Uzyskaj dostęp do tej i ponad 250000 książek od 14,99 zł miesięcznie
Odkryjecie sekrety z naszej przeszłości, które dosłownie ścinają z nóg! Pozwoli to wam ujrzeć świat w takim świetle, w jakim go jeszcze nigdy nie widzieliście! I dopiero teraz wiele zagadek przeszłości zacznie nabierać dla was sensu.
Dowody potwierdzające istnienie świątyni Salomona są tak liczne, ogromne i niepodważalne, że prawda sama tutaj krzyczy, bez potrzeby robienia wykopalisk! Kontury położenia świątyni są dobrze znane, jak też jej dokładne rozmiary. Prawda jest naprawdę oszałamiająca! Niektórzy krytycy twierdzą, że biblijne opisy mówiące o ogromnych bogactwach Króla Salomona są bardzo grubą przesadą! Takie ilości złota są po prostu nieprawdopodobne, a nawet wręcz niewyobrażalne! Jaka jest prawda? Przeczytaj i dowiesz się!
Odkrywca, archeolog i autor jednych z najbardziej poczytnych książek na świecie, Jonathan Gray, przemierzył świat zbierając dla was dane o starożytnych misteriach !
Ebooka przeczytasz w aplikacjach Legimi na:
Liczba stron: 89
Odsłuch ebooka (TTS) dostepny w abonamencie „ebooki+audiobooki bez limitu” w aplikacjach Legimi na:
Jonathan Gray, Wiktor Jorkstam "Bogactwa króla Salomona"
Copyright © by Wydawnictwo Psychoskok, 2013 Copyright © by Jonathan Gray, Wiktor Jorkstam, 2013
Wszelkie prawa zastrzeżone. Żadna część niniejszej publikacji nie może być reprodukowana, powielana i udostępniana w jakiejkolwiek formie bez pisemnej zgody wydawcy.
Skład: Wydawnictwo Psychoskok Projekt okładki: Wydawnictwo Psychoskok Zdjęcie okładki © shondra - iStockphoto.com, Art Gallery of New South Wales - Wikipedia.pl
ISBN: 978-83-7900-023-4
Wydawnictwo Psychoskok ul. Chopina 9, pok. 23, 62-507 Konin tel. (63) 242
Jonathan Gray
Bogactwakróla Salomona
Wydawnictwo
Dwie prostytutki przyszły do króla Salomona, aby rozstrzygnął spór między nimi. Proszę, Panie, zaczęła jedna z nich. „Ta kobieta i ja mieszkamy w jednym domu. Niedawno urodziłam dziecko, podczas gdy ta kobieta była w domu. Trzy dni później, ta kobieta także urodziła dziecko. W domu byłyśmy tylko ona i ja. Jednakże jej dziecko umarło w nocy, gdy się na nie położyła. Wtedy wstała w nocy zabrała moje dziecko a przy mnie położyła to martwe. Gdy się rano obudziłam, aby go nakarmić zauważyłam, że nie żyje, ale też zauważyłam, że to nie jest moje dziecko.”
Wtedy wtrąciła się ta druga kobieta, „Nie to było twoje dziecko, podczas gdy to żywe dziecko jest moje!
„Nie”, zaprotestowała ta pierwsza kobieta. „To żywe dziecko jest moje a to martwe twoje”. I w ten sposób zaczęły się przekomarzać!
W końcu Salomon powiedział do służącego, „przynieś mi miecz”. Gdy mu przyniesiono miecz, powiedział do kobiet. Musimy tą sprawę jakoś rozstrzygnąć, ale obie twierdzicie, że to żywe dziecko należy do was obu. Zwrócił się wtedy do swojego sługi mówiąc: „Rozetnij to dziecko na pół i daj każdej z tych kobiet połowę”. Wtedy ta pierwsza kobieta, która kochała to dziecko wykrzyknęła: „ Panie proszę oddaj to dziecko tej kobiecie, ale daruj mu życie”. Natomiast ta druga powiedziała: „Rozetnij go na pół i wtedy żadna z nas nie będzie go miała”. Salomon kazał oddać dziecko tej pierwszej kobiecie, mówiąc; „Oddajcie to dziecko tej kobiecie, która pragnie by żyło, gdyż to ona jest jego matką”.
