Dżuma (Albert Camus) - opracowanie ebook

Strona tytułowa

LEKTURY SZKOLNE

Albert Camus

DŻUMA

Strona redakcyjna

Lektury szkolne

Albert Camus. Dżuma. Opracowanie

Tekst – A. I. Kordela

Wybór ilustracji – Dominik Wódz

Redakcja i korekta – A. I. Kordela

Opracowanie

Albert Camus – kalendarium życia i twórczości

Albert Camus – kalendarium życia i twórczości

7 listopada 1913 r. – Albert Camus urodził się we wsi Mondovi w Algierii.

1914 r. – ojciec Alberta – Lucien Camus został zmobilizowany i wysłany na front. Poległ w bitwie nad Marną.

1931 r. – Camus rozpoczął studia filozoficzne na uniwersytecie w Algierze.

1935 r. – Camus założył trupę teatralną o nazwie „Equip”. Był w niej reżyserem, aktorem i kierownikiem literackim. Zajmował się też scenografią.

1937 r. – związał się z lewicowym dziennikiem literackim „Algier Republikański”.

1940 r. – po przymusowym wyjeździe z Algierii przeniósł się do Francji, gdzie współpracował z paryskim „Paris-Soir”.

1941-1945 r. – w czasie okupacji przebywał w Lyonie a potem w Paryżu. Działał w Ruchu Oporu, m.in. w konspiracyjnej grupie „Combat”. Współredagował pismo pod tym samym tytułem.

1944 r. – Camus poznał Jean-Paul Sartre’a.

1945-1946 r. – kontynuuje działalność dziennikarską w dzienniku o nazwie „Combat”.

1957 r. – Albert Camus został laureatem literackiej nagrody Nobla.

4 stycznia 1960 r. – Albert Camus zginął w wypadku samochodowym.

Twórczość

1937 – debiutuje tomikiem opowiadań-esejów L’Envers et l’Endroit.

1942 – powieść Obcy.

1943 – esejMit Syzyfa.

1944 – dramatyKaligula i Nieporozumienie.

1947 – powieść Dżuma.

1948 – dramatyStan oblężenia i Sprawiedliwi.

1951 – esejCzłowiek zbuntowany.

1956 – powieść Upadek.

1957 – zbiór nowelWygnanie i królestwo oraz zbiór esejów Lato

Albert Camus – biografia

Albert Camus – biografia

Albert Camus urodził się 7 listopada 1913 roku we wsi Mondovi w Algierii. Jego ojciec, z pochodzenia Alzatczyk, osiadł tam wraz z rodziną po wojnie francusko-pruskiej. Matka pochodziła z ubogiej rodziny hiszpańskich emigrantów. W roku 1914 ojciec Alberta – Lucien Camus został zmobilizowany i wysłany na front. Poległ w walkach nad Marną. Matka – Katarzyna Camus, aby utrzymać rodzinę po śmierci męża, pracowała jako sprzątaczka. Albert wychowywał się również pod okiem babki, z którą zamieszkała cała rodzina po przeniesieniu się do ubogiej dzielnicy Algieru – Belcourt.

Camus kształcił się w Algierze: najpierw uczęszczał tam do liceum, potem studiował filozofię na uniwersytecie. Pomimo nieprzeciętnych zdolności nie wybrał kariery uniwersyteckiej. Przeszkodziła mu w tym choroba. Zapadł na gruźlicę. Choroba ta, wprawdzie zaleczona, towarzyszyła mu jednak przez całe życie. Po zakończeniu kuracji rozpoczął studia nad myślą i kulturą antyczną pod kierunkiem filozofa i pisarza – Jana Greniera. I na tym zakończyła się jego kariera naukowa. Zainteresowania Alberta zmierzały od początku w trzech kierunkach i pozostały niezmienione aż do jego śmierci. Obejmowały literaturę, filozofię i teatr.

W roku 1935 Camus założył trupę teatralną o nazwie „Equip”. Był to rodzaj teatru wędrownego, w którym Albert zajmował się reżyserią, jak i dawał upust swemu talentowi aktorskiemu. O ambicjach tego teatru świadczył jego repertuar, w którym znajdowały się dzieła klasyków, a także adaptacje szczególnie interesujących Camusa autorów, a więc: Prometeusza Ajschylosa, Czasów pogardy Malraux i Braci Karamazow Dostojewskiego. Poza wymienionymi już funkcjami Camus zajmował się często w tym teatrze pracami na scenografią i pełnił funkcję kierownika literackiego. Na ten okres przypadł debiut literacki autora Dżumy.

W roku 1937 ten i tak szeroki zakres swoich zainteresowań poszerzy Camus o dziennikarstwo. Najpierw związał się z lewicowym dziennikiem literackim – „Algier Republikański”, potem – po wyjeździe z Algierii – współpracował z „Paris-Soir”. To właśnie jego nazbyt radykalne poglądy i zbyt głębokie zaangażowanie

w dziennikarskie sprawy stały się powodem przymusowego opuszczenia Algierii w roku 1940. Wyjechał do Francji.

W