665 refleksji przyłapanych w dzień powszedni ebook

Szacunek i prawda

Ludzie ‌przede ‌wszystkim łakną szacunku. ‌A Pismo mówi ‌– spragnionych ‌napoić.

Prawdziwe słowa ‌mądrości wzywają ‌do miłości bliźniego i szacunku ‌do ludzi, ‌a nie szowinizmu ‌i nienawiści do wszystkich, ‌którzy nie ‌są tacy ‌jak my.

Jeśli ‌masz obgadywać – lepiej ‌milcz, choć język świerzbi. ‌Zjedz batonika. Lepiej ‌być grubym ‌niż złośliwym. ‌A najlepiej ‌zjedz marchewkę.

Człowiek ‌najbardziej boi się poniżenia ‌i najmocniej ‌nienawidzi tego, ‌kto go ‌poniża. Należy dać ‌człowiekowi szansę ‌na ‌dobre życie ‌i uszanować jego ‌godność.

Lekceważenie ‌innych ludzi ‌to wielka wada. Ale ‌jeszcze większą wadą ‌jest lekceważenie ‌samego ‌siebie.

Nic ‌tak nie ‌boli jak brak szacunku. ‌A nawet jeśli ‌jest coś, co boli ‌bardziej, to zapomina się ‌o tym bardzo szybko.

Szanuj ‌ludzi. Wyniośli ‌i przemądrzali skazują się na ‌samotność.

Ludzie przede ‌wszystkim pragną szacunku: nie ‌ulegaj złudzeniu, że ‌możesz bezkarnie ‌nimi pomiatać. ‌Brak szacunku wróci do ‌ciebie jak bumerang. ‌

Potrzeba wykazania ‌ważności własnej ‌osoby ‌niestety ‌często jest ‌realizowana ‌poprzez ‌lekceważenie innych. ‌

Ile wart jest człowiek, ‌który ‌nie ceni bliźniego? ‌Tyle samo, na ile wycenia innych ludzi.

Reguła potrójnego przeczenia: niczego nikomu nie udowodnisz brakiem poważania.

Szanuj swoje osiągnięcia. Jeśli ty je zlekceważysz, tym bardziej zrobią to inni.

Szanuj ludzi, a ludzie będą ciebie szanowali. Szacunek jest jak dobry bumerang – zawsze wraca.

To, że nie podoba ci się muzyka, której słucha inna osoba, nie oznacza automatycznie, że ta osoba jest głupsza od ciebie.

Jakby tego nie nazwać, to wymaganie od drugiego, żeby udowadniał dwa razy to samo, oznacza brak zaufania.

Chcesz, żeby cię wszyscy lubili? To nikt cię nie będzie lubił – trzeba być zmiennym jak chorągiewka na wietrze, aby się przypodobać wszystkim. Ale zadbaj o swoich bliskich, a zyskasz opinię dobrego opiekuna i ludzki szacunek.

Dlaczego warto trzymać głowę w górze, zamiast nisko ją skłaniać? Aby ci, którzy chcą giąć cudze karki, nie mieli ułatwionego zadania.

Niektórzy ludzie będą cię uważali za wariata lub głupca. To nieuchronne. Problemem to wszakże nie jest – problem pojawia się wtedy, kiedy sam siebie uznasz za wariata lub głupca. Dlatego mówi się: szanuj samego siebie, abyś umiał szanować innych. A nawet jeżeli się tak nie mówi, to powinno się tak robić.

Nie chcę wiedzieć, co ludzie o mnie mówią i piszą, jeżeli jest to coś złego. Wolę słuchać i czytać o sobie dobre opinie. Podejrzewam, że inni ludzie mają podobne preferencje – dlatego staram się nie marnować czasu na kpiny i złośliwości.

Naucz się szanować samego siebie, żebyś wiedział, na co zwracać uwagę, szanując innych ludzi.

