Uzyskaj dostęp do tej i ponad 250000 książek od 14,99 zł miesięcznie
Europa Zachodnia ma swoich bohaterów, królów i rzekomych potomków „królewskiej krwi”. A co z Polską? Czy Polskę stać dzisiaj, po tak licznych badaniach, na swoich potomków „królewskiej krwi”? Załóżmy teraz, że dzisiaj m.in. w Białogardzie mieszkają potomkowie „królewskiej krwi” starożytnego świata, potomkowie biblijnego Adama, Priama Króla Troi, Merovingów i Arkelów, a ich rodowód był przez wieki ukryty w tajemniczych symbolach i rodach.
Ebooka przeczytasz w aplikacjach Legimi na:
Liczba stron: 68
Odsłuch ebooka (TTS) dostepny w abonamencie „ebooki+audiobooki bez limitu” w aplikacjach Legimi na:
© Paweł Wasiak, 2019
Europa Zachodnia ma swoich bohaterów, królów i rzekomych potomków „królewskiej krwi”. A co z Polską? Czy Polskę stać dzisiaj po tak licznych badaniach na swoich potomków „królewskiej krwi”?
Załóżmy teraz, że dzisiaj m.in. w Białogardzie mieszkają potomkowie „królewskiej krwi” starożytnego świata, potomkowie biblijnego Adama, Priama Króla Troi, Merovingów i Arkelów, a ich rodowód był przez wieki ukryty w tajemniczych symbolach i rodach.
ISBN 978-83-8155-632-3
Książka powstała w inteligentnym systemie wydawniczym Ridero
Ku Pamięci „kuzynce”, poetce, Mariannie Baszarkiewicz z Machcińskich, urodzonej w 1969 r. w Białogardzie, zmarłej 03.06.2017 r., mieszkance Nowego Worowa w gm. Ostrowice. Członkini Sankt Petersburskiej Międzynarodowej Organizacji Związku Pisarzy Rosji. Była piszącą krewną Antoniny Machczyńskiej i Edwarda Machczyńskiego. Córka Mariana Machcińskiego z Białogardu. Marianko, gdziekolwiek jesteś ….
Marianna
Baszarkiewicz z Machcińskich
„Tak Achilles się zdumiał, widząc podobnego bogom Priama.
Zadrżeli i inni, spoglądali jeden na drugiego.
A Priam wtedy tak przemówił do niego błagalnie:
Wspomnij na ojca swego, do bogów podobny Achillu,
On moim jest rówieśnikiem, na przykrym progu starości.”
„Iliada” Homera
Starożytna Troja — to legenda, symbol walki o wielką miłość, sztuka podstępu, tragedie rodzinne, zwycięstwa i upadki. To natchnienie dla wielu artystów, historyków i reżyserów filmowych. Nie może być lepszej fabuły niż ta, w której o wielką miłość i kobietę walczyli najwięksi herosi. A by zdobyć Troję jej bohaterowie poświęcili wszystko, nawet własne dzieci.
Do dnia dzisiejszego bohaterowie Troi rozpalają wyobraźnie, a zarazem są jednymi z najważniejszych postaci w historii literatury. Troja wiązała ze sobą takie postacie jak: Achilles, Parys, Helena, Menelaos, Odyseusz, Priam itd
Starożytny świat, to scena wymalowana tajemniczymi symbolami, które przez wieki skrywały tajemnicę o pochodzeniu, historii, rodowodzie królewskim, czy też tak zwanej „królewskiej krwi”.
I tak jak wiele legend powiadało, że Merovingowie, to nosiciele „królewskiej krwi” Marii Magdaleny i Jezusa Chrystusa. A ich potomstwo rządziło Francją.
Europa Zachodnia ma swoich bohaterów, królów i rzekomych potomków „królewskiej krwi”. A co z Polską? Czy Polskę stać dzisiaj po tak licznych badaniach na swoich potomków „królewskiej krwi”?
