Dziewięć przerw, w tym dwie długie. Scenariusz przedstawienia ebook

Aneta Antosiak

Dziewięć przerw,

w tym dwie długie

scenariusz przedstawienia

© Copyright by Pracownia Edukacyjno-Artystyczna Skene & Aneta Antosiak

Żory 2014

ISBN 978-83-63171-84-1

www.skene.com.pl

e-mail: [email protected]

Wydawca wyraża zgodę na kopiowanie tekstu oraz wystawienie przedstawienia przez kupującego scenariusz tylko w przypadku, jeżeli występ nie ma charakteru komercyjnego.

W przypadku chęci wystawienia przedstawienia w celach komercyjnych, prosimy o kontaktach z Pracownią w celu nabycia licencji.

Wstęp

Pewnego szkolnego dnia na korytarzu pewnego gimnazjum dochodzi do pewnego konfliktu. Klasa dzieli się na dwie zwalczające się grupy, pomimo sprzeciwu niektórych osób. Powodem jest wybór miasta, które miałoby stać się celem wycieczki. Co dalej? Odrobina wojny, odrobina spraw sercowych, a wszystko to podczas dziewięciu szkolnych przerw.

Premiera spektaklu miała miejsce 19 marca 2011 roku.

Występują:

Krakusy:

Justyna

Majka

Marcin

Marek

Paula

Warszawka:

Adam

Andżela

Dominika

Gosia

Zuza

Krótka charakterystyka postaci

Justyna i Majka są przywódczyniami w grupie Krakusów, starają się być stanowcze i ostre, nie znoszą sprzeciwu, pozostali podporządkowują się ich decyzjom, choć bez większego przekonania. Marcin i Paula to sympatyczni i inteligentni gimnazjaliści. Marek jest postacią drugoplanową, można z niego uczynić trochę śmiesznego zarozumialca.

Przywódczyniami w Warszawce są Andżela i Gosia. Andżela jest wyniosła, chwilami przypomina przysłowiową blondynkę, Gosia zachowuje się podobnie, ponieważ jest jej najlepszą przyjaciółką, ale wyczuwa się w niej o wiele bardziej sympatyczną osobę. Adam to sympatyczny i szarmancki podrywacz, podobający się dziewczynom. Dominika i wiecznie rozkojarzona Zuza są postaciami drugoplanowymi.

Scenografia

Korytarz szkolny. Z tyłu sceny ściana np. z tablicami szkolnymi. Dwie ławeczki, ustawione przodem do widowni dość wysokie (jak krzesła). Po prawej stronie zawsze siada Warszawka, po lewej – Krakusy.

Na zakończenie każdej sceny (dzwonek) wszyscy wychodzą.

Dzień I

Scena 1

Marcin, Andżela, potem Marek.

Andżela siedzi na ławce po prawej stronie i sprawdza coś w telefonie. Dzwonek, wchodzi Marcin i siada na ławce po lewej.

Marcin

Cześć, Andżela.

Andżela milczy i nie patrzy w jego stronę.

Marcin(patrzy na nią niepewnie)

Ja tylko fryzurę zmieniłem, ale to dalej ja, Marcin.

Andżela

Ale dlaczego się do mnie odzywasz?

Marcin

Bo się znamy od trzech lat, bo jesteśmy w jednej klasie, nawet masz mnie w znajomych na Naszej Klasie i Facebooku.

Andżela(z oburzeniem)

I dlatego nie rozumiem, jak mogłeś to zrobić.

Marcin

Masz na myśli to, że dwa tygodnie byłem chory? Sam nie wiem, jak mogłem ci to zrobić i złapać ospę. I o to się na mnie złościsz? Przecież nie zaraziłem cię.

Andżela

Niewiniątko. Ale głos to się oddało, co? Nie wiem, po co w ogóle z tobą gadam. Nie jesteś tego godzien.

Marcin

Ja mój głos mam ze sobą. (chrząka) Nikomu nie zamierzam go oddać.

Andżela

Marcin, ty się zgrywasz, prawda?

Marcin

Nie. Próbuję zrozumieć, o co chodzi.

Andżela

No fakt, ty to za uczciwy jesteś na zgrywanie się. Ale z tobą nuda.

Marcin

To dlatego nie chcesz odpowiedzieć na moje cześć?

Andżela

Nie. Chodzi o to, że przez ciebie nie jedziemy na wycieczkę.

Marcin

Zaraz, ja chyba śnię. To ty się zgrywasz. W życiu bym wam nie zabronił jechać na żadną wycieczkę. A poza tym, co ja mam do gadania?

Andżela(mówi bardzo szybko)

Wczoraj