Chorwacja light: przewodnik ebook

Nie tylko słońce i morze

Zajmujący zaledwie 56 tys. km2 kraj ma do zaoferowania piękne wybrzeże Adriatyku, strzeliste szczyty, ciekawe zabytki oraz wyśmienitą kuchnię.

Większości turystów Chorwacja kojarzy się głównie z wakacjami, słońcem i morzem. Jednak w tym stosunkowo niedużym kraju można znaleźć o wiele więcej. Miłośnicy historii mogą tropić ślady rozmaitych kultur, jakie w ciągu wieków osiedlały się na tych terenach. Są tu starożytne zabytki – z czasów greckich i rzymskich – nie brak też świadectw panowania Republiki Weneckiej oraz Habsburgów. Liczne twierdze przypominają zaś o tureckich podbojach i najazdach piratów.

Jednym z największych skarbów Chorwacji jest bogata przyroda, którą można podziwiać w wielu parkach narodowych i krajobrazowych. Nie zawiodą się też miłośnicy aktywnego spędzania czasu – wybrzeże jest pełne interesujących miejsc do nurkowania, na zdobycie czekają również górskie szczyty, a cały kraj jest opleciony siecią tras rowerowych.

Wiele obiektów w Chorwacji jest wpisanych na listę UNESCO. Najbardziej znane, zaliczane do dziedzictwa kulturowego, to pałac Dioklecjana w Splicie, stare miasto w Dubrowniku oraz bazylika Eufrazjana w Poreču. Dziedzictwo przyrodnicze reprezentuje Park Narodowy Jezior Plitwickich. Długa jest lista dziedzictwa niematerialnego. Trafiły na nią m.in. wielkanocna procesja „Za Krzyżem” odbywająca się na wyspie Hvar, dubrownicki odpust św. Błażeja, turniej rycerski Sinjska Alka czy koronka z wyspy Pag.

Chorwacja jest republiką parlamentarną. Na czele państwa stoi prezydent wybierany na pięcioletnią kadencję w wyborach powszechnych. Władzę ustawodawczą sprawuje jednoizbowy parlament (Sabor) liczący 151 posłów, a wykonawczą rząd, na którego czele stoi premier mianowany przez prezydenta.

Chorwacja graniczy z pięcioma państwami: od północy ze Słowenią i Węgrami, od wschodu z Serbią oraz Bośnią i Hercegowiną, a od południa z Czarnogórą. Zachodnią część kraju oblewa Morze Adriatyckie (Jadransko more). Od 1557 r. stolicą Chorwacji jest Zagrzeb, w którym mieszka blisko 800 tys. osób. Drugim pod względem liczby ludności miastem jest Split (ponad 178 tys.), kolejne pozycje zajmują Rijeka (prawie 129 tys.) i Osijek (ponad 108 tys.). Chorwacja jest podzielona na 20 żupanii (odpowiednik polskiego województwa) i miasto Zagrzeb na prawach żupanii.

Jak świętują Chorwaci

Chorwackie tradycje często odwołują się do odległej historii. Podczas świąt odbywają się walki gladiatorów czy turnieje rycerskie. Zamiłowanie Chorwatów do jedzenia przejawia się zaś w festiwalach poświęconych lokalnym produktom.

Nieodłącznym elementem chorwackiej tradycji jest bogata kultura ludowa, przejawiająca się w tańcach, pieśniach, strojach i obyczajach. Mimo rozwoju kultury masowej jest ona nadal ceniona, a występy zespołów ludowych cieszą się sporym zainteresowaniem.

Święta Wielkanocne, Boże Narodzenie czy dni patronów miast, jak wpisany na listę UNESCO odpust św. Błażeja w Dubrowniku, są okazją do włożenia odświętnych strojów. W Slawonii są one ozdabiane zlatovezem, czyli złotymi nićmi. Z Liki pochodzi męskie nakrycie głowy, przypominające nieco turecką czapkę z frędzlem. Podczas świąt można posłuchać gry na tradycyjnych instrumentach, m.in. tamburze – rodzaju lutni o trzech lub pięciu strunach, wydającej dźwięk podobny do mandoliny albo dud. Nie zabraknie też okazji, by przyjrzeć się ludowemu rękodziełu, np. wpisanym na listę UNESCO koronkom z Lepoglavy. We wrześniu odbywa się tam impreza poświęcona koronczarstwu.

