Urodzony w 1946 r. duński terapeuta i pedagog, Jesper Juul, to aktualnie człowiek-instytucja, który dla ogromnej rzeszy rodziców już od lat stanowi drogowskaz oraz punkt odniesienia w ich wychowawczych zmaganiach. Jego autorytet w kwestiach relacji rodzinnych jest w Europie niekwestionowany, a wszystkie kolejne publikacje sprzedają się jak ciepłe bułeczki.
Zanim jednak został pedagogicznym guru i zaczął wydawać Jesper Juul książki określane mianem kultowych, zbierał bogate doświadczenia życiowe. W młodości był skautem, sportowcem oraz fascynowała go ornitologia. Jako młody człowiek, po skończeniu szkoły średniej, pracował na okręcie handlowym w charakterze pomocnika kucharza, był robotnikiem budowlanym, a także hotelowym barmanem. Po ukończeniu w 1970 r. szkoły nauczycielskiej, kontynuował studia na Uniwersytecie w Aarhus, gdzie zgłębiał głównie zagadnienia filozoficzne i historyczne. Aby sfinansować swoją naukę, podjął pracę w ośrodku dla młodzieży Bogholt.
Obserwacje poczynione w ośrodku skierowały jego zainteresowanie na zagadnienia wychowawcze i znaczenie relacji rodzinnych w procesie socjalizacji i nauki . Pogłębiając swoją wiedzę, studiował, oczywiście, Jesper Juul książki z dziedziny psychologii, pedagogiki, ale również uczestniczył w licznych kursach i szkoleniach prowadzonych przez uznanych psychologów i terapeutów. W ten sposób zapoznał się z osobą Waltera Kemplera, amerykańskiego psychiatry i terapeuty rodzinnego, którego badania i dorobek odegrały znaczną rolę w kształtowaniu się poglądów Juula. Był współzałożycielem Duńskiego Instytutu Kemplera (1979), którym kierował do 2006. Po rezygnacji z prowadzenia Instytutu Kemplera zaangażował się w stworzenie i rozwój nowego, zupełnie autorskiego projektu, organizacji FamilyLab.
Jego teoria oddziaływań wychowawczych dojrzewała latami i, choć korzystała z ustaleń Kemplera, kolejne książki Jespera Juula pokazują rozwój i coraz większą oryginalność jego myśli. Swoją chyba najpopularniejszą i najbardziej klasyczną książkę, Moje kompetentne dziecko. Dlaczego powinniśmy traktować dzieci poważniej, Jesper Juul opublikował w jeszcze w 1995 r. jednak na polskie wydanie trzeba było poczekać ponad 15 lat. Moje kompetentne dziecko jest to esencja juulowskiej teorii procesu wychowawczego, w której dziecko nie jest jedynie przedmiotem zabiegów o charakterze wychowawczym, ale podmiotem, członkiem dynamicznego systemu zwanego rodziną. Pisząc Moje kompetentne dziecko, Jasper Juul nie chciał stworzyć katalogu uniwersalnych recept, bo według autora coś takiego nie ma racji bytu. Intencja, jaka przyświeca tej, i każdej kolejnej, książce Juula to podniesienie świadomości rodzicielskiej, ustalenie fundamentalnych dla zdrowego rozwoju dzieci wartości oraz ujęcie rodziny jako całości z uwzględnieniem wszystkich zachodzących w niej interakcji. Kompetentne dziecko Jesper Juul rozumie jako zdolność wszystkich dzieci do dania rodzicowi informacji zwrotnej pozwalającej na ocenę jego wychowawczych strategii. Chodzi tylko o to, by umieć tę wiadomość wysyłaną przez dziecko zrozumieć i potraktować poważnie.
Naturalnie komplementarna do Mojego kompetentnego dziecka jest Moja kompetentna rodzina. Nowe drogi wychowania Jespera Juula. W kartach tej książki Juul bardzo mocno podkreśla, że całość odpowiedzialności za kształt relacji rodzic – dziecko zawsze spoczywa na dorosłym, jako stronie posiadającej władzę. W podobny, całościowy, sposób, jako zdrowa relacja w rodzinie opisany jest proces socjalizacji w innych publikacjach autora. Najważniejsze z tych tytułów Jespera Juula są: Zamiast wychowania. O sile relacji z dzieckiem, Życie w rodzinie. Wartości w rodzicielstwie i partnerstwie.
Ponadto w swoim dorobku ma Jesper Juul książki poświęcone wybranemu bardziej szczegółowemu problemowi czy wycinkowi rodzinnych interakcji. W tych opracowaniach pedagog analizuje dokładniej jakiś konkretnie nakreślony, zazwyczaj już w tytule, obszar lub problem. Na kartach Agresja – nowe tabu? Jasper Juul zastanawia się czy agresja jest zawsze zła i jak należy na nią reagować. Natomiast w książce Uśmiechnij się! Siadamy do stołu zajmuje się palącym problemem dziecięcych zmagań z jedzeniem. Nie z miłości. Mądrzy rodzice – silne dzieci poświęca natomiast skutecznemu odmawianiu dzieciom oraz stawianiu im jasnych i nieprzekraczalnych granic.