Nie znaleziono wyników
Polska pisarka, stosunkowo nowe nazwisko na polskim rynku wydawniczym. Laureatka Nagrody Specjalnej im. Janiny Paradowskiej za najlepszy debiut 2019 roku. Ponadto kociara i miłośniczka skoków narciarskich, prezeska Oficjalnego Fanklubu Dawida Kubackiego. Autorka znana przede wszystkim z retrokryminalnej trylogii Warszawianka, choć zaczynała od opowiadań fantastycznych. Mimo że Ida Żmiejewska książki wydaje zaledwie od kilku lat, ma w swoim dorobku już 4 powieści. Najnowsza z nich pt. Iskry na Wiatr do księgarń trafiła w maju 2022 r.
Pisarka ukończyła studia pedagogiczne i zawodowo zajmuje się pracuje doradzając innym w sprawach zawodowych. Jest specjalistką ds. kariery i trenerką, jednak od wielu lat ważne miejsce w jej życiu zajmuje także pasja literacka. Jak zwraca uwagę Ida Żmiejewska, Warszawianka, mająca premierę w 2019 r., była co prawda jej powieściowym debiutem, nie była jednak jej pierwszą opublikowaną narracją. Od wielu lat bowiem próbowała ona swoich sił jako autorka, najpierw zakotwiczonego w uniwersum Harry’ego Pottera fanfika, później także w fantastyce, odnotowując w tym gatunku pewne sukcesy. W 2011 r. w magazynie Esensja ukazało się jej opowiadanie pt. Morderstwo w Widmo Ekspresie, pierwsza z historii o Eryku Potockim. Talent początkującej pisarki dostrzegło także jury konkursu Horyzonty Wyobraźni 2012 i Ostatni dzień pary, a opowiadanie jej autorstwa znalazło się w antologii Ostatni dzień pary. Kiedy nie pracuje ani nie pisze akurat Ida Żmiejewska książki, lubi zrelaksować się kibicując polskim sportowcom, w szczególności skoczkom narciarskim. W jej sercu specjalne miejsce zajmują także koty.
Debiutancka powieść pisarki, którą zatytułowała Ida Żmiejewska Warszawianka, do księgarń trafiła w 2019 r., z miejsca podbijając serca wszystkich koneserów klimatycznych historii kryminalnych z rozbudowanym tłem historyczno-obyczajowym. Na stronach książki udało się autorce nie tylko zbudować ciekawą intrygę i wykreować pełnowymiarowych bohaterów, ale i bardzo sugestywnie odmalować warszawskie realia ostatnich dekad XIX w. Jak zdradza pisarka w wywiadzie, od dziecka interesowała się historią i w jej debiutanckiej powieści widać nie tylko dużą świadomość i orientację historyczną, ale i pracę włożoną w dokumentację fabuły oraz doskonałą znajomością miasta i jego dziejów ( co nie dziwi, biorąc pod uwagę, ze podczas studiów autorka oprowadzała wycieczki po stolicy jako przewodnik PTTK).
Opowieść o śledztwie, które w rządzonej przez zaborców Warszawie podejmuje młody rosyjski śledczy, Aleksander Woronin, i jego skomplikowanej relacji z młodą Polką, Leontyną Rapacką, pokazuje, że autorka zdecydowanie odrobiła lekcję, jeżeli chodzi specyfikę tamtych czasów na ziemiach polskich. Leontyna, panienka z dobrego domu i jednocześnie córka człowieka, którego mordercę usiłuje odnaleźć Aleksander, mimo uczucia rodzącego się do przystojnego Rosjanina, nie może pozwolić sobie na szczęście u jego boku. Na drodze ich miłości stają nie tylko sztywne konwenanse epoki, ale przede wszystkim skomplikowane relacje między społeczeństwem polskim, a narodem zaborców. To napięcie społeczne świetnie udało się początkującej pisarce w tej historii oddać. Powieść została zresztą doceniona nie tylko przez czytelników, ale i przez krytykę, czego wyrazem była nominacja do Nagrody Wielkiego Kalibru.
Rok po swoim powieściowy debiucie w ręce czytelników oddała Ida Żmiejewska Gdy zgasną światła, kontynuację losów Leontyny i Aleksandra z całkiem nową zagadką kryminalną. Tym razem to dziewczyna podejmuje śledztwo, by udowodnić niewinność znajdującego się w areszcie Aleksandra. Po kolejnym roku do księgarń trafił finałowy tom cyklu zatytułowany Od zmierzchu do świtu, którego akcja dzieje się blisko dekadę później niż wydarzenia opisane w pierwszej części.
Po sukcesie Warszawianki pisarka postanowiła iść za ciosem i pozostać w klimatach retro. W powieści Iskry na Wiatr Ida Żmiejewska po raz kolejny zaprasza nas do dawnej Warszawy, tym razem u samego schyłku belle epoque. Choć pojawia się także wątek kryminalny, pisarka proponuje fabułę typowo obyczajową, dość klasyczną sagę rodzinną. Jej bohaterkami są cztery siostry, panienki z zamożnej rodziny, które po bankructwie i śmierci ojca zostają gwałtownie wyrzucone ze świata dobrobytu, w którym się wychowały. Zofia, Julia, Nina i Pola muszą nauczyć się, jak sobie radzić w chaosie, który jeszcze dodatkowo pogłębia wybuch I wojny światowej. Liczyć mogą na mądrą i ciepłą babcię, zawsze gotową wspomóc je swoim życiowym doświadczeniem i dobrym słowem. O ile Ida Żmiejewska książki z poprzedniego cyklu komponowała z troską o napięcie i dynamikę akcji, o tyle w nowej serii pozwala sobie na spokojniejsze tempo narracji, rozwijanie równolegle wielu wątków i tła historyczno-społecznego. Może to nieco zawieść oczekujących kolejnego kryminału, nie rozczaruje z kolei z pewnością wszystkich szukających opowieści o ludzkich losach na tle wielkiej historii.