O tym, jak istotna jest dla Chorwatów lokalna kuchnia, świadczą liczne festiwale kulinarne. W Slawonii odbywa się Fišijada, czyli wielkie gotowanie rybnego gulaszu, z kolei w Ninie – Šokolijada, kiedy jest organizowany konkurs na przygotowanie najsmaczniejszego dania z karczku wieprzowego zwanego šokol. Po ogłoszeniu wyników czeka nas degustacja. Smakosze powinni jesienią odwiedzić Istrię. Organizowane są tam wtedy Dni Trufli, podczas których na pewno nie zabraknie okazji, by skosztować tych podziemnych grzybów.

Wiele chorwackich imprez odwołuje się do odległej historii. W sierpniu Split wygląda jak za czasów rzymskich. Odbywają się wtedy Dni Dioklecjana i po ulicach dawnego pałacu cesarza spacerują przechodnie w togach i tunikach, a po promenadzie jeździ orszak przewożący Dioklecjana i jego świtę do perystylu. Tam władca, jak niegdyś, zwraca się do splitczan. W wąskich przejściach unosi się zapach śródziemnomorskich potraw. W czerwcu w antycznym Amfiteatrze w Puli ponownie walczą gladiatorzy, z kolei w sierpniu w Sinju oraz miesiąc później w Poreču w szranki stają rycerze.

Kulinarna przygoda

Chorwacką mieszankę kulturową najlepiej oddają potrawy. W zależności od regionu wyczuwalne są wpływy innych kuchni europejskich, wśród których prym wiodą węgierska, austriacka i włoska.

W północnej i środkowej części kraju na stołach królują dania typowo kontynentalne, których podstawą jest mięso. Wpływy austriackie wyczuwalne są w wielu daniach, jak choćby popularnym w stolicy cielęcym kotlecie po zagrzebsku (zagrebački odrezak) – młodszym bracie sznycla wiedeńskiego, czy podawanym na słodko strudlu (štrudla lub savijača), najczęściej z nadzieniem wiśniowym bądź serowym. Najlepszym miejscem do skosztowania tradycyjnej chorwackiej kuchni są lokale zwane konobami. Wśród oferowanych tam dań na pewno można znaleźć čevapi, czyli kiełbaski z siekanego mięsa wołowego i wieprzowego, oraz pljeskavicę, czyli kotlet z siekanego mięsa wołowego, wieprzowego lub jagnięcego (albo wszystkich jednocześnie).

Na dania chorwackiego wybrzeża największy wpływ miała kuchnia włoska. Jej lokalnych wariacji można skosztować zarówno na Istrii, jak i w całej Dalmacji. Na półwyspie dominują potrawy gotowane, zaprawiane sosami. Dotyczy to szczególnie domowych makaronów, takich jak fuži, których nazwa pochodzi od włoskich fusilli. Na stołach nie zabraknie rižota, czyli włoskiego risotta, często podawanego z truflami (tartufi) rosnącymi w środkowej części Istrii. Dalmacja to jednak przede wszystkim kuchnia oparta na rybach i owocach morza, od solonych sardynek (slane srdele), przez sałatkę z ośmiornic (salata od hobotnice) po olbrzymie kvarnerskie krewetki (kvarnerski škampi) i ostrygi hodowane w Stonie.

Nie można wyjechać z Chorwacji bez skosztowania solonej szynki o nazwie pršut, przypominającej w smaku włoskie prosciutto, a także owczego sera z wyspy Pag.

Zwolennicy wysokich procentów powinni skosztować rakii – wódki otrzymywanej z owoców (najpopularniejsza jest ta ze śliwek), lozy, czyli wódki na bazie winogron, jak również wódki ziołowej (travarica), orzechowej (orahovača) lub miodowej (medovača). Delikatniejsze podniebienia z pewnością zadowoli bogata oferta win. W restauracji lub kawiarni warto poprosić o wino domaće, czyli lokalne. Dostanie się to, co piją miejscowi, w dodatku za dobrą cenę. Z win popularnych na chorwackim wybrzeżu godne polecenia są graševina, plavac, malvazija, pošip oraz žlahtina.

Naturalne piękno

Choć Chorwacja kojarzy się głównie z wypoczynkiem nad Adriatykiem, niejednego turystę zaskakuje przyrodniczym bogactwem i różnorodnością.