Każdy kto traktuje ludzi nieufnie, jak potencjalnych złodziei i oszustów, przykłada się tym samym do demoralizowania bliźnich.

Powiedz ludziom coś miłego od czasu do czasu. Dbaj nie tylko o własne dobre samopoczucie.

Ludzie są mądrzy, tylko trzeba im to uświadomić.

Tego, jak z szacunkiem odnosić się do innych, człowiek uczy się całe życie. Czasami równie długo schodzi mu na nauce szacunku do samego siebie.

Szacunek i życzliwość – dwa potężne filary dobrych kontaktów z ludźmi.

Szacunek do innych i do siebie – to najważniejsza cecha udanego życia społecznego.

Jeśli ludzie przestali się do ciebie zbliżać – to nie oznacza, że cię szanują, albo że się ciebie boją. Najprawdopodobniej okazało się, że nie potrzebują cię do niczego. Jeśli chcesz być znów potrzebny, pokaż im, że ty ich także potrzebujesz – to jedyny pewny sposób. Wzajemność rodzi bliskość i sympatię.

Pozwól ludziom cieszyć się w pełni ich sukcesami. Nie pomniejszaj ich radości natrętnym oczekiwaniem dzielenia się z tobą.

W żartach przechwalaj się, zamiast się ośmieszać. Zawsze to kolejny krok ku dobremu nastrojowi.

Nawet w żartach chwal ludzi. Nie krytykuj. Konwencja żartu jest ulotna, a twoje nastawienie pozostawi trwały ślad. Chcesz zostawić po sobie odciski złości czy życzliwości?

Najgłupsza rzecz, jaką można w życiu zrobić, to być obojętnym na ludzi, których cenisz, a zabiegać o względy tych, których nie lubisz.

Nie masz czasu i serca dla najbliższych, a wychodzisz ze skóry, żeby zadowolić obcych? Odwróć listę swoich priorytetów, aby twój świat znów stanął na nogach.

Jedyne, czego człowiek się tak naprawdę boi, to ośmieszenie w oczach innych ludzi. To pokazuje, jak bardzo jest uspołeczniony.

Obrażając się na ludzi, pozbawiasz się tego, co najważniejsze – ich towarzystwa. Człowiek żyje naprawdę w kontakcie z innymi. Choćby to były kontakty sporadyczne (ale tym bardziej wyczekiwane).

To, co tobie wydaje się ważne, nie musi być ważne dla innych. Jest to najtrudniejsza do zrozumienia oczywistość.

Mów prawdę. Jeśli nie wiesz, powiedz „nie wiem” – a nie zmyślaj.

Bardzo trudno mówi się „nie pamiętam”, nie pamiętając i „nie wiem”, nie wiedząc. Bardzo chętnie w takich sytuacjach się zmyśla, a potem kłóci z entuzjazmem, będąc kurczowo wczepionym we własne fantazje.

Z niewiadomych względów człowiek proszony o radę lub rozstrzygnięcie sporu boi się powiedzieć „nie wiem” albo „nie pamiętam”. Zamiast tego konfabuluje i upiera się przy swoich wymysłach.

Nic nie zastąpi szczerości w kontaktach z ludźmi. Choć z drugiej strony, bezwzględna szczerość rychło ograniczy liczbę tych kontaktów.

Mów, co myślisz, a życie będzie prostsze. Niekoniecznie lepsze, ale prostsze na pewno – nie będziesz musiał pamiętać, co komu nakłamałeś i przed kim masz tajemnice.

Ty mów prawdę. Plotki stworzą się same – jest to najczęstszy przypadek creatio exnihilo.

Czym różni się szczerość od złośliwości? Szczery jesteś wtedy, kiedy mówisz, co myślisz. Złośliwy wtedy, gdy powtarzasz to długo i dobitnie, aż słuchaczowi pójdzie w pięty.