Załóżmy teraz, że dzisiaj m.in. w Białogardzie mieszkają potomkowie „królewskiej krwi” starożytnego świata, potomkowie biblijnego Adama, Priama Króla Troi, Merovingów i Arkelów, a ich rodowód był przez wieki ukryty w tajemniczych symbolach i rodach.
Autor: Paweł Wasiak
Po wydaniu w 2003 r. przez Dana Browna książki pt.: „Kod Leonarda Da Vinci”, Świat obiegła sensacyjna wiadomość o linii krwi potomków św. Graala. Główna postać tej powieści Sophie Neveu dowiaduje się, że sama w linii prostej jest potomkiem Jezusa Chrystusa i Marii Magdaleny, ich dzieci nosiciele krwi Jezusa, to Święty Graal — przodkowie francusko — królewskiej dynastii Merowingów i przodkowie bohaterki powieści
Wg Tracy Twyman amerykańskiej dziennikarki Merowingowie wywodzą się nie tylko od potomków Jezusa Chrystusa i Marii Magdaleny, ale ich linię krwi można wywieść od królów z czasów przed Potopem, z Atlantydy. Łączy ona również teorię o Królewskiej Krwi Chrystusa z Atlantydą i przedpotopowymi czasami.
Podobno Quinotaur — morska bestia, dał początek rodowi Merowingów, a sama historia opowiada tak naprawdę o królu z Atlantydy — i chodzi tu o Kaina, prawdziwego ojca linii krwi Graala. Chrystus jest tylko częścią tej historii, przed nim było wielu królów Graala.
W średniowiecznych czasach Franków panowała legenda, że Merowingowie wywodzą się od Trojan, ściślej od Priama — króla Troi.
Zgodnie z Biblią synem Zeracha (pra… wnuk biblijnego Adama) był Dara, zmarły w Ramasess, Al Buhayrah, w Egipcie około 1610 r. p. n.e. — protoplasta Trojan.
Biblia podaje, że Zerach, syn Judy miał pięciu synów, tj.: Zimri, Etan, Heman, Kalkol i Dara (1Krn 2:4, 6), jednakże w Pierwszej Księdze Królów (4:31) widnieje zapis: „Mądrość Salomona przerastała mądrość wszystkich synów Wschodu i całą mądrość egipską. Mędrszy był niż wszyscy ludzie, niż Etan Ezrachita, niż Heman, Kalkol i Darda, synowie Machola”.
Prawdopodobnie Machol był synem Zeracha i ojcem Dardy. Machol urodził się ok. przed 1700 r. p. n. e., a jego synem był Darda (Dardanus — Dara) zmarły w Ramasess.
Zgodnie z mitologią grecką Elektra była córką tytana Atlasa i Okeanidy Plejone (lub Ajtry). Była również nimfą jedną z siedmiu Plejad. Jest identyfikowana z gwiazdą Elektrą w Plejadach, w gwiazdozbiorze Byka. Na niebie sąsiaduje z Hiadami i konstelacją Oriona, które są z nią mitologicznie powiązane. Elektra ze związku z bogiem Zeusem (Zerachem) urodziła trzech synów: Dardanosa (założyciela królewskiej dynastii w Troi), Jazjona i Emationa. Zgodnie z mitologią grecką i rzymską Dardanos był królem Dardanii i Troi.
Darda mieszkał w Samotrace (wyspa grecka na Morzu Trackim) lub w Arkadii. Po śmierci swojego brata powędrował do Frygii (starożytna kraina w zachodniej części Azji Mniejszej), ze stolicą w Gordion. Obecnie Frygia jest częścią Turcji.
Darda w tej krainie poślubił Batieję (Arsibe), córkę tamtejszego króla Teukrosa. Od króla otrzymał część królestwa, gdzie założył miasto nazwane jego imieniem. Po śmierci swojego teścia wstąpił na tron i panował 62 lata. Zbudował miasto Dardania i został uznany za założyciela Królestwa Troi.