Największą atrakcją turystyczną Chorwacji jest wybrzeże Adriatyku. Ma ono ponad 5,8 tys. km długości, z których aż 4 tys. należy do wysp. Chorwacja posiada ok. 1200 wysp, które na ogół mają wydłużony kształt i są ułożone równolegle do linii brzegowej. Największą jest Cres, lecz pełno też uroczych, maleńkich wysepek, jak choćby te należące do Parku Narodowego Kornati i Parku Krajobrazowego Archipelagu Lastovskiego, z których żadna nie jest na stałe zamieszkana. Dzięki temu, pomimo faktu, że latem wybrzeże jest oblegane przez turystów, nadal można tu znaleźć idylliczne zatoczki i dziewicze plaże, a także miejsca na wakacje w stylu Robinsona Crusoe. Warto pamiętać, że znaczna większość chorwackich plaż jest kamienista i żwirowa, piaszczyste należą do rzadkości – występują m.in. na wyspie Rab. Część plaż jest przeznaczona dla naturystów – w Chorwacji nie brakuje bowiem zwolenników opalania się w stroju Adama i Ewy.

Równolegle do wybrzeża adriatyckiego biegną Góry Dynarskie (Dinarsko gorje), których częścią są takie pasma jak: Wielka Kapela (Velika Kapela), Mała Kapela (Mala Kapela), Welebit (Velebit), Dinara (tu znajduje się najwyższy chorwacki szczyt Gór Dynarskich – Dinara o wysokości 1831 m n.p.m.) i Biokovo. W górach wytyczono wiele tras pieszych, zarówno dla mniej doświadczonych turystów, jak i tych wprawionych w górskich wędrówkach. Do najciekawszych szlaków należą te w Welebicie, prowadzące wśród malowniczych formacji krasowych. Welebit, a konkretnie wytyczony na jego obszarze Park Narodowy Paklenica, jest też ulubionym miejscem wielbicieli wspinaczki. Do uprawiania sportów wodnych świetnie nadają się chorwackie rzeki. Najdłuższe to: Dunaj (Dunav), Drawa (Drava), Sawa (Sava), Mura i Kupa. Przez Dalmację przepływają Cetina, będąca jednym z ulubionych miejsc raftingu w kraju, oraz Krka. W korycie tej ostatniej powstały niezwykłe wodospady – kąpiel u ich podnóża jest niezapomnianym przeżyciem. Równie piękne są wodospady w Parku Narodowym Jezior Plitwickich.

Pasjonujący jest również świat podziemny – pełno tu jaskiń i grot, które w większości są dostępne dla zwiedzających. W Parku Krajobrazowym Medvednica znajduje się jaskinia Veternica, gdzie można zobaczyć nacieki w kształcie makaronu spaghetti, jeżowców czy muszli. Bogactwem stalagmitów i stalaktytów zachwycają również inne jaskinie: Grota Baredine, jaskinia Biserujka oraz Jaskinie Baracia. Nie brakuje jaskiń dla pasjonatów podwodnych przygód, np. na wyspie Biševo.

Nie przegap!

Rockowy koncert w antycznym amfiteatrze, spacer dawnymi korytarzami cesarskiego pałacu, kąpiel u podnóża wodospadów, a może relaks na plaży? Oto, co powinno się znaleźć w planie zwiedzania Chorwacji.

Katedra Wniebowzięcia NMP patrz tutaj

Neogotycka świątynia w Zagrzebiu zachwyca bogactwem misternych zdobień i brzmieniem organów posiadających ponad 6 tys. piszczałek.

Jeziora Plitwickie patrz tutaj

Szesnaście kolorowych jezior połączonych ze sobą wodospadami warto odwiedzić o każdej porze roku.

Rab patrz tutaj

Większość chorwackich plaż jest kamienista lub żwirowa, lecz na Rabie można się cieszyć złotym piaskiem.

Pula patrz tutaj

Koncert w antycznym amfiteatrze? Niegdyś w Puli gwiazdami byli gladiatorzy, obecnie na zabytkowej arenie występowali Bon Jovi czy Sting.

Rovinj patrz tutaj

Kolorowe kamienice schodzące do morza, kwiaty zdobiące parapety, pranie powiewające nad wąskimi uliczkami – Rovinj to najbardziej romantyczne miasto na Istrii.