Jeśli nie będziesz szczery, twoje prawdziwe myśli wyjdą na jaw prędzej czy później. Im później, tym większą przykrość sprawisz sobie i innym.

Bycie szczerym nie musi automatycznie oznaczać bycia gburem. Można mówić prawdę życzliwie i uprzejmie – nie ma obowiązku bycia oschłym i złośliwym.

Prawda się dobrze sprzedaje, tylko trzeba ją ładnie opakować.

To dziwne, jak trudno jest mówić prawdę. Ludzie wolą kłamać, twierdząc, że właśnie na tym polega uprzejmość.

Nie udawaj, że osiągnąłeś coś, czego nie masz. Pracuj nad tym, a może dopniesz swego. Udawanie nie zmieni rzeczywistości.

Jedenaste: Nie pouczaj!

Zanim zaczniesz krytykować i narzekać, spróbuj zrobić lepiej. Być może zrozumiesz przynajmniej, o czym chcesz wydawać sądy.

Jeśli zbyt szybko osądzasz, tracisz z oczu rzeczywisty obraz świata na rzecz własnych wyobrażeń.

Kiedy cię ktoś krytykuje, zastanów się, czy przypadkiem nie ma racji. Wiele się w życiu można nauczyć od innych ludzi. Proste, a jak trudno to zaakceptować.

Trudno jest się nie wtrącać w cudze sprawy. A swoje załatwić jeszcze trudniej.

Wytykać cudze błędy jest bardzo łatwo. Trudniej nie popełniać ich samemu.

Udzielanie porad innym jest dużo łatwiejsze niż zmiana swojego zachowania na lepsze.

Dla innych ludzi ma naprawdę czas tylko ten, kto załatwił już wszystkie sprawy sam ze sobą.

Gdybyś mógł pokierować moim życiem, na pewno więcej bym osiągnął. Ale czy pokierowałeś swoim?

Porad najchętniej udzielają ci, którzy sami nie mają wszystkiego poukładanego w życiu.

Zanim zganisz innych za bałagan, zadbaj o porządek we własnym życiu. Nie spiesz się z krytyką.

Tylko człowiek, który uporządkował własne sprawy, znajdzie czas, aby uporządkować życie innym. Dlatego dobrych rad należy zawsze najpierw udzielić samemu sobie.

Zrób to, co wymyśliłeś, zanim zaczniesz pouczać innych. Może okazać się, że praktyka zweryfikuje twoje teoretyczne innowacje. Zawsze lepiej wcześniej przetestować, niż później dziwić się, że nie działa.

Życie człowieka nie powinno upływać na nieustannym udowadnianiu, że nie jest wielbłądem.

Jakież przyjemne byłoby życie, gdyby nikomu nie trzeba się było tłumaczyć.

Nikt nie lubi tłumaczyć się, ani wyjaśniać dlaczego. Zatem jeśli nie chcesz, aby cię ludzie unikali, ty unikaj przesłuchiwania ludzi.

Skleroza powoduje, że kiedy komentujesz uszczypliwie czyjeś pomysły – nie pamiętasz, czyje – i może się okazać, że mówisz do osoby, która jest ich autorem. Dlatego dbaj o siebie i ćwicz pamięć. Ale nawet wtedy – na wszelki wypadek – daruj sobie uszczypliwe komentarze.

Jest wielu takich, którzy wiedzą, jak posprzątać świat. Takich, którzy sprzątają po sobie, jest o wiele mniej.

Skoro wiemy, jak powinno być, żeby było dobrze, to dlaczego tak nie jest?

Największą sklerozę ma ten, kto zapomina o innych ludziach.

Ludzkie życie trwa określony czas. Czy warto zmuszać ludzi do robienia bezsensownych, niepotrzebnych rzeczy tylko po to, by spełniać wydumane kryteria, zaspokajać czyjeś wybujałe ego? Zastanów się nad tym, ilekroć zdarzy ci się zasiadać w komisji egzaminacyjnej.