Źródła podają, że Dardania była wcześniejszą nazwą Troi, a jej nazwa pochodzi od greckiego bohatera mitycznego, założyciela miasta Dardaniusa. Wielu uczonych sugeruje, że Anatolia (Królestwo Anatolii), czyli kraina należąca do Turcji między Morzem Czarnym, a Zatoką Aleksandretty nazywana była Dardanią, a jej nazwa mogła pojawić się w kilku egipskich tekstach w Epoce Brązu.
Na przykład kontyngent nazwany od miejsca „Drdnjj”, wymawiany jako „Dardany”, był wśród sojuszników Hetytów (ludzi Anatolii) w Ramesses, w bitwie pod Kadesz (bitwa pomiędzy wojskami egipskimi, a hetyckimi).
Dionizus z Halikarnasu stwierdził, że oryginalnym domem Dardanusa była Arkadia, gdzie Dardanus i jego brat panowali jako królowie po Atlasie. Dionizus wzmiankował, że Dardanus miał pierwszą żonę o imieniu Chryse, córkę Pallasa i miał z niej dwóch synów Idaeusa i Dymasa. Kiedy w krainie zdarzyła się wielka powódź, przeżyli ci co żyli w górach i następnie podzielili się na grupy. Jedna grupa pozostała i wzięła Deimas, inni popłynęli dalej i osiedlili się na wspomnianej wyżej wyspie Samotraka.
Dardanus i jego ludzie znaleźli biedną ziemię, więc pożeglowali do Azji. Dardanus żeglował na tratwie z Samotraki do Troady blisko Abydos i tu został przywitany przez króla Teucera, przyszłego teścia. Dardanus założył również miasto Thymbra na cześć jego przyjaciela Thymbraeusa, o którym się mówiło, że został zabity z rąk Dardy. Dardanus z powodzeniem prowadził wojny z sąsiadami i rozszerzał granice swojego królestwa. Dardanus był przodkiem w szóstym stopniu, w stosunku do Hektora, syna Króla Troi, Priama.
Z żony Hekabe, Priam pozostawił m.in. syna Helenosa, który był bliźniaczym bratem Kasandry. Był ulubieńcem Apolla, dostał od niego łuk z kości słoniowej, z którego zranił rękę Achillesa. Parysowi przepowiedział wszystkie nieszczęścia wynikające z jego związku z Heleną. Tak jak siostra, posiadał dar wieszczy.
Po śmierci Hektora podczas wojny trojańskiej, stanął na czele Trojan. Priam po śmierci Parysa odmówił mu ręki Heleny, wówczas odszedł na górę Ida z postanowieniem, że nie będzie uczestniczyć w wojnie. Helenos znał warunki, które będą niezbędne do zdobycia Troi, Grecy postanowili porwać syna Priama. Dokonał tego Odyseusz.
Prawdopodobnie współpraca i pomysł z koniem trojańskim zapewniła mu wolność po upadku Troi. Helenos został wówczas wasalem Neoptolemos i udał się z nim w podróż do Epiru. Helenos przepowiedział założenie Rzymu. Był znany również jako Scamandrios, w Epirze po zgodzie Neoptolemosa założył miasta Butroton i Ilion.
Mimo swojego wieku, Priam przygotowywał się do udziału w obronie miasta, aż Hecuba przekonała go do schronienia się przy ołtarzu Zeusa, w środku królewskiego pałacu. Jednakże Neoptolemos, syn Achillesa zignorował naturalną świętość tego miejsca i zabił króla przy ołtarzu. Przed śmiercią Priam był świadkiem ostatniej tragedii — śmierci Astyanaxa, niemowlęcego syna Hectora, prawdopodobnie ostatniego spadkobiercy Tronu Troi. Astyanax został okrutnie zamordowany przez Neoptolemosa.
Podczas wojny trojańskiej, po zdobyciu Troi przez Greków, króla Troi zamordował syn Achillesa, Neoptolemos około 1183 r. p. n. e.
Synem Helenosa, króla Epiru (ok. 1225 Troja — 1185 p. n. e., Butroton — południowa Albania) był Genger Troy, który był utożsamiany z Cestrinusem, urodzonym z jego żony Andromache.