Poreč patrz tutaj

Przepiękne bizantyjskie mozaiki – to powód, dla którego należy odwiedzić Poreč. Przetrwały 15 wieków i wciąż wspaniale mienią się złotem.

Pag patrz tutaj

Księżycowe krajobrazy, pyszne owcze sery i misterne koronki – te trzy rzeczy najlepiej charakteryzują wyspę Pag.

Park Narodowy Krka patrz tutaj

Ten, kto ma ochotę na kąpiel u podnóża malowniczych wodospadów w otoczeniu przepięknej, bujnej przyrody, powinien odwiedzić Park Narodowy Krka.

Split patrz tutaj

Można się tu przespacerować niegdysiejszymi korytarzami pałacu cesarza Dioklecjana – dziś to ulice Splitu.

Hvar patrz tutaj

To ponoć najcieplejsza wyspa na Adriatyku. Jak skruputalnie wyliczono, słońce świeci tu przez 274 dni w roku.

Ston patrz tutaj

Średniowieczne mury obronne oplatające Ston należą do najdłuższych fortyfikacji w Europie. Miasto słynie też z hodowli ostryg.

Mljet patrz tutaj

Według legendy Odyseusz spędził tu siedem lat w towarzystwie nimfy Kalipso. Trudno mu się dziwić, ta niezwykle zielona wyspa to prawdziwy raj na ziemi.

Korčula patrz tutaj

Można tu odwiedzić dom, w którym prawdopodobnie urodził się Marco Polo, a latem podziwiać pokazy spektakularnego tańca z mieczami.

Mury Dubrownika patrz tutaj

Spacer po liczących 800 lat masywnych murach Dubrownika będzie niezapomnianym przeżyciem.

Zagrzeb

Pomimo że mieszka tu niemal 800 tys. osób, Zagrzeb nie stracił uroku prowincjonalnego środkowoeuropejskiego miasta. Niełatwo tu spotkać spieszących się ludzi, a jeszcze trudniej o wolne miejsce w kawiarni.

Zagrzeb

1 Katedra Wniebowzięcia NMP patrz tutaj

2 Targ Dolac patrz tutaj

3 Ulica Tkalčića patrz tutaj

4 Kamienna Brama patrz tutaj

5 Trg sv. Marka patrz tutaj

6 Trg Katarine Zrinske patrz tutaj

7 Wieża Lotrščak patrz tutaj

8 Kolejka Uspinjača patrz tutaj

9 Trg bana Josipa Jelačića patrz tutaj

10 Teatr Narodowy patrz tutaj

11 Mirogoj patrz tutaj

Metropolia wśród zieleni

Chorwacka stolica jest miastem o pięknej architekturze, pełnym zadbanych parków i skwerów.

Zagrzeb leży nad Sawą, u stóp pasma Medvednica. Można wyróżnić trzy części miasta, powstałe w różnych epokach: średniowieczne Górne Miasto (dziś część dzielnicy Gornji Grad – Medveščak), gdzie siedziby mają parlament i rząd, XIX-wieczne Dolne Miasto (Donji Grad), stanowiące do dziś centrum stolicy, oraz powojenny Nowy Zagrzeb (Novi Zagreb), w którym dominują rozległe osiedla mieszkaniowe.

Pierwsza pisemna wzmianka o Zagrzebiu pojawiła się w 1096 r. Wtedy to na wzgórzu wznoszącym się nad potokiem Medveščak zaczął powstawać Kaptol. Nazwa Kaptol wywodzi się od łacińskiego słowa capitula, oznaczającego kolegium kanoników – większość mieszkańców grodu stanowili bowiem duchowni. Podczas jednego z XIII-wiecznych ataków tatarskich w Kaptolu schronił się węgierski król Bela IV. W podziękowaniu za pomoc zezwolił na wybudowanie ufortyfikowanego miasta, które chroniłoby mieszkańców przed kolejnymi najazdami. Mieszkańcy Gradca, bo tak nazwano powstały na sąsiednim wzgórzu gród, zostali objęci przez Belę IV Złotą Bullą – szeregiem praw i przywilejów, zwalniających ich m.in. z płacenia podatków. W 1557 r. zaczęto stosować nazwę Zagrzeb w odniesieniu do obu wzgórz. Wtedy to ówczesny chorwacki parlament uczynił Zagrzeb stolicą Chorwacji i Slawonii, pozostających częścią Korony Węgierskiej. Dawne średniowieczne osady Kaptol i Gradec stanowią dzisiejsze Górne Miasto.