Gdy wieść o tym wydarzeniu, obiegła poddanych. Wszyscy byli pod wrażeniem mądrości Salomona, gdyż widzieli, jaki rozum dał mu Bóg, aby rządził sprawiedliwie. (1 Królowie, 3:16-28)
Jeśli mamy wierzyć Staremu Testamentowi, to mądrość Salomona była wręcz legendarna i to wśród wszystkich narodów. Historia nam mówi, że wszyscy królowie na ziemi pragnęli przebywać z Salomonem, aby móc słyszeć mądrość, jaka płynęła z jego serca. (2 Kroniki, 9:23)
Istnieje takie stare podanie, opowiadające o tym jak to przed Salomonem postawiono dwie wazy z kwiatami. W jednej z nich były naturalne kwiaty, podczas gdy w tej drugiej były doskonale wykonane kwiaty sztuczne. Imitacje kwiatów były tak doskonałe, iż myślano, że jeśli ktoś ich nie dotknie to nie będzie w stanie ich odróżnić od kwiatów naturalnych. Poproszono wiec Salomona, aby powiedział, które kwiaty są prawdziwe tylko ich nie dotykając. Salomon pomyślał, podszedł do okna i powiedział,
„Wpuśćcie tu pszczoły” Obecni w pokoju z zainteresowaniem obserwowali, jak pierwsza pszczoła, gdy wleciała do pokoju ominęła jeden z bukietów, siadając na tym drugim! Salomon pokazał go palcem, mówiąc: „Oto są prawdziwe kwiaty”.
To, co mnie interesuje w tej historii, to nic innego jak czysto techniczna możliwość stworzenia tak doskonałych falsyfikatów, aby były nie do rozróżnienia gołym okiem? Obecnie nasza technologia oraz dostępne materiały, czynią to możliwym, że produkuje się sztuczne kwiaty uderzająco podobne do naturalnych. Dlatego też, zastanawiam się, jaką technologią dysponowano w czasach Salomona, że czegoś takiego mogli dokonać?
To jednak, z czego król Salomon najbardziej słynął, to bezgraniczne bogactwa, oraz z majestatu i przepychu świątyni, jaką kazał wybudować w Jerozolimie, swojej stolicy.
I to było właśnie to, co w moim przyjacielu Georgu budziło największe wątpliwości!
George rozłożył ramiona ostentacyjnie. „Nie ma miejsca na Dawida i Salomona”, wyrecytował. „Archeologia zaprzeczyła twierdzeniom biblijnym jakoby istnieli”
Popatrzyłem na niego uważnie, „OK., George, masz moją pełną uwagę!”
„No, więc tak”, kontynuował. „Archeologowie zbadali pozostałości z okresu Późnego Brązu do Wczesnego Żelaza, wtedy, gdy król Salomon miał niby rządzić Izraelem. Naukowcy udowodnili, że w tym okresie cała kraina Kanaan pogrążona była w całkowitej biedzie. Populacja była niewielka a osady biedne i było ich niewiele. Na koniec Jerozolima była tylko śmiesznie małą osadą. Tak, więc nie ma miejsca w tym krajobrazie na tak potężnego króla jak Salomon. Co masz, na to wszystko do powiedzenia?”
„W pełni się z tobą zgadzam, ” odpowiedziałem.
„Godzisz się ze mną?”, Spytał kompletnie zaskoczony.
„Tak, jeśli zaakceptujemy te datowania, jakie nagminnie się przypisuje różnym periodom archeologicznym, to wszystkie twoje argumenty są całkowicie słuszne.”
„Uważasz, więc że cała historia opisana w Biblii, jest fikcją?”, Zapytał
,„Jeśli datowania są poprawne, to z pewnością tak”, odpowiedziałem.
