie nastę-
puje faza negocjacji:
– A czszemu??? A moszeeee 20 grosików chociaż?
Jeżeli mam pełny koszyk zakupów i wiem, że wyłado-
wywanie do bagażnika jeszcze chwilę potrwa, zdarza mi
się ustąpić. Aby sobie poszedł, bo nie pachnie bławatka-mi. Ja wiem, że człowiek jest człowiekiem, ale ingerowanie w przestrzeń prywatną swoim zapachem, składają-
cym się z brudu, moczu oraz sardynek w puszce, nie jest dobrym doświadczeniem.
Od jakiegoś czasu robię zakupy w jednym z popular-
nych sklepów. W ubiegłym roku wymienili koszyki, żeto-
ny oraz dwuzłotówki nie pasują, jedynie monety 1 i 5 zł.
Pod sklepem cała grupa towarzyska. Kierownikiem
jest ten z rudym zarostem. Uwziął się na mnie, nie wiem czemu. Po każdorazowym zapytaniu o możliwość od-prowadzenia wózka odchodził z kwitkiem i mamrota-
nym „przepraszam” pod nosem. Kolejna wizyta w skle-
pie i kolejny raz to samo.
Z czasem zaczął wysyłać „pracowników” Jego „boro-
stwory” z rozczochraną wiewiórą na czele, także nic nie wskórały. Aż przyszedł czas Bożego Narodzenia…
Precyzyjnie o 8 z rana w Wigilię podjechałem po ostat-
nie zakupy świąteczne. Jakoś tak zawsze na ostatnią chwi-lę czekam, bo przecenią szynkę z 39 na 19 i jest okazja.
10
Wychodzę obładowany pakami, a w zasadzie wyjeżdżam wózkiem, zakupy piętrzą się pokaźnie, a na górze
króluje czteropak papieru toaletowego, niczym aniołek na choince. Oczywiście podchodzi do mnie dowodzący żul,
tak jak pisałem, zazwyczaj średnio namolny, bo wie, że
nie oddaję zakupów ani wózka do odstawienia. Tym ra-
zem widzę wzrok błagalny i mocne przygotowanie marke-
tingowe, naczytał się poradników albo był na menelokoł-
czingu w Mysłowicach. Święta za pasem, czas łowów i se-
zon na koszyki, bo zmęczonym zakupowiczom nie chce
się pchać pustego do budki. Kumulacja. Żul nie pachnie
bławatkami. Pogoda wiosenna w grudniu, rozmroziło go.
– Szeeeeeeefuńciu… kjjjjjerowniku…. Ja wiem, że pan niedaje, ale Święta… koszyczek bym zawiózł.
Problem w tym, że do koszyka wrzuciłem piątkę.
– No niestety, piątka w wózku, sam zawiozę.
– No, ale święta… (głos mu drży, leci na litość po całości, czekam na pierwszą łzę, która zmyje brud na po-
liczku).
Też przygotowałem się na taką odpowiedź:
– Wiesz, ile jest warty piątal? Niektórzy ciężko pracują godzinę. A pan chcesz dwa metry koszyk odstawić. Praca marzeń. Też bym chciał, aby mi tak płacono. Tu piąteczka, tampiąteczka no i pyk, jest już flaszeczka!
– Aaaaaaaaaaaaale szefuńciu, jakby była złotówa, to bypan dał?
– No może bym i dał. Nie wiem. Zazwyczaj nie daję, bouważam, że dorosły chłop nie powinien chlać, tylko pracować. Nie ma lekko (żul nie ma jeszcze 40 lat, co kiedyś usłyszałem).
– Noooooooooooo, racja, racja, ale takie życie, co zrobić. Alllllllle jakby coś, to ja wydam z piątki, dobrze szefuńciu?????? Bo mam tu, o!
Masakra. System automatycznego odwozu koszyków
z opcją wydawania reszty. Napędzany paliwem etylo-11
wym, siarczanowym, dzienne zużycie dwie sztuki. Poki-wałem odmownie głową, ale dla przyzwoitości zapropo-
nowałem świeżą bułkę, odmówił. Za byle pieczywo pra-
cował nie będzie.
Wkrótce Wielkanoc, więc i czas kolejnych wzmożo-
nych łowów. Aż czekam, co wymyśli tym razem. Zupełnie inna sprawa, że przerażająco szybko przybywa w naszym kraju tego typu osób, które jednak są w stanie wyżebrać całkiem poważne kwoty. Znajomy ochro-
niarz twierdzi, że w okresie świątecznym nawet do kil-
kuset (!!!!) złotych dziennie. Ochroniarz nawet się zastanawiał czy nie zrzucić uniformu służbowego i „popraco-
wać” przy wózkach. Jak świat stary, alkohol nie rozwią-
zał żadnego problemu. Wprawdzie mleko też nie, ale po
mleku nie robi się głupich rzeczy. Z alkoholem nikt nie wygrał, może tylko Rosjanie remisują.
