Święta Jadwiga Królowa darem dla Polski i Europy - refleksje historyczno-teologiczne ebook

Agata Łucja Bazak

Święta Jadwiga Królowa darem dla Polski i Europy- refleksje historyczno-teologiczne

Armoryka

Sandomierz

Redakcja i projekt okładki: Agata Łucja Bazak

Na okładce: Marcello Bacciarelli, Portret królowej Jadwigi Andegaweńskiej, licencja public domain, źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Jadwiga_by_Bacciarelli.jpg

© Copyright by Agata Łucja Bazak

Wszelkie prawa zastrzeżone

Wydawnictwo ARMORYKA

ul. Krucza 16

27-600 Sandomierz

tel +48 15 833 21 41

e-mail:[email protected]

http://www.armoryka.pl/

ISBN 978-83-64145-96-4

WSTĘP

W 1999 r., kiedy powstawał rękopis tej książki minęło 600 lat od śmierci królowej Jadwigi, ale i 600 lat od utworzenia Wydziału Teologicznego w Akademii Krakowskiej, 600 lat zainicjowania i sfinansowania przez królową fundacji bursy dla studentów litewskich w Pradze. Zbliżało się także 600 lat reorganizacji krakowskiej Almae Matris. Rocznice te wówczas skłaniały do refleksji nad życiem i dziełem świętej królowej Jadwigi wyniesionej w 1997 roku na ołtarze.

14 lat temu poznałam biografię królowej Jadwigi. „Spotkałam” ją podczas studiów nagle, niespodziewanie można by rzec z „rękami dobrych owoców i sercem pełnym miłości”. Muszę przyznać, że zafascynowała mnie jej postawa i życie.

Dziś, wiele osób szuka odpowiedzi na pytanie jak żyjąc w świecie żyć dla Boga, w Nim i przy Nim? oraz jak łączyć wyznawaną wiarę z pracą zawodową? Odpowiedź może dać przykład życia królowej Jadwigi, która w swoim życiu również szukała tej równowagi. 

Adam Czartoryski w 1828 r. pisząc o pamiątkach przechowywanych w puławskiej „Świątyni Sybilli” stwierdził: „Żaden z królów naszych nie jest tyle godzien posągu i pomnika oznaczającego wieczny hołd narodu, jak Jadwiga, bo któryż król rozszerzył więcej granice kraju naszego, któryż ważniejsze prowincje zwycięskim podbił orężem? Któryż dla swojego ludu trudniejsze i droższe uczynił ofiary? A co największa po tylu dziełach o jakimże z monarchów polskich da się powiedzieć jak o niej, iż żaden błąd, żadna wina, pociągające później klęski co raz większe za sobą, nie mogą być jej pamięci zarzucone” [M. Jagosz, "Beatyfikacja i kanonizacja świętej Jadwigi Królowej", Kraków 2003, s. 62.].

Święta Jadwiga połączyła w swoim życiu wszystkie sfery zarówno te na forum państwowym, prywatnym, społecznym z Ewangelią. Doświadczyła dotknięcia Niewidzialnego i zrobiła wszystko by On stał się widzialny w jej życiu, życiu jej męża i poddanych. Dlatego też postać królowej zachwyca, zadziwia i pociąga.

Swoim życiem dała uniwersalny wzór świętości dla ludzi wszystkich stanów, oraz wskazała, że warto żyć i warto czynić dobro. Posiadała głębię bogactwa duchowego i dlatego też stała się pośrednikiem, a jeżeli kto zechce to i nawet towarzyszką w drodze do Boga. Jej kanonizacja przyniosła światło Ducha Świętego i dała zachętę dla wielu osób do doskonalenia życia ziemskiego. Można powiedzieć, że Jan Paweł II wynosząc ją na ołtarze podarował ją Polsce i Europie. Święta Jadwiga stała się więc darem dla setek tysięcy chrześcijan w czasach przełomu dwóch tysiącleci. 

Niniejsza książka nosi tytuł „Święta Jadwiga królowa darem dla Polski i Europy” i zawiera refleksje teologiczno- historyczne na temat życia i świętości królowej Jadwigi. 

Publikacja składa się z trzech części. Część pierwsza zatytułowana „Święta Jadwiga królowa darem dla Polski” wprowadza w jej życie i czyny dokonywane na tronie polskim. Pokazuje jej duchowość i wartości, którymi się w życiu kierowała.

Część druga, „Święta Jadwiga królowa darem dla Europy”, ukazuje jej postać na arenie międzynarodowej. Głównie jej troskę o naród litewski i ruski, zabiegi o jedność i pokój oraz o przekaz wiary. Mowa jest także o tym czego może nauczyć dzisiaj narody zrzeszone w unii.

Część trzecia, „Święta Jadwiga królowa wzorem scalania królestwa ziemskiego z Chrystusowym” skupia się na tych działaniach królowej, które mają wymiar duchowy. Pokazuje, że możliwe jest życie Ewangelią w świecie. 