Cestrinus (1195 — 1149 p. n. e.) zdenerwował się kiedy na tron Epiru wstąpił syn Neoptolemosa i Andromache, Molossus. Zabrał grupę chętnych z Epiru i stwierdził, że ma prawo do północnego regionu Epiru, od rzeki Thyamis, ponieważ od niego pochodzi nazwa tego regionu Cestrine.
Obecnie jest to miasto zwane pod nazwą Filiates w Grecji, przy granicy z południową Albanią. Jest to ogromna górzysta kraina. W starożytności właśnie to miasto było znane pod nazwą Cestrine — również znane jako Ilion, Epir i Troja.
Synem Gengera był król Franco Scythians Troy (urodz. ok. 1165 r. p. n. e.), który miał syna króla Esdrona — był legendarnym królem Królestwa Bosporańskiego, następcą swojego ojca Franco.
Królestwo to miało być położone we wschodniej części Krymu. Ludy tam żyjące przyjęły język i kulturę grecką. Gospodarka bosporańska opierała się na handlu. Dobre stosunki były utrzymywane z Atenami.
Synem Esdrona Troy (urodz. ok. 1135 r. p. n. e.) był król Gelio Troy (Zelius, urodz. ok. 1105 r. p. n. e.), który miał syna króla Bosabiliano Troy (ok. 1075 — 970 p. n. e).
Król Plaserio Troy (1047 — 950 p. n. e.) był synem Bosabiliano.
Król Plesron Troy (1007 — 930 p. n. e.) był synem króla Plaseriousa, jego syn, wnukowie, prawnukowie… itd., kolejno:
Król Eliacor Troy (zm. ok. 910 r. p. n. e.),
Król Gaberiano Troy (zm. ok. 860 r. p. n. e.),
Król Plaserius II Troy,
Król Antenor I Troy (zm. ok. 800 r. p. n. e.),
Król Priam II Troy,
Król Helenus II Troy (zm. ok. 750 r. p. n. e.),
Król Plesron II Troy,
Król Basabelian II Troy,
Król Alexandre Troy (zm. 677 r. p. n. e),
Król Priam III Troy (zm. 655 r. p. n. e),
Król Getmalor (urodz. 697 r. p. n. e),
Król Almadion,
Król Diluglio (urodz. 635 r. p. n. e),
Król Helenus III (urodz. 605 r. p. n. e),
Król Plaserio III,
Król Diluglio II,
Król Marcomir Cimmerians (urodz. 535 r. p. n. e),
Król Priam IV Cimmerians (urodz. 505 r. p. n. e),
Król Helenus IV Cimmerians,
Król Antentor I Cimmerians,
Król Marcomir I Cimmerians (zm. ok. 412 r. p. n. e.),
Król Antenor III Sicambri de Cimmerians, żona Cambria (zm. ok. 384 r. p. n. e.),
Król Priamus de Sicambri, żona Cambra (zm. ok. 358 r. p. n. e.),
Król Helenus V de Sicambri (zm. ok. 338 r. p. n. e.),
Król Diocles de Sicambri (zm. ok. 300 r. p. n. e.),
Król Magnus Bassanus de Sicambri, żona Orcades (zm. 250 r. p. n. e.),
Król Clodimir I de Sicambri, żona Sedanus (zm. ok. 232 r. p. n. e.),
Król Nicanor I de Sicambri, żona Elidure (zm. ok. 198 — 195 p. n. e.),
Król Marcomir II de Sicambri (zm. 170 r. p. n. e.),
Król Clodius I de Sicambri (zm. 159 r. p. n. e., zabity w bitwie),
Król Antenor III de Sicambri (zm. ok. 143 r. p. n. e.),
Król Clodimir II de Sicambri, (zm. ok. 123 r. p. n. e.),
Król Merodachus de Sicambri (zm. ok. 95 r. p. n. e.), poprowadził 22 tys. armię przeciwko Rzymianom w środkowej Italii i obalił Bohemię.