A mojemu „koledze” spod sklepu radzę poczekać, aż
nasz beztroski kraj wprowadzi wolny od pracy „Dzień Menela”. Wtedy dostanie, nawet piątaka. I dodatkowo
rolkę papieru na otarcie łez wzruszenia, aby nie musiał
siąkać w mankiet.
12
Planeta popcorn
Dziś chciałbym o kinie. Bo na „Pitbullu” byłem, w re-żyserii Papryka Vege. Nie wiem, co mi odbiło.
Zwykle nie lubię chodzić do kinowych multipleksów.
Wolę małe kina studyjne lub zacisze własnego mieszka-
nia, gdzie wygodnie wbity w dresy, w których w życiu
bym się nie pokazał poza mieszkaniem, mogę obejrzeć
filmiszcze, a jak się nie podoba, to wyłączyć, zrobić sobie drinka i oddać się dyskusji w temacie „Azaliż rozważyć
należy, po co film ów nakręcon został”.
Wczoraj wybraliśmy się ze znajomymi do kina na „Pit-
bull – Nowe Porządki”. Ot, rozrywka nie dla wymagają-
cych, ale podobno zabawna i akurat na środę promocyj-
ną, czyli bilety po 7,50 zł. A że chcieliśmy się poczuć jak VIPy, to dopłaciliśmy 3 zł dla wygodniejszych siedzeń,
szerszych podłokietników i w ogóle lepszejszości w każ-
dym calu.
Pierwsze ostrzeżenie otrzymałem, kiedy okazało się, że miejsce obok mnie zajmuje blond stworzenie z po-pcornem wielkości województwa mazowieckiego i colą,
która mogłaby ugasić pragnienie w Etiopii oraz Wielki
pożar Londynu w 1666 roku. Pogaszono światła, odbęb-
niliśmy reklamy środków na hemoroidy, wafelków roz-
koszy oraz odrdzewiacza w puszce i rozpoczął się film...
O artystycznych walorach produkcji kinowej nie ma
po co pisać, bo to Vega strata czasu, ale to „blond coś”
obok mnie wraz ze swoim przyjacielem urwało się chyba
z przymusowych robót fizycznych, bo wygłodniali byli
jak tchórzofretki po diecie nieskowęglowodanowej. Oni
nie jedli tego popcornu. Oni walczyli o życie. Bite 50 minut filmu dziewucha chrupała, siorbała, mlaskała, nur-
kowała w kartonowym pudełku. Raz lub dwa przeżyła
dzięki temu cichy orgazm, tak przynajmniej sugerowały
13
dźwięki - regularne trzy krótkie westchnięcia, trzy długie i znowu trzy krótkie, jakby chciała wezwać orgazmowy
SOS. W końcu wywróciła pudełko na lewą stronę, szu-
kając w zakamarkach kartonu pyłu po kukurydzianym
przysmaku. Miałem wrażenie, że było to odkrycie sma-
kowe jej życia. Obłędna orgia kulinarna.
Kubki smakowe szalały w zawiłym rollecoastarze przy
każdym siorbanym łyku coli, do wtóru jękliwej a prze-
rażającej muzyki komponowanej słomką, niczym szalo-
nym smyczkiem, krawędzi przykrywki od kubka. Kub-
ki w kubku! Aż w uszach piekło. Dla moich uszu piekło.
Dobrnęli do końca, pudełko odstawili pod krzesełko,
dziewczę wtuliło się w swojego misiaczka i wydłubując
z paszczy spomiędzy siekaczy resztki przyklejonych po-
pcornowych skórek, oddało się dyskusji. Dochodziły do
mnie strzępy rozmowy, toczonej przez następne 50 mi-
nut, ale biedny chłopak musiał tłumaczyć wybuchającej
śmiechem blondynie, że to nie ten moment, że to śmiesz-
ne nie było i że „Strachu” to nie na poważnie taki, tylko gra takiego debila. I tak w kółko. Szeptanie, brzęczenie niższego głosu chłopaka i znowu pytania, zazwyczaj nie
wymagające odpowiedzi. Tym razem tak. Na szczęście
w końcu chłopak coś ostrzej odpyskował dziewusze i za-
jęła się oglądaniem. Może przez minutę. Po czym wyjęła
komórkę i do końca filmu prowadziła konwersację na Fa-
cebooku, oślepiając mój kąt oka. Tyle szczęścia, że aplikacja była wyciszona.
