Mała teoria pielęgniarstwa ebook

Wstęp

Teoria stanowi efekt pracy naukowej, która wpływa na rozwój dziedziny, której dotyczy. W omawianym zakresie przedstawiona zostanie teoria pielęgniarstwa autorstwa Marcina Billa. Podstawą jej jest wiedza naukowa, wynikająca z posiadania studiów wyższych w dziedzinie pielęgniarstwa, jak również z obserwacji oraz doświadczenia w pracy praktycznej. Jej podstawowymi elementami jest określenie pojęcia zdrowia, człowieka, środowiska oraz zależności które zachodzą między tymi aspektami funkcjonowania człowieka.

Zdrowie i choroba

Zasadniczym założeniem przedmiotowej teorii pielęgniarstwa jest nowy paradygmat zdrowia. Zdrowie jest zatem rozumiane w przedmiotowej teorii jako całokształt elementów tworzących człowieka, w skład których wchodzi:

— osobowość,

— wiedza,

— zdolności i kompetencje,

— wykształcenie,

— stan fizyczny układów ciała oraz poszczególnych organów,

— stan psychiczny.

Aby lepiej zrozumieć ten sposób podejścia do zdrowia należy wyobrazić sobie osobę, która pozostaje w centrum zainteresowania pielęgniarstwa. To podmiot, który funkcjonuje w rzeczywistości społecznej, jest przedstawicielem gatunku ludzkiego. Jego płeć, rasa lub wiek determinuje posiadanie przez tą osobę określonych cech, za pomocą których określamy osobę jako kobietę w średnim wieku, lub mężczyznę w młodym wieku, lub dziecko w okresie szkolnym.

Dotąd zdrowie było definiowane przez pryzmat zdrowia i choroby. Kiedy układy ciała człowieka wykazywały pewne stany patologiczne, mowa była o pacjencie który podlegał leczeniu lub mógł się potencjalnie stać obiektem leczenia. Z kolei niepełnosprawność miała wpływać na zmniejszenie funkcjonowania danej osoby i ograniczać jej możliwości funkcjonowania w porównaniu do osób pełnosprawnych. Mimo zatem rzekomego odwoływania się do holizmu, albo lepiej centryzmu, w praktyce ostatecznie przedmiotem działania pielęgniarki stawały się choroby, dolegliwości i stany niedyspozycji człowieka.

Zapamiętaj!

Zdrowie jest wartością i celem samym w sobie. Nie można oddzielać

tego pojęcia od osoby.

Zdrowie nie jest stanem bez choroby ale pewną możliwością w której osoba funkcjonuje i jest w stanie czerpać z życia.

Osoba uznawana za lekarza przez zdrową może być zatem chora, jeśli jej potrzeby są zdeprecjonowane.

Ja osobiście nazwę to podejście centryzmem. Wszędzie człowiek stawiany jest w centrum, wokół niego krążą problemy związane z jego życiem psychicznym, fizycznym, społecznym. Tymczasem człowiek nie stanowi centrum niczego i nie da się również oddzielić jego funkcjonowania w taki sposób, aby uczciwie mówić odrębnie o fizyce, psychice czy innych aspektach. To swego rodzaju wiwisekcja przeprowadzana na żywym organiźmie.