Na krawędzi słońca i cienia... ebook

Nałóg

wyszedł po papierosy

za przysłowiowy róg

(oni tak wychodzą)  

nie wiem czy kupił

nie wiem czy zapalił

zapałkami które po nim zostały

spaliłam drogę powrotną

niebo płacze

szyby zalane łzami połyskują

stoję i moknę

rzęsy opadają pod ciężarem wody

jak skrzydła motyla

suknia przylgnęła do ciała

warkoczami zakrywam sterczące...

drżę z zimna

po drugiej stronie szyby jest ciepło

wejdę

przylgnę ciałem do twego ciała

i zatańczy w nas rozbłyskujący promień słońca

niebo płacze...

a przecież tęcza stoi już

za progiem chmury  

* * *

Mówię – mężczyzna:

Zawory uczuć

Kaskadami wyrzucają

Wezbrane pokłady doznań

Myślę – mężczyzna:

Ciężarami różnic

Drążę posady porównań

Czuję – mężczyzna:

Bezpieczeństwo ramion

Zapewnia spokojny sen

Poznaję – kobieta:

Otwieram tajemnicę

prozaiczny wieczór

trochę go namydlę

trochę potarmoszę

przegonię po podwórku

poczytam

posprzątam

pokrzyczę na dzieci

a przez cały czas będę

słuchać muzyki z komórki

na koniec zasnę

by śnić poezję

daj mi swoją rękę

i kawałek poduszki

wtedy zrozumiem

co to jest poezja

Prawdziwi Przyjaciele po prostu są

Piotrowi Romańskiemu

Z Wieży Ratuszowej

patrzę na Kraków.

Wielobarwna,

wielojęzyczna fala

przelewa się pod stopami.

Wpływa i wypływa,

przyssanymi do Starówki tętnicami

dotlenia Kościół Mariacki

Kościółek św. Wojciecha

Sukiennice...

Piotr zaraził mnie

tą miłością.

Złączył moje serce z miastem,

zaślubiny pieczętując drewnianą różą.