W przyszłym tygodniu mam zamiar iść na film „Gej-
sza”, też polskiej produkcji. Kupię sobie popcorn oraz colę i ja załatwię komuś seans godny poziomu tego, co
widać na ekranie. Miłego odbioru.
14
Przegląd okresowy
Poszedłem do lekarza. Po zestaw porannych dropsów poszedłem. Te różowe i białe oraz takie małeżółte, co je zaraz po przebudzeniu garścią zajadam.
Odczekałem swoje, bo obsuwa była z terminami, wresz-
cie dotarłem do pani lekarki. Nowej, albowiem poprzed-
nia pani lekarka odeszła z pracy z powodu braku pacjen-
tów. To dość ciekawy przypadek był, bo pani doktor mia-
ła mało empatyczne podejście do pacjenta i brzydziła się nawet dotknąć przez rękawiczkę. W ciągu dwóch lat nie
zmierzyła mi nawet ciśnienia, ograniczając swoją rolę do wystukiwania w nowoczesnym systemie komputerowym
recepty. Jednym palcem, dodam.
Nowa pani doktor wykazała się większym zaangażowa-
niem i zarządziła pełny przegląd, z prostatą włącznie, ale na szczęście poprzez badanie ambulatoryjne, nie organo-leptyczne. I tak też się stało. Oddałem zalecane ilości pły-nów ustrojowych do pojemniczków, pani laborantka była
bardzo delikatna, co wcześniej zapowiedziała, wdzięczna, że w upały zeszłoroczne naprawiłem jej wiatrak zepsuty.
Dotarłem z powrotem do gabinetu mojej nowej lekarki
pierwszego kontaktu. Pani przeglądnęła kwity, pokiwała
głową i zadała pytanie:
– Pije pan?
Każdy pije. Ja piję, pani pije, tamten pan w przejściu
pod gabinetem pije, nawet więcej niż nasza dwójka razem wzięta.
– Piję.
– A dużo pan pije?
Pewnie, że dużo. Dwa litry dziennie wody mineralnej,
bo to zdrowo i lubię. A alko to zależy.
– Normalnie piję.
– To znaczy, czy często?
15
No jasne, że często. Upały w końcu bywają. A jak nie upały, to wysuszenie przez sezon grzewczy. No jak nie pić.
I hobbystycznie też, bo lubię.
– Nie, tak jak wspomniałem, normalnie, tylko gdy wypadasię napić.
– Hmmmmm – pani doktor wpadła w zadumę, mięto-
sząc jednocześnie moje próby wątrobowe.
– A coś nie tak, psze pani? Jakiś problem? Marskość możeczy coś tam?
– Mmmmmmmmmmmmmmm… no właśnie nie.
– To co się dzieje się?
– Ma pan wyniki jak młody człowiek. A z doświadczeniawiem, że osoby w pana wieku to zdecydowanie gorsze wynikimiewają. Bo wszyscy piją.
– To może dlatego, że ja tak delikatnie, piwko czasem, dri-neczek, czystego, mocnego alko nie preferuję…
– No może, może… – w dalszym ciągu podziwiała dane na skrawku papieru. Chciałem zaproponować, aby oprawiła w ramki i powiesiła w przychodni na korytarzu, aby królował na ścianie jako wzorzec wspaniałych wyników
wątroby. Moje małe, kochane Sèvres!
– Nerki pracują bez zarzutu.
No pewnie, że pracują, po takiej dializie chmielowej???? Zero gruzu.
– Prostata jak u młodzieńca.
Ooooooo yeah!!!!!
– Cukrzycy ani śladu.
Good, gooooooood !!!!!
– Generalnie to dobrze wyniki wyszły. Powtórzymy za miesiąc.
– Ale po co, pani doktor? Jak dobrze wyszły, to po co ruszać przez najbliższe kilka lat????
– Proszę pana, ma pan 42 lata, w końcu coś tam znajdziemy...