W pracy znajdują się również liczne cytaty z wypowiedzi Ojca Świętego, Jana Pawła II dla podkreślenia, że to co realizuje w swoim życiu i życiu narodów królowa Jadwiga jest wciąż aktualne i potrzebne także i w obecnym czasie. Może nawet bardziej.

„Miłość jest największa”. „Wiemy - pisze święty Jan - że przeszliśmy ze śmierci do życia, bo miłujemy braci, kto zaś nie miłuje, trwa w śmierci” (1 J 3, 14). A więc, kto miłuje, uczestniczy w życiu - w tym życiu, które jest od Boga.... A my dzisiaj, wsłuchując się w słowa Apostołów, pragniemy Ci powiedzieć - Tobie, Nasza święta królowo - że pojęłaś jak mało kto tę Chrystusową i apostolską naukę. Nieraz klękałaś u stóp wawelskiego krucyfiksu, ażeby uczyć się takiej ofiarnej miłości od Chrystusa samego. I nauczyłaś się jej. Potrafiłaś życiem swoim dowieść, że Miłość jest największa” ["Z homilii Jana Pawła II wygłoszonej podczas Mszy kanonizacyjnej królowej Jadwigi", Kraków 1997].

Autorka

5 lutego 2013 roku

ROZDZIAŁ I. ŚWIĘTA JADWIGA KRÓLOWA DAREM DLA POLSKI

1. Jadwiga Andegaweńska królem Polski

Jadwiga przychodzi na świat prawdopodobnie 17 lub 18 lutego 1374 roku jako trzecia córka węgierskiej pary królewskiej - Ludwika Andegaweńczyka i jego drugiej żony, Elżbiety Bośniaczki. (Pierwsza żona Ludwika, córka cesarza Karola IV, Małgorzata, zmarła po bardzo krótkim pożyciu przy połogu). 

Chociaż Andegawenowie węgierscy pochodzą z rodu królów francuskich, przybywają na Węgry nie z Francji, lecz z Włoch. Karol Robert, ojciec Ludwika, ma babkę Węgierkę - rodzoną siostrę naszej księżnej Kingi i Jolanty, która jest matką Jadwigi Łokietkowej. Karol Robert i Władysław Łokietek są więc spokrewnieni, a więzy krwi stają się jeszcze silniejsze, gdy król węgierski żeni się z Elżbietą Łokietkówną [A. Klubówna, "Królowa Jadwiga. Opowieść o czasach i ludziach", Warszawa 1973, s. 19.]. Obie babki Jadwigi są więc Polkami. 

Królewna przychodzi na świat w ogromnym zamku wyszehradzkim. Zanim kończy kilka miesięcy zjawia się pierwszy kandydat na męża. Oczywiście nie sam, lecz poprzez układy między panującymi. Jest to najstarszy z czterech synów księcia austriackiego Leopolda Habsburga - Wilhelm, starszy od Jadwigi o cztery lata. W trzy lata później odbywają się zaślubiny nieletnich narzeczonych. Jest to jednak tylko tak zwany ślub, gdyż sakrament może być ważnie zawarty tylko wtedy, gdy dziewczyna ma lat 12, a chłopiec 14. W chwili zaślubin Jadwiga ma zaledwie 4 lata, a Wilhelm 8 lat. Fakt ten bardzo skomplikuje w przyszłości życie Jadwigi, zwłaszcza gdy odwoła to małżeństwo, a poślubi Jagiełłę i przysporzy sobie tym samym niesłusznych zarzutów i cierpień.

Po tak zwanym ślubie z Wilhelmem, Jadwiga udaje się do Wiednia. Od tej chwili zaczyna się planować, że otrzyma po królu Ludwiku koronę świętego Stefana. 

Jednak po jego śmierci, wdowa Elżbieta Bośniaczka zmienia schedę męża i przeznacza koronę starszej z sióstr Marii, sama stając się regentką. Natomiast Jadwigę oficjalnie desygnuje na tron Polski [S. Sroka, "Królowa Jadwiga", Kraków 2002, ss. 11-13.]. 

Nie da się dokładnie oznaczyć daty przybycia Jadwigi do Polski. Dzieje się to pomiędzy 25 maja, a 11 października 1384 roku. Młoda monarchini ma wówczas około dziesięciu lat. Do Polski odwozi ją Dymitr, arcybiskup ostrzychomski i Jan biskup Czamadzki. Wśród dworek towarzyszy jej Elżbieta córka Emeryka Babeka, pana Dalmacji i starosty Rusi Czerwonej.

Na granicy oczekuje Jadwigę grupa polskich dygnitarzy. Po drodze zatrzymują się w Sączu u grobu świętej Kingi. Wkrótce potem wita ją arcybiskup gnieźnieński, Bodzanta.

Jadwiga