Górne i Dolne miasto łączy elektryczna kolejka linowa, Uspinjača, która powstała pod koniec XIX w. Zagrzeb, jak większość europejskich miast, przeżywał wtedy czas największej świetności – rozwojowi infrastruktury towarzyszyło powstawanie licznych instytucji państwowych, kulturalnych i naukowych. Kolejnym etapem rozwoju był okres po II wojnie światowej, za rządów marszałka Tita. Zagrzeb zbliżył się wtedy do rzeki, a po jej drugiej stronie zbudowano Nowy Zagrzeb – osiedla blokowisk z wielkiej płyty.

Zagrzeb jest rajem dla amatorów kawy. Jej aromat unosi się w niemal wszystkich zakątkach miasta. W każdej z licznych kawiarni czarny napar smakuje wyśmienicie, niezależnie od sposobu parzenia. Większość Chorwatów uważa jednak, że najlepsza jest kawa przygotowana na sposób turecki, w dżezwie, czyli specjalnym metalowym tygielku. Taką przyrządza się najczęściej w domu, a w kawiarniach króluje włoskie espresso.

Zagrzeb najlepiej zwiedzać pieszo. Spora część centrum stolicy jest wyłączona z ruchu samochodowego. Niemal wszędzie można dotrzeć tramwajami, kursują całą dobę (www.zet.hr). Bilet 30-minutowy, który można kupić w kiosku, kosztuje 4 HRK, 90-minutowy – 10 HRK, a dobowy – 30 HRK. Zmotoryzowani mogą zostawić samochód na jednym z położonych w centrum parkingów, np. Cvjetnim (Trg P. Preradovića 4-6, wjazd od ul. I. Gundulića) lub Langov trg (Trg J. Langa, tuż przy parku Ribnjak). Cena za godzinę postoju jest dość wysoka i wynosi ok. 12 HRK. W mieście jest kilka punktów informacji turystycznej, największy przy Trgu bana J. Jelačića 11. Można w nich kupić Zagreb Card, uprawniającą do darmowego przejazdu środkami komunikacji, zniżek na bilety do muzeów, w restauracjach i niektórych sklepach. Karta dostępna jest w wariancie 24-godzinnym (98 HRK) oraz 72-godzinnym (135 HRK). Szczegóły na http://zagrebcard.com/shop. Warto odwiedzić też stronę www.zagreb-touristinfo.hr.

W Zagrzebiu ma siedzibę chorwacki parlament.

Chorwacka stolica jest znana ze wspaniałej architektury.

1 Katedra Wniebowzięcia NMP

Choć świątynia istniała w tym miejscu już między IX a XI w., katedra w obecnym kształcie góruje nad historycznym centrum Zagrzebia od końca XIX stulecia.

Po trzęsieniu ziemi w 1880 r. przeprowadzono gruntowną renowację świątyni. Trwającą blisko 30 lat odbudową kierował jeden z najwybitniejszych ówczesnych architektów wiedeńskich – Hermann Bollé. Świątynia otrzymała nowe, neogotyckie oblicze: zbudowano dwie wysokie na 108 m wieże, podwyższono dach oraz rozebrano część murów obronnych wraz z basztą. Tak odnowiona katedra do dziś zachwyca bogactwem misternych zdobień umieszczonych na fasadzie z piaskowca. Warto przyjrzeć się z bliska dekoracjom portalu: naturalnej wielkości figurom świętych, rzeźbionym aniołkom i finezyjnym motywom kwiatowym. Świątynia szczególnie pięknie wygląda przy zachodzącym słońcu, kiedy nabiera miodowej barwy.

Po prawej stronie ołtarza głównego znajduje się ołtarz Matki Bożej Królowej. Świece zapalane tam przez wiernych rozświetlają półmrok katedry. Światło przenika też przez witraże za ołtarzem głównym. Na prawo od wejścia do świątyni znajduje się napis wykonany głagolicą (pierwotny alfabet staro-cerkiewno-słowiański). Ufundowało go w 1941 r. Chorwackie Bractwo Smoka dla upamiętnienia 1300. rocznicy chrztu Chorwatów.