Zanim jednak będziemy kontynuowali, z pewnością pragnęlibyście wiedzieć, w jaki sposób George doszedł do takich a nie innych wniosków.
Wygląda to tak, że procedury całkowitej odbudowy, czy też sukcesywnej zabudowy starożytnych miast, nakładały warstwę po warstwie, leżące poniżej pozostałości. Gdy był to naturalny proces zabudowy to pozostałości jest więcej, jeśli były to pożary czy podboje, gdzie zniszczenia były totalne, to pozostawało niewiele śladów i wszystko zaczynano budować od nowa na gołej ziemi.
Dlatego też prowadzenie wykopalisk napotyka tak wiele trudności, gdyż trudno jest oceniać różne miejsca wykopalisk kierując się tymi samymi kryteriami, jeśli się bardzo dokładnie nie zna historii danego regionu. Rozpoczynając, więc wykopaliska, archeologowie otrzymują jakiś przekrój wszystkich warstw, jakie w danym miejscu pozostały, od najwcześniejszego osadnictwa do ostatnich warstw.
Jedynym sposobem przy pomocy, którego można zidentyfikować różne periody, są przedmioty, jakie w danych warstwach się znajduje, oraz okresy, jakie się przypisuje ich istnieniu. Głównie przedmiotami takimi jest ceramika, oraz jakieś już mniej często występujące przedmioty metalowe.
Jeśli nawet całkowicie zignorujemy chronologiczne daty, jakie nadaje różnym periodom sama Biblia, to i tak należy ustalić jakiś „alternatywny” system datowania. Archeolodzy, sami przypisują różnym okresom swoje własne datowania. Opierając się na właśnie takich kryteriach datowania, wyglądałoby na to, że Dawid i Salomon, żyli na przełomie okresu Późnego Brązu, oraz Wczesnego Żelaza.
Takie datowanie, czyni jednoznacznie datowanie biblijne błędnym!
Pozwólcie, że zademonstruję jak coś takiego funkcjonuje:
Jak jest to widoczne w powyższej tabelce, w okresie Późnego Brązu i wczesnego Żelaza kraina Kanaan była całkowicie wyniszczona, populacja była biedna i niewielka a Jerozolima była małą mieściną?
Powyższe twierdzenie całkowicie zaprzecza podaniom Biblijnym, które mówią o tym, że: „Salomon wybudował Gezer, Niższy Beth, Horon, Balath, oraz Tadmor na pustkowiach, (dzisiejsza Palmira w Syrii). W krainie Judei, wszystkie miasta, które Salomon posiadał, gdzie były jego rydwany i jego kawaleria. I wszystko to, co Salomon postanowił wybudować w Jerozolimie, Libanie i wszystkich ziemiach, jakie mu podlegały!” (Królowie I, 9:17-19)
„To wszystko jest zwykłą fikcją” twierdzą sceptycy, „bo dotychczas nie znaleźliśmy nawet jednej cegły, która by potwierdzała, że tak potężne państwo istniało!”
Biblia znów mówi: „ Król uczynił srebro i złoto tak nagminnym w Jerozolimie jak kamienie i uczynił, że drewno cedrowe było tak nagminnym jak sykomory, które rosną na nizinach.” (2 Kroniki, 1:15)
„Jednak artefakty i ceramika z tego Okresu, czyli Żelaza, wskazują, że kraina ta cierpiała straszliwą biedę. Zaludnienie było niezwykle rzadkie a Jerozolimę zaledwie można było nazwać miastem!”
Jeśli więc ta popularna chronologia „naukowa” jest słuszna, to Biblia się całkowicie myli! Czyżby, więc krytycy mieli w tym przypadku rację? Nie tak w zupełności gdyż pozostają jeszcze dwa problemy, których nie daje się tak łatwo rozwiązać.
Jakie problemy? Rzućmy jeszcze raz okiem na tą tabelkę z poprzedniej strony!