16
Nie dać się zwariować
Prawdziwe święta skończyły się dla mnie wraz z dzie-
ciństwem. Kiedyś święta kojarzyły się z lepszym pro-
gramem telewizyjnym, cytrusami (jeżeli statek do-płynął z Kuby) i prezentami. Sprawa dotyczyła wy-
łącznie świąt grudniowych i wiosennych. Pierwszy
Z czasem magia się zatarła… Głównym powodem ta-
kiego stanu jest fakt, że nie jestem osobą religijną. Nie czuję świąt. W żaden sposób. Mieszkanie sprzątane jest
jak przed każdym weekendem – bez szaleństwa z odsu-
waniem szafek i wymiatania kurzu z miejsc, gdzie nikt
nie zaglądał przynajmniej od pół roku. Ot, dla mnie zwykły przedłużony weekend. Jeśli tylko pogoda dopisze (a jak wiadomo ta dama jest mocno kapryśna – pamiętacie jak kilka lat temu przywaliło śniegiem w Wielkanoc?
Tydzień później musieliśmy z przyjaciółmi zorganizować
Sylwestra, bo jeżeli w święta jest śnieg to znaczy, że za tydzień bal sylwestrowy), mam nadzieję, że spędzę święta aktywniej niż zwykle.
Moje święta idealne spędziłem 10 lat temu, gdy z gru-
pą kolegów wyjechałem na kilka dni na Krym. Fantastycz-
na podróż przez Ukrainę z wieloma przygodami i cele-
browaniem Świąt Wielkanocnych w zajeździe kozackim
gdzieś w okolicach Zaporoża, z sałatką jajeczną w roli
głównej. Świetnie się bawiłem, spędzając czas w sposób
odmienny od przyjętego: śniadanie wielkanocne, obżar-
stwo i leżenie do góry brzuchem. Ale gdzie ta magia?
Czy magia bożonarodzeniowa to reklamy: z mikołajem,
barszczem z torebki oraz szybką pożyczką na świąteczne
wydatki? Wiadomo, wydatki muszą być. W marketach
od 10 dni szał. Nie można zrobić zwykłych, codziennych
zakupów, kolejki do kas koszmarne, wózki wypełnione
17
po brzegi smakołykami. Bo przecież w poniedziałek wiel-kanocny markety zamknięte i grozi nam śmierć głodowa,
jeżeli nie zakupimy 25 kg szynki, 300 kg kiełbasy bia-
łej i 28 litrów alkoholu w promocji. JEDEN dzień więcej wolnego niż zwykle. O co chodzi????? Normalny człowiek nie jest w stanie tego przeżreć.
W każdym razie zakupowe szaleństwo mnie nie doty-
czy. Moje zakupy robię w Wielką Sobotę i nigdy nie mam
problemów, by kupić wszystko, co chcę, a sklepy wów-
czas puste i bez kolejek do kas. Więc po co szaleć?
Tak więc jedynym pożytkiem, płynącym dla mnie
z Wielkanocy jest możliwość spotkania kolegów i przyja-
ciół, którzy po emigracji za granicą, choć na krótko, po-wracają. Po niedzielnym obżarstwie spotykamy się w pu-
bie i jest to fajna tradycja.
Czytałem niedawno, że wielu młodych ludzi, głównie
w dużych miastach, odrzuca święta i nie obchodzi ich
wcale. Spotykają się jak w każdy weekend, zamawiają
pizzę i spędzają czas bez całej komercyjnej otoczki. Powiedzmy sobie szczerze: ten stricte religijny czas potwornie nam się skomercjalizował. Producenci dóbr wszela-
kich też chcą mieć powody do świętowania – przede wszystkim poważnych zysków. Bo tylko to się liczy.
W sumie ostatnim łącznikiem z tradycją są rodzice lub
dziadkowie. Ten stan zapewne utrzyma się jeszcze jakieś 20–30 lat. Kiedy ich zabraknie, całą tradycję rozmyją reklamy telewizyjne wyprzedaży białej kiełbasy po 22,99
eu za pół kilograma… Nam tradycja nie potrzebna.
18
70 minut, których nikt nie odda
Zostałem zmuszony do złożenia pewnego pisma
w Urzędzie Skarbowym. Na pewniaka wybrałem się
o godz. 8, aby tylko pismo złożyć w Biurze Podaw-
czym, skoczyć po bułeczki i otworzyć firmę punktdziewiąta.
Okienek w Urzędzie Skarbowym jest 8. Słownie OSIEM.
Każde powinno służyć do obsługi kogoś innego lub w in-
nej sprawie, tak stanowią opisy. Tak nie jest - otwarto jedno okienko, konkretnie nr 5. A kolejka do niego,
przeliczyłem z nudów, to 47 osób. W zasadzie tylko oso-
by fizyczne, składające deklaracje roczną, nastał bowiem kwietniowy szał PITowy. Taki żarcik: przedsiębiorcy nie mają osobnego punktu, bo jak wiadomo mamy mnóstwo
czasu na stanie w kolejkach...
Wycofuję się, idę na górę do pokoju, w którym kiedyś