Urodzony w 1974 r. Andrzej Pilipiuk to dziś już klasyk polskiej literatury fantasy, postać wyjątkowo wyrazista, tworząca niebanalnych i zdecydowanie nieszablonowych bohaterów. Pisarz urodził się i wychował w Warszawie. Znany jest z awersji, wręcz nienawiści, do szkoły i całego systemu edukacji, którego jako dziecko i młody człowiek czuł się ofiarą. Nie kryje się również z dość radykalnymi poglądami polityczno-społecznymi. Dwukrotnie oficjalnie zaangażował się w politykę, startując w wyborach do Sejmu (2005) oraz Parlamentu Europejskiego (2009).
Zanim postanowił pisać Andrzej Pilipiuk książki, studiował archeologię na Uniwersytecie Warszawskim i planował podjąć pracę w wyuczonym zawodzie. Rzeczywistość jednak szybko zweryfikowała jego młodzieńcze plany.
Jak wielu twórców gatunku fantasy, swoją przygodę z rynkiem wydawniczym rozpoczął Andrzej Pilipiuk, publikując opowiadania w czasopismach branżowych. Za oficjalny debiut pisarza uznaję się wydanie w 1996 r. na łamach czasopisma Fenix opowiadania Hiena, w którym po raz pierwszy pojawia się najpopularniejszy bohater Andrzeja Pilipiuka, Jakub Wędrowycz. Ponieważ to i następne opowiadania publikowane w prasie cieszyły się zainteresowaniem czytelników, autor rozpoczął starania o wydanie ich w formie książki. Nie udało mu się jednak w owym czasie zainteresować swoimi tekstami żadnego wydawnictwa.
Ten trudny okres udało mu się przetrwać dzięki umowie na kontynuację serii o Panu Samochodziku Zbigniewa Nienackiego. Andrzej Pilipiuk książki te wydawał pod pseudonimem Tomasz Olszakowski i ma ich w swoim dorobku aż dziewiętnaście.
Na początku XXI w. nareszcie udaje się znaleźć wydawcę i w 2001 r. w ręce czytelników oddaje Andrzej Pilipiuk Kroniki Jakuba Wędrowycza, pierwszy zbiór opowiadań z tą nietuzinkową postacią wiejskiego szamana-chama-bimbrownika. Do dnia dzisiejszego powstało mnóstwo opowiadań o Jakubie Wędrowyczu zebranych w kilku tomach. Andrzej Pilipiuk książki ze swoim najbardziej znanym bohaterem wydaje regularnie, mogąc zawsze liczyć na spore grono jego wiernych fanów. Ostatnio wydany tom, z dużą dawką humoru zatytułował Andrzej Pilipiuk Konan Destylator (2016). Również poprzednie tytuły nierzadko brzmią zabawnie np.: Wieszać każdy może (2006), Homo bimbrownikus 2009) Weźmisz czarno kure…(2002).
Jednym z najbardziej osobistych utworów pisarza jest trylogia Norweski dziennik. Jest to również, chociaż pierwszy tom swoją premierę miał w 2005 r., najstarsza fabuła w dorobku autora, której zręby koncepcyjne i pierwsze szkice powstały jeszcze w pod koniec lat 80-tych. Norweski Dziennik Andrzej Pilipiuk pisał więc stosunkowo długo, być może ze względu na emocjonalnie nieobojętną pisarzowi materię powieści. Pełna niesamowitych zdarzeń, miejsc i postaci historia bolesnego dochodzenia młodego bohatera do samowiedzy, opisana w trylogii, dotyka najczulszych strun trudnego czasu w biografii samego Pilipiuka, jakim był okres dorastania. W trzech tomach swojego cyklu: Norweski dziennik. Ucieczka, Norweski dziennik. Obce ścieżki, Norweski dziennik. Północne Wiatry Andrzej Pilipiuk powoli rozwiązuje zagadkę pochodzenia i przeznaczenia Pawła Koćki, jednego ze swoich ulubionych bohaterów.
Nie jest tajemnicą, że zarówno czytelnicy, jak i wydawcy uwielbiają cykle powieściowe. Zaś w przypadku gatunku, jakim jest fantastyka, tworzenie serii książek jest wręcz naturalnym procesem kreowania całkiem nowej rzeczywistości, fantastycznego uniwersum. Nic więc dziwnego, że każdy z twórców tego nurtu ma w swoim dorobku zazwyczaj kilka cykli. Pilipiuk nie stanowi pod tym względem wyjątku.
W 2008 r. po raz pierwszy w ręce czytelników oddaje Andrzej Pilipiuk Oko jelenia, swój najdłuższy cykl powieściowy. Ta zagmatwana historia podróży w czasie i przestrzeni, światowej apokalipsy i magii została dotychczas rozpisana na 6 tomów, lecz pisarz deklaruje kontynuację serii. I choć ostatni tom pt. Oko jelenia. Strefa armilarna Andrzej Pilipiuk wydał dość dawno, bo w 2011 r., fani serii trzymają pisarza za słowo.
Kolejny bestsellerowy cykl, Kuzynki, wyewoluował z opowiadania o tym samym tytule docenionego w 2002 r. Nagrodą im. A. Zajdla. Pierwszy tom pt.: Kuzynki Andrzej Pilipiuk opublikował już w 2003 r. Kolejne dwie części, Księżniczka i Dziedziczki, ukazywały się w rocznych odstępach. Długo wydawało się, że pisarz poprzestał na trylogii, jednak po niemal dekadzie przerwy kuzynki Kruszewskie wróciły w 2014 r. kiedy ukazała się Zaginiona Andrzeja Pilipiuka, jak dotąd ostatnia książka z tej serii.
Pisząc książki, Andrzej Pilipiuk nie szczędzi czytelnikom nadnaturalnych elementów w kreacji swojego świata przedstawionego, ale jednym z najczęściej pojawiających się w jego prozie składowych tej alternatywnej rzeczywistości są postaci wampirów. Występują one w niemal całej prozie pisarza, jednak bezsprzecznie na pierwszy plany wybijają się w cyklu Wampir z… Obecnie seria obejmuje w zasadzie trzy powieści, trzy różne narracje osadzone w alternatywnym pilipiukowskim PRL-u oraz zbiór opowiadań Wampir z M3. Najnowszą pt.: Wampir z KC Andrzej Pilipiuk wydał w 2018 r.