Katedralny skarbiec, położony nad zakrystią, jest pełen drogocennych przedmiotów ze złota, srebra, drewna i pergaminu, związanych z historią Kościoła katolickiego. W katedrze znajduje się przeszklony sarkofag błogosławionego arcybiskupa Alojzije Stepinaca. Duchowny ten początkowo sprzyjał nacjonalistycznemu rządowi Ante Pavelicia, potem przeciwstawił się jednak eksterminacji mniejszości narodowych. W 2007 r. w budynku tuż obok katedry, zwanym wieżą Nebojan, otwarto muzeum poświęcone pamięci arcybiskupa.

Katedrala Uznesenja Blažene Djevice Marije Kaptol 31 pn.–pt. 7.00–20.00, nd. i św. 7.00–21.00 katedra: wstęp wolny; skarbiec: 20 HRK (10 HRK) VI–IX codz. turystyczne autobusy spod katedry (linia czerwona: 10.00, 12.00, 14.00 i 16.00, zielona: 12.00 i 15.00); bilety całodniowe – 70 HRK (35 HRK) do kupienia w punktach IT lub u kierowcy

10 sekund, 6,3 stopnia w skali Richtera, 1785 zniszczonych budynków... Straty poniesione w wyniku trzęsienia ziemi, które 9 listopada 1880 r. nawiedziło Zagrzeb, oszacowano na 2 mln forintów, czyli ok. 20 mln zł. W katastrofie zginęły dwie osoby, a kilkadziesiąt zostało rannych. W obawie przed kolejną falą wstrząsów Zagrzeb opuściło ok. 6 tys. ludzi, a część przeniosła się do baraków. Trzęsienie uszkodziło dwie trzecie budynków w chorwackiej stolicy, w tym katedrę, kościoły św. Marka i św. Katarzyny, a także Kamienną Bramę. Wśród nielicznych budowli, które zostały nietknięte, były arkady wraz z kaplicą Chrystusa Króla na cmentarzu Mirogoj.

Wieże katedry są widoczne z niemal każdego miejsca w Zagrzebiu.

2 Targ Dolac

Na tym gwarnym targu sprzedawane są produkty zarówno z Chorwacji, jak i innych państw Półwyspu Bałkańskiego.

Targ jest podzielony tematycznie. Na świeżym powietrzu, pod czerwonymi parasolami, są sprzedawane warzywa i owoce. W głębi Dolaca, w północno-zachodnim rogu, znajduje się targ rybny. Zapach wyłożonych na lodzie świeżych ryb, takich jak labraks (brancin) lub dorada (orada), a także owoców morza sprawia, że wystarczy zamknąć oczy, by poczuć się jak nad brzegiem Adriatyku.

W hali targowej pod placem są sprzedawane m.in. sery domowej roboty: krowie, kozie i owcze, żółte, wędzone oraz twarogi. Miłośnikom wędlin spodoba się kulen, czyli kiełbasa mocno przyprawiona papryką, laks kare – polędwica wieprzowa, która ma najintensywniejszy smak, gdy jest lekko podsuszona, oraz bałkański standard – ćevapi (rodzaj kiełbasek) i pljeskavica (rodzaj kotleta) z surowego siekanego, przyprawionego mięsa. Warto skosztować chorwackiej kiszonej kapusty, mniej intensywnej w smaku i nie tak kwaśnej jak polska.

Tržnica Dolac Trg Dolac 9 pn.–pt. 7.00–15.00, sb. 7.00–14.00, nd. 7.00–13.00

Najpopularniejszym deserem w Zagrzebiu jest strudel (štrudla albo savijača), najczęściej z nadzieniem wiśniowym bądź serowym – dowód silnych wpływów austriackich w regionie. Strudle podawane są też na słono, wypełnione szpinakiem, boćwiną bądź ziemniakami – stanowią wtedy idealną przekąskę na drugie śniadanie lub szybki i niedrogi lunch. Zarówno w wersji słodkiej, jak i słonej można je kupić w piekarniach (pekara).

Czerwone parasole targu Dolac są symbolem Zagrzebia.

3 Ulica Tkalčića

Jeszcze pod koniec XIX w. w miejscu ulicy płynął potok Medveščak, który rozdzielał Kaptol i Gradec – wzgórza stanowiące historyczne centrum Zagrzebia.

Obecnie