Król Cassender de Sicambri (zm. ok. 74 — 64 r. p. n. e.),
Król Antharius de Sicambri (ok. 77 — zm. 39- 34 p. n. e.), zmarł w bitwie, zabity przez Galów. Legendarny założyciel Merowingów.
Francus, legendarny król Zachodnich Franków, urodzony ok. 57 r. przed Chrystusem, zmarł 1 — 11 r. n.e.,
Clodius II król Zachodnich Franków, urodzony ok. 37 r. przed Chrystusem, zmarł 20 r. n.e.,
Marcomir III król Franków, urodzony 8 lub 17 r. przed Chrystusem, zmarł 50 r. n.e.,
Penardim Clodomir III król Franków, urodzony 3 lub 10 r., zmarł 60 r.,
Antenor IV król Zachodnich Franków, urodzony 10 lub 25 r., zmarł 69 r.,
Ratherius król Franków, urodzony 30 lub 45 r., zmarł 90 r.,
Richemer I król Franków, urodzony ok. 90 r., zmarł 114 r., żona Aseyla,
Odomir, Król Franków, zmarł około 128 r.,
Marcomir IV król Franków, urodzony przed 105 r., zmarł około 149 r., małżonka Althildis Colchester, księżniczka z Brytanii, córka „Starego Króla Cole — Colius I”
Clodomir IV król Franków, urodzony przed 110 r. w Rugen, Mecklenburg Vorpommern Germany lub Paryżu, zmarł przed 166 r., małżonka Hafilda Rugij,
Farabert król Franków, urodzony około 122 r. we Francji, zmarł przed 186 r.,
Huano — Sunno król Franków, urodzony około 137 — 165 r. we Francji, zmarł około 213 r.,
Hilderic król Franków, urodzony około 170 — 185 r. we Francji, zmarł około 253 r.
Bartherus król Franków, urodzony około 198 r., zmarł około 272 r.,
Clodius III król Franków, urodzony około 210 r. we Francji, zmarł około 298 r.,
Walter król Franków, urodzony około 230 r., zmarł około 306 r.,
Książę Wschodnich Franków, Dagobert, urodzony około 250 r., zmarł około 317 r., Istnieje teoria, że imię Dagobert było imieniem chrzestnym Mieszka.
Książę Wschodnich Franków, Genebald, urodzony około 270 r. Nadrenia — Północna Westfalia, zmarł około 358 r.,
Książę Wschodnich Franków, Dagobert, urodzony około 300 r. Nadrenia — Północna Westfalia, zmarł około 379 r.,
Książę Wschodnich Franków, Clodius, urodzony około 324 r. Nadrenia — Północna Westfalia, zmarł około 389 r.,
Książę Wschodnich Franków, Marcomir, urodzony około 347 r. Nadrenia — Północna Westfalia, zmarł około 404 r.
Król Faramund urodzony około 370 r., Nadrenia — Północna Westfalia, zmarł około 430 r., książę Wschodnich Franków, wybrany na króla Zachodnich Franków. Jest uważany za pierwszego monarchę merowińskiego. Istniała teoria, że w 420 r. na czele armii przekroczył Ren w okolicach Kolonii, kierując się na zachód i podzielił plemię Franków na dwie części: Franków salickich i Franków reńskich. Z żony Argotty miał dwóch synów Klodiana i Clenusa. Według podań Faramund pochodził z rodu Priama. Studiował w Rzymie.
Długowłosy król Franków, Klodian — Chlodion Le Chevelu, Król Franków salickich, urodzony około 395 r., Nadrenia — Północna Westfalia, zmarł około 448 r., pogrzeb odbył się w Cambrai. Zwany był Długowłosym lub Włochatym. W 431 r. najechał krainę Artois, został pokonany przez głównego dowódcę sił rzymskich w Galii, Aecjusza. Niebawem uderzył na Combrai i opanował większość terenów aż po Sommę. Przeniósł stolicę Franków salickich do Tournai. Istnienie tego władcy nie jest kwestionowane. Jego żoną była księżniczka Turyngii, Basina. Jego syn:
Merowiusz, Król Franków — „Młody Król”, urodzony