Dlaczego i w jaki sposób zniknęła większa część populacji? Co się stało z bogata kulturą poprzedniego periodu? Z pałacami, miastami i świątyniami? Sceptycy nie potrafią tego wyjaśnić! I skąd, oraz dlaczego raptownie nastąpił taki „dramatyczny” przyrost ludności? Skąd ona się wzięła? Czy rozumiecie teraz, na czym polega dylemat? Na powyższe pytania nikt z mędrców tworzących teorie nie jest w stanie odpowiedzieć, co odzwierciedla artykuł napisany w „The Financial Review” z 28 marca / 1 kwiecień 2002 roku:
Późny Brąz
i
Wczesny Period Żelaza pozostawiają nas z kilkoma krytycznymi pytaniami, na które musimy wpierw otrzymać jakąś zadowalającą odpowiedź:
- Gdzie ponad połowa populacji Środkowego Brązu się podziała?.
- Lub też, gdzie się podziała cała populacja regionów podgórskich?
- Skąd się wzięli wszyscy ci ludzie, którzy zasiedlili setki miast i miasteczek na samym początku Epoki Żelaza? (The Financial Review, 28 March, 1 April 2002. „False Testament” Daniel Lazare wyjaśnia, w jaki sposób archeolodzy, „zdyskredytowali” biblijną wersję historii.”)
Czy istnieje jakieś rozwiązanie tego problemu? Tak to bardzo proste! Wymaga to jednak od niektórych bardzo radykalnego myśleniaJ Należy po prostu dodać jakieś 600 lat do dat, jakie podają archeolodzy! Po prostu wystarczy jedynie zmienić chronologię datowania a wszystko ułoży się na właściwych miejscach!
Ale czy można ot tak po prostu bawić się datami, aby pasowały tam gdzie powinny? Chyba tak, przecież archeolodzy robią to cały czas!
Problem leży w tym, że datowanie różnych warstw archeologicznych nie pochodzi z informacji, z tychże warstw, lecz są po prostu dopasowywane do istnienia Faraonów i różnych dynastii Egipskich, które notabene poddawane są bardzo poważnym wątpliwościom!
Przygotujcie się teraz na poważny szok. Nasza obecna chronologia historii Egiptu jest między 600 do 800 lat za długa! Między 6 do 8 tak zwanych dynastii, nigdy nie istniało!
W przypadku gdybyście nie wiedzieli, to pragnę wyjaśnić, że wszystkie inskrypcje, jakie znajdujemy w Egipcie nie posiadały nigdy jakichkolwiek dat! Łatwo, więc było wszystko pogmatwać dodając, czy też ujmując paręset lat. Problem ten zaczął się już we wczesnym okresie Egiptologii.
Archeolodzy przypisywali skrajnie przesadzone datowania, różnym periodom w historii Egiptu. Starsi czytelnicy z pewnością pamiętają, że karmiono nas takimi datami jak 6000 lat przed Chrystusem, (jako czas powstania Egiptu), potem było 4000 itd., Czyli ubywało tym sposobem jakieś co jakiś czas 1000 lat!
Tak zgadzam się, to całkowita tak zwana „naukowa” farsa! Taka przesadzona chronologia, choć już skrócona o kilka tysiącleci, nadal jest używana, gdyż to pasuje ewolucjonistom, gdy mogą mówić: „Popatrzcie historia Egiptu jest starsza niż okres, jaki według Biblii minął od czasów Potopu!” Tak wiec ktoś tutaj się myli! Albo są to archeologowie ze swoim dłuższym systemem datowania, albo też jest to Stary Testament z krótszym!?
Ale dlaczego ten dłuższy system datowania w ogóle powstał? Przecież musiały być ku temu jakieś powody!
Nie jest to taką tajemnicą, że faraonowie z listy królów, zostali umieszczeni po sobie w kolejności, co już z samego początku dało chronologię Egiptu o przynajmniej połowę dłuższą niż miało to miejsce w rzeczywistości! Ot tak po prostu dodano kilka tysięcy lat historii. Ta lista faraonów pochodziła z III wieku przed Chrystusem i została opracowana przez kapłana o imieniu Maneto w jego pracy zatytułowanej, Aegyptica